Լևոն Հարությունի Իշտոյան (սեպտեմբերի 3, 1947(1947-09-03)[1], Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային հայ ֆուտբոլիստ, խաղացել է ԽՍՀՄ-ի ֆուտբոլի հավաքականից և Արարատ Երևանից որպես հարձակվող։ 1971 թ. եղել է սպորտի վարպետ։ 1988 թվականին արտագաղթել է ԱՄՆ և Լոս Անջելեսում բացել ֆուտբոլային դպրոց՝ Արարատ, իսկ 2008 թվականին՝ Իշտոյանի ֆուտբոլի ակադեմիա։
|
---|
Անձնական տվյալներ |
---|
Ամբողջական անուն |
Լևոն Հարությունի Իշտոյան |
---|
Ազգությունը |
Հայաստան |
---|
Քաղաքացիությունը |
ԽՍՀՄ |
---|
Ծննդյան ամսաթիվ |
սեպտեմբերի 3, 1947 (76 տարեկան) |
---|
Ծննդավայր |
Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
---|
Հասակ |
176 սմ |
---|
Քաշ |
70 կգ |
---|
Դիրք |
հարձակվող |
---|
Ակումբային տեղեկություններ |
---|
Ներկա ակումբ |
Կարիերան ավարտել է |
---|
|
Մասնագիտական կարիերա* |
---|
Տարի |
Ակումբ |
Խաղ |
(Գոլ) |
---|
|
Ազգային հավաքական |
---|
1971
|
ԽՍՀՄ (օլիմպիական)
|
1 (1)
|
1971-1974
|
ԽՍՀՄ
|
8 (0)
|
|
Մարզչական կարիերա |
---|
|
|
---|
* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը: |
Ակումբային կարիերան
խմբագրել
1960 թվականից եղել է Շիրակ դպրոցի սան։ 1965 թ.-ին խաղացել է հիմնական թիմում։ Առաջին մրցաշրջանը քիչ է խաղացել և խփել է մեկ գնդակ։ 1966-68 թթ. խաղացել է Շիրակի կողմից, անցկացրել է 75 խաղ և խփել է 7 գնդակ։ 1968-ից խաղացել է Երևանի Արարատից և բարձրագույն լիգայում անցկացրել է 196 խաղ և խփել է 28 գնդակ։ Իշտոյանը խոստովանել է, որ իր լավագույն խաղն անցկացրել է 1973 թվականի հոկտեմբերին՝ ԽՍՀՄ գավաթի եզրափակչին, որտեղ նրանց հակառակորդն էր Կիևի Դինամոն, և այդ խաղի ընթացքում նա խփել է իր թիմի երկու որոշիչ գնդակները, որն էլ Արարատին պարգևել է 2։1 հաշվով հաղթանակ։
2013 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Հայկական ֆուտբոլի զարգացման գործում ներդրած նշանակալի ավանդի և ձեռք բերած փայլուն նվաճումների համար պարգևատրվել է «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի մեդալով[2]։
Արտաքին հղումներ
խմբագրել
- Գրիգորյան Ա.Գ. Լևոն - Հարությունի որդին. - «Ուրարտու» թերթ - №15 2002 թ.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել