Լուի Ֆրանսուա Բերտենի դիմանկարը
Լուի Ֆրանսուա Բերտենի դիմանկարը, 19-րդ դարի ակադեմիզմ ոճի ներկայացուցչի՝ Դոմինիկ Էնգրի վրձնի հայտնի աշխատանքը։
 Louis-Francois Bertin | |
|---|---|
 | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Դոմինիկ Էնգր |
| տարի | 1832 |
| բարձրություն | 116 |
| լայնություն | 95 |
| ուղղություն | նեոդասականություն |
| ժանր | դիմապատկեր |
| նյութ | կտավ, յուղաներկ |
| գտնվում է | Room 940?[1] |
| հավաքածու | Լուվրի գեղանկարի բաժին |
| սեփականատեր | Ֆրանսիական պետություն |
| ներշնչված է | Balthasar Denner?, Հանս Հոլբայն Կրտսեր, Ժակ Լուի Դավիդ և Ռաֆայել Սանտի |
| հիմնական թեմա | Louis-François Bertin? |
| մակագրություն | J.Ingres pinxit 1832 և L-F. Bertin |
պատկերված են
| |
| [կայք] | |
Ծանոթագրություններ | |
 Portrait de Monsieur Bertin - Ingres - Louvre RF 1071 Վիքիպահեստում | |
Նկարագրություն խմբագրել
Ծեր ու հիվանդ Լուի Ֆրանսուա Բերտենը[2] (66 տարեկանում) նստած է բազկաթոռի վրա, դատարկ սենյակի ֆոնին։ Նա ծանր հենվել է ծնկների վրա այն պատճառով, որ հիվանդ է եղել շնչարգելությամբ։ Սպիտակած մազերը հավաքած չեն և ընդհակառակը խառն են։ Մութ ու ցինիկ հայացքը մատնում է նրան՝ նախանձ, սրբապիղծ, անհաջողություններից խուսափող, շատերին անտարբեր։ Անցյալում են մնացել ծանր ու տհաճ ապրած կյանքը, հիասթափվածությունը քաղաքականությունից, 1789−1793 թվականների ֆրանսիական հեղափոխության ահաբեկչությունը, անմիտ խնջույքներն ու վնասված առողջությունը։ Բերտենի ժառանգության մասին խոսում է թանկագին բազկաթոռը և հագուստը, ձեռքի ոսկե ժամացույցը։ Բայց Բերտենի համար դա արդեն սովորական է ու անշուք։
Բերտենի դիմանկարը շատ արագ դարձավ սիմվոլիկ։ Հեռատես ժամանակակիցները անվանեցին այն «Բուրժուազիայի Բուդդա»։ Վերջապես նա դարձավ քաղաքական ծաղրանկար։
Նկարի հետագա պատմությունը խմբագրել
Բերտենի մահից հետո նրա դիմանկարը ժառանգել է Բերտենի աղջիկը՝ Լուիզան։ Նա իր հերթին նկարը հանձնել է ազգականին՝ Մարիին։ Մարին՝ Սեսիլ Բապստը, իր հերթին 1897 թվականին վաճառել է նկարը Լուվրի թանգարանին։
Աղբյուրներ խմբագրել
- Shelton, Andrew. «Image of an epoch». in Portraits by Ingres. Phaidon Press 2008.
- Naef, Hans. Die Bildniszeichnungen von J.A.D. Ingres. Benteli Verlag Bern, tome III, 1979. 114—135
- Pach, Walter. Ingres. New York։ Harper & Brothers, 1939
- Rifkin, Adrian. Ingres Then, and Now. New York։ Routledge, 2000
- Rosenblum, Robert. Ingres. London։ Harry N. Abrams, 1990.
- Ternois, Daniel. Ingres: Le portrait de monsieur Bertin, éd Réunion des Musées Nationaux collection solo, 1998.
- Ternois, Daniel. Monsieur Bertin, Collection «Solo». Paris, Louvre service culturel, 1998.