Կեցցե՛ս, Անիտա
«Կեցցե՛ս, Անիտա» (ռուս.՝ «Ты молодец, Анита!»), 1956 թվականի խորհրդային ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Վլադիմիր Կոչետովն Ալեքսանդր Բատրովի համանուն պատմվածքի հիման վրա։
 | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ռեժիսոր | Վլադիմիր Կոչետով և Q12133309? |
| Կինոընկերություն | Օդեսայի կինոստուդիա |
| Տևողություն | 67 րոպե |
Սյուժե խմբագրել
Միջերկրական ծովի նավահանգիստներից մեկում պատրաստվում է մեկնումի զինվորներով շոգենավը։ Կռունկավար Ֆեռնանան կազմակերպում է գործադուլ և նավապետին համոզում է նավը դուրս չբերել նավահանգստից։ Գիշերը շոգենավի վրա հրդեհ է բռնկվում։ Ֆեռնանային մեղադրելով դիվերսիայի մեջ՝ Նրան ձերբակալում և բանտարկում են։ 12-ամյա Անիտան՝ Ֆեռնանայի կրտսեր քույրը, որոշում է շարունակել նրա գործը. տների պատերին, նավերի վրա հայտնվում են գաղտնի նկարված Խաղաղության աղավնիներ։
Ֆիլմում գործողությունների վայրը նշված չէ, բայց ֆիլմի համար հիմք դարձած պատմվածքում ներկայացված է 1950-ական թվականների սկզբի ֆրանկիստական Իսպանիան, գործողությունները տեղի են ունենում Վալենսիայում։
Դերերում խմբագրել
- Լենա Դոբրոխոտովա – Անիտա
- Ալլա Բրովչենկո – Ֆեռնանա, կռունկավար, Անիտայի քույրը
- Լեոնիդ Չինիջանց – Բակո Տերաչինի, նավապետ
- Եվգենիա Կեմարսկայա – Նինա Ռոսիտա, ընդհատակային
- Մ. Կլիմով – հորեղբայր Մանուել
- Տոլյա Պոլիշչուկ – Խոսե, Անիտայի ընկերը
- Լյոնյա Լյուբիվի – Պեդրո, Անիտայի ընկերը
- Սաշա Պոնոմարերենկո – Ֆիլիպ, խանութպան Պյաչայի որդին
- Սերգեյ Տրոիցկի – Պյաչա, խանութպան, Ֆիլիպի հայրը
- Վիկտոր Կոլպակով – Անտոնիո Ումբերտո, նավահանգստային ոստիկանության պետ
- Ալեքսանդր Գեդինսկի – Էմիլիո Ռևերա, ղեկապետ
- Միխայիլ Դաշևսկի – Մադերա
- Արտյոմ Կարապետյան – նավաստի, ընդհատակային
- Յուրի Կիրեև – նավաստի, ընդհատակային
- Ալեքսանդր Կամենկո-Ալեքսանդրովսկի – կուզիկ
Ֆիլմի մասին խմբագրել
Ֆիլմի նկարահանումներն ի։րականացվել են Օդեսայում[1]
Ֆիլմի սցենարը գրվել է գրող Ալեքսանդր Բատրովի մի քանի պատմվածքների հիման վրա, ֆիլմի համար հիմք է դարձել «Կեցցե՛ս, Անիտա՛» պատմվածքը, որը ներառվել է գրողի պատմվածքների բազմաթիվ ժողովածուներում[2][3][4], իսկ 1956 թվականին թողարկվել է դիաֆիլմ՝ Տաիսիա Աֆոնինայի նկարներով[5]։
Ֆիլմում հնչող երգերի տեքստի հեղինակը բանաստեղծ Միխայիլ Սվետլովն է։
Քննադատություն խմբագրել
Կինոգետ Սերգեյ Յուտկևիչը «Искусство кино» ամսագրում նշել է, որ ռեժիսորին չի հաջողվել հասնել հերոսների կերպարի բնականությանը, նրանք մնացել են սյուժետային գործառույթներ իրականացնող կետային ֆիգուրներ, ինչի պատճառը քննադատը տեսել է սցենարի պայմանական տեքստում՝ թույլ վերամշակված պատմվածքում, ու թեև պատմվածքը վատը չէ, բայց դժվար է էկրանին վերարտադրվել։ Դերասանների աշխատանքներից քննադատն առանձնացրել է միայն դերասան Լ. Չինիջանցի հետաքրքիր խաղը։ Բայց թերությունների հետ միասին ֆիլմն ընդհանուր առմամբ դրական է բնութագրվել, բարձր գնահատական է տրվել օպերատորի աշխատանքին[6]։
Սակայն ինձ թվում է, որ այնուամենայնիվ հետաքրքիր ու ինքնատիպ ֆիլմ է ստացվել, որն, անկասկած,կանգնած է պատկերային մշակույթի բարձր մակարդակի վրա։ Որոշակիորեն պայմանական միջավայրի վերարտադրությամբ ռեժիսորները բացառապես շնորհալի օպերատոր Յու. Ռոմանովսկու օգնությամբ գերազանց են գլուխ հանել։ Ֆիլմի արտահայտչական մասը գտնվում է մեր օրերի համար հազվագյուտ բարձրության վրա, իսկ ինտերիերն ու նատուրալ տեսարանները արված են բարձր ոճով։ Նավահանգստային կառամատույցների, խարխլված պատերով նեղ փողոցների, քարե բակերի ռոմանտիկան փոխանցված է բանաստեղծական ու ճշմարտացիորեն։ Օպերատոր Ռոմանովսկին սկսնակ նկարչի համար զարմանալի հասունությամբ է տիրապետում լուսաստվերի գաղտնիքին և ինչ-որ բան հիշեցնելով վաղ Ա. Մոսկվինին, ստեղծում է մի շարք արտահայտիչ և համարձակորեն կազմված կադրեր։ Դրանում նրան անվիճելի օգնություն է ցուցաբերել ռեժիսորներից մեկը՝ Ե. Նեկրասովը, որը կրթությամբ նկարիչ է և հիանալի զգում է կադրի պլաստիկ բնույթը։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)Однако мне кажется, что получился все же любопытный и своеобразный фильм, несомненно стоящий на высоком уровне изобразительной культуры. С воспроизведением несколько условной среды режиссеры при помощи исключительно одаренного оператора Ю. Романовского справились превосходно. Изобразительная часть фильма находится на редкой для наших дней высоте, и интерьеры и натура выдержаны стилистически, нигде нет и тени испанской «развесистой клюквы». Романтика портовых причалов, узеньких улиц с обшарпанными стенами, каменных двориков передана поэтично и правдиво. Оператор Романовский с удивительной для начинающего художника зрелостью владеет секретом светотени и, чем-то напоминая раннего А. Москвина, создаёт серию выразительных и смело скомпонованных кадров. В этом несомненную помощь ему оказал один из режиссеров — Е. Некрасов, сам по образованию художник, отлично чувствующий пластическую природу кадра.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Одесса: очерк истории города-героя / С. М Ковбасюк. — Одесское областное Издательство, 1957—318 с. — стр. 317
- ↑ Александр Батров — Наш друг Хосе: Рассказы / Рис. В. Богаткина. — Москв; Ленинград: Детгиз, 1951. — 64 с.
- ↑ Александр Батров — Настоящие друзья: Рассказы / Рис. Д. Егорова. — Одесса: Обл. изд., 1955. — 148 с.
- ↑ Александр Батров — Серебряная олива: Рассказы / Рис. В. Богаткина. — М/: Детгиз, 1958. — 192 с.
- ↑ Ты молодец, Анита! (диафильм) // Национальная электронная детская библиотека (НЭДБ)
- ↑ С. Юткевич — Студия молодых // Искусство кино, № 1, 1957. — стр. 88-94. — стр. 92
Գրականություն խմբագրել
- Кардаш С. — Где ты, Анита? (Худож. фильм «Ты молодец, Анита!») // Московский комсомолец, 17 февраля 1957
- С. Юткевич — Студия молодых // Искусство кино, № 1, 1957. — стр. 88-94. — стр. 92