Կազիմիր Բաբյան (լեհ.՝ Kazimierz Babian; փետրվարի 25, 1895(1895-02-25), Վիլենի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 28, 1965(1965-04-28)), խորհրդային և լեհ ռազմական գործիչ, ԽՍՀՄ զինված ուժերի ինտենդանտային ծառայության գեներալ-մայոր, Լեհաստանի ժողովրդական զորքերի բրիգադի գեներալ, Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին՝ լեհական զորքերի 1-ին բանակի ինտենդանտ[1][2]։

Կազիմիր Բաբյան
լեհ.՝ Kazimierz Babian
փետրվարի 25, 1895(1895-02-25) - ապրիլի 28, 1965(1965-04-28) (70 տարեկան)
ԾննդավայրՎիլենի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Կոչումբրիգադի գեներալ
Հրամանատարն էրQ16485204?
Մարտեր/
պատերազմներ
Հայրենական մեծ պատերազմ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ, Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Կարմիր դրոշի շքանշան «Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշան «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ «Բեռլինի գրավման համար» մեդալ «Վարշավայի ազատագրման համար» մեդալ «Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակի 20 տարի» հոբելյանական մեդալ «Գրյունվալդի խաչ» 3-րդ աստիճանի շքանշան Խաչ վաստակի համար Ծառայության ոսկե խաչ Լեհաստանի վերածննդի շքանշանի աստղով կոմանդոր Լեհաստանի վերածննդի շքանշանի կոմանդոր և Լեհաստանի վերածննդի շքանշանի սպա

Կենսագրություն

խմբագրել

Ծնվել է 1895 թվականի փետրվարի 25-ին, Վիլենի նահանգի Լիդսի շրջանի Պորոստի գյուղում[3]։ Ավարտել է տեխնիկական ուսումնարանի երկու դասարան, աշխատել է որպես փականագործ Տալլինի Հյուսիս-Արևմտյան երկաթուղում։ 1915 թվականի մայիսին զորակոչվել է ռուսական կայսերական բանակ, ավարտել ենթասպայական ուսումնարանը և ընդունվել 158-րդ պահեստային հետևակային գունդը, որտեղ ծառայել է որպես դասակի հրամանատար[2]։

1918 թվականի ապրիլի 20-ից Կարմիր բանակի շարքերում[1] եղել է հրաձգային դասակի հրամանատար։ 1918-1921 թվականներին Ռուսաստանում քաղաքացիական պատերազմի մասնակից է եղել Հյուսիս-Արևմտյան և Արևմտյան ճակատներում[1]։ 1927 թվականին ավարտել է հետևակի հրամանատարների դպրոցը՝ դառնալով հրաձգային վաշտի հրամանատար, ավելի ուշ ծառայել է որպես գումարտակի հրամանատար և կրտսեր սպաների գնդապետ դպրոցի պարետ[2]։ 1930-ական թվականներին եղել է 17-րդ առանձին դիվիզիայի ինտենդանտ և 18-րդ հրաձգային կորպուսի ՀՄԿ պետ։

Նա ապրում էր Արևելյան Կույբիշևկում: 1938 թվականի հուլիսի 19-ին ձերբակալվել է հակահեղափոխական գործունեության մեղադրանքով, սակայն 1939 թվականի փետրվարի 25-ին 18-րդ հրաձգային դիվիզիայի ՆԳՎ հատուկ բաժնի կողմից քրեական գործն անհապաղ դադարեցվել է։

Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին՝ Մոսկվայի պաշտպանության անդամ և Մոսկվայի պաշտպանության շտաբի անդամ, 1941/1942 թվականների ձմռանը՝ Վոլխովսկի և 1-ին Բելառուսական ճակատներում մարտերի մասնակից[4]։ 1943 թվականի սեպտեմբերին Լյուդովի բանակի 1-ին լեհական կորպուսն է ուղարկվել, 1944 թվականից եղել է գլխավոր ինտենդանտը։ 1944 թվականի նոյեմբերի 3-ին Պետական ժողովրդական խորհրդի որոշմամբ նշանակվել է Լեհաստանի զորքերի բրիգադի գեներալ։ 1944 թվականի ապրիլին 1-ին լեհական բանակի կազմավորումից հետո նշանակվեց լեհական զորքերի ինտենդանտ[1]։ Վարշավայի, Բեռլինի և Պրահայի մարտերի մասնակից։ ԽՍՀՄ վերադարձել է 1946 թվականին։

Մահացել է 1965 թվականի ապրիլի 28-ին։ 1999 թվականի հուլիսի 26-ին հետմահու պարգևատրվել է[5]։

Մրցանակներ

խմբագրել
  • Լենինի շքանշան
  • Կարմիր Դրոշի շքանշան (1944)՝ «երկարամյա ծառայության համար»[4]
  • Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան (23 մարտի 1945 թվական)՝ խորհրդային զորքերի անխափան մատակարարումը կազմակերպելու համար, «ինչով է նպաստել Պրահայի ուղղությամբ բանակի գործողությունների հաջողությանը»[1]
  • Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան (11 հուլիսի 1945 թվական)՝ դժվար պայմաններում բանակի անխափան մատակարարումը կազմակերպելու համար[4]
  • «Վարշավայի ազատագրման» մեդալ
  • «Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի նկատմամբ հաղթանակի համար» մեդալ
  • «Բեռլինի գրավման» մեդալ
  • «20 տարի աշխատավոր-գյուղացիական Կարմիր բանակի» մեդալ (1939)[4][6]

Լեհաստան

խմբագրել
  • Հրամանատարական խաչ՝ Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի աստղով (1946 թվականի մայիսի 24)՝ «ակնառու վաստակի և օրինակելի ծառայության համար»[7]
  • Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի հրամանատարական խաչ
  • Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի սպայական խաչ
  • «Գրյունվալդի Խաչ» III աստիճանի շքանշան (1945 թվականի մայիսի 11)՝ պետական ժողովրդական խորհրդի նախագահության 1945 թվականի մայիսի 11-ի որոշումը «գերմանացի զավթիչների դեմ պայքարում ցուցաբերած հերոսական ջանքերի և գործողությունների համար»[8][9]
  • Ծառայության Ոսկե խաչ

Ծանոթագրություններ

խմբագրել

Գրականություն

խմբագրել
  • Janusz Królikowski Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990. — Toruń, 2010. — Т. I: A-H.
  • Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. — Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971.