Կազիմիր Բաբյան
Կազիմիր Բաբյան (լեհ.՝ Kazimierz Babian; փետրվարի 25, 1895, Վիլենի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 28, 1965), խորհրդային և լեհ ռազմական գործիչ, ԽՍՀՄ զինված ուժերի ինտենդանտային ծառայության գեներալ-մայոր, Լեհաստանի ժողովրդական զորքերի բրիգադի գեներալ, Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին՝ լեհական զորքերի 1-ին բանակի ինտենդանտ[1][2]։
| Կազիմիր Բաբյան | |
|---|---|
| լեհ.՝ Kazimierz Babian | |
| փետրվարի 25, 1895 - ապրիլի 28, 1965 (70 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Վիլենի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Կոչում | բրիգադի գեներալ |
| Հրամանատարն էր | Q16485204? |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Հայրենական մեծ պատերազմ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ, Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ |
| Պարգևներ |            և  |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1895 թվականի փետրվարի 25-ին, Վիլենի նահանգի Լիդսի շրջանի Պորոստի գյուղում[3]։ Ավարտել է տեխնիկական ուսումնարանի երկու դասարան, աշխատել է որպես փականագործ Տալլինի Հյուսիս-Արևմտյան երկաթուղում։ 1915 թվականի մայիսին զորակոչվել է ռուսական կայսերական բանակ, ավարտել ենթասպայական ուսումնարանը և ընդունվել 158-րդ պահեստային հետևակային գունդը, որտեղ ծառայել է որպես դասակի հրամանատար[2]։
1918 թվականի ապրիլի 20-ից Կարմիր բանակի շարքերում[1] եղել է հրաձգային դասակի հրամանատար։ 1918-1921 թվականներին Ռուսաստանում քաղաքացիական պատերազմի մասնակից է եղել Հյուսիս-Արևմտյան և Արևմտյան ճակատներում[1]։ 1927 թվականին ավարտել է հետևակի հրամանատարների դպրոցը՝ դառնալով հրաձգային վաշտի հրամանատար, ավելի ուշ ծառայել է որպես գումարտակի հրամանատար և կրտսեր սպաների գնդապետ դպրոցի պարետ[2]։ 1930-ական թվականներին եղել է 17-րդ առանձին դիվիզիայի ինտենդանտ և 18-րդ հրաձգային կորպուսի ՀՄԿ պետ։
Նա ապրում էր Արևելյան Կույբիշևկում: 1938 թվականի հուլիսի 19-ին ձերբակալվել է հակահեղափոխական գործունեության մեղադրանքով, սակայն 1939 թվականի փետրվարի 25-ին 18-րդ հրաձգային դիվիզիայի ՆԳՎ հատուկ բաժնի կողմից քրեական գործն անհապաղ դադարեցվել է։
Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին՝ Մոսկվայի պաշտպանության անդամ և Մոսկվայի պաշտպանության շտաբի անդամ, 1941/1942 թվականների ձմռանը՝ Վոլխովսկի և 1-ին Բելառուսական ճակատներում մարտերի մասնակից[4]։ 1943 թվականի սեպտեմբերին Լյուդովի բանակի 1-ին լեհական կորպուսն է ուղարկվել, 1944 թվականից եղել է գլխավոր ինտենդանտը։ 1944 թվականի նոյեմբերի 3-ին Պետական ժողովրդական խորհրդի որոշմամբ նշանակվել է Լեհաստանի զորքերի բրիգադի գեներալ։ 1944 թվականի ապրիլին 1-ին լեհական բանակի կազմավորումից հետո նշանակվեց լեհական զորքերի ինտենդանտ[1]։ Վարշավայի, Բեռլինի և Պրահայի մարտերի մասնակից։ ԽՍՀՄ վերադարձել է 1946 թվականին։
Մահացել է 1965 թվականի ապրիլի 28-ին։ 1999 թվականի հուլիսի 26-ին հետմահու պարգևատրվել է[5]։
Մրցանակներ
խմբագրելԽՍՀՄ
խմբագրել- Լենինի շքանշան
- Կարմիր Դրոշի շքանշան (1944)՝ «երկարամյա ծառայության համար»[4]
- Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան (23 մարտի 1945 թվական)՝ խորհրդային զորքերի անխափան մատակարարումը կազմակերպելու համար, «ինչով է նպաստել Պրահայի ուղղությամբ բանակի գործողությունների հաջողությանը»[1]
- Հայրենական պատերազմի I աստիճանի շքանշան (11 հուլիսի 1945 թվական)՝ դժվար պայմաններում բանակի անխափան մատակարարումը կազմակերպելու համար[4]
- «Վարշավայի ազատագրման» մեդալ
- «Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի նկատմամբ հաղթանակի համար» մեդալ
- «Բեռլինի գրավման» մեդալ
- «20 տարի աշխատավոր-գյուղացիական Կարմիր բանակի» մեդալ (1939)[4][6]
Լեհաստան
խմբագրել- Հրամանատարական խաչ՝ Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի աստղով (1946 թվականի մայիսի 24)՝ «ակնառու վաստակի և օրինակելի ծառայության համար»[7]
- Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի հրամանատարական խաչ
- Լեհաստանի Վերածննդի շքանշանի սպայական խաչ
- «Գրյունվալդի Խաչ» III աստիճանի շքանշան (1945 թվականի մայիսի 11)՝ պետական ժողովրդական խորհրդի նախագահության 1945 թվականի մայիսի 11-ի որոշումը «գերմանացի զավթիչների դեմ պայքարում ցուցաբերած հերոսական ջանքերի և գործողությունների համար»[8][9]
- Ծառայության Ոսկե խաչ
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Наградной лист от 23 марта 1945 года(ռուս.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Królikowski, 2010, s. 90—91
- ↑ Различные выписки, содержащие информацию об уроженцах и жителях д. Порость(ռուս.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Наградной лист от 11 июля 1945 года(ռուս.)
- ↑ Жертвы политического террора в СССР. Бабьян Казимир Андреевич(ռուս.)
- ↑ Кавалеры медали «ХХ лет РККА». Фамилии награжденных на букву "Б"(ռուս.)
- ↑ Monitor Polski: z 1946 r. Nr 145, poz. 275(չաշխատող հղում)(լեհ.)
- ↑ Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej(լեհ.) // Polska Zbrojna. — 1945. — С. 1.
- ↑ Konieczny, Wiewióra, 1971, s. 263
Գրականություն
խմբագրել- Janusz Królikowski Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990. — Toruń, 2010. — Т. I: A-H.
- Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. — Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971.