Լավ մարդիկ

Անտոն Չեխովի ստեղծագործություններից

Լավ մարդիկ, Անտոն Պավլովիչ Չեխովի պատմվածքը։ Գրվել է 1886 թվականին, առաջին անգամ հրատարակվել է 1886 թվականի նոյեմբերի 22-ին «Նոր ժամանակ» թերթում, № 3856, «Քույր» վերնագրով և Ան. Չեխով ստորագրությամբ։

Լավ մարդիկ
ռուս.՝ Хорошие люди
Տեսակգրական ստեղծագործություն
Ձևպատմվածք
ՀեղինակԱնտոն Չեխով
Բնագիր լեզուռուսերեն
Գրվել է1886
Հրատարակվել էնոյեմբերի 22 (դեկտեմբերի 4), 1886

Հրապարակումներ խմբագրել

Անտոն Չեխովի «Լավ մարդիկ» պատմվածքը գրվել է 1886 թվականին, առաջին անգամ հրատարակվել է 1886 թվականի նոյեմբերի 22-ին «Նոր ժամանակ» թերթի 3856 համարում` Ան. Չեխով ստորագրությամբ։ Ներառվել է Ա. Ֆ. Մարքսի հրապարակած Ա. Չեխովի ստեղծագործությունների ժողովածուում «Լավ մարդիկ» վերնագրով։ Երկերի ժողովածուի համար Չեխովը փոխել է պատմության ավարտը. պատմության հերոսը մահացել է և թաղվել Վագանկովյան գերեզմանատանը և մոռացության մատնվել բոլորի կողմից։

Պատմությունը գրելիս Չեխովը հետաքրքրված էր Տոլստոյի փիլիսոփայական գործերով և ներգրավվել էր ոչ բռնության վերաբերյալ գրական բանավեճի մեջ։

Չեխովի պատմվածքը քննադատության արժանացավ։ Գրականագետ Օբոլենսկին հրապարակել է մի հոդված, որում Չեխովը հակադրվում է Կորոլենկոյի ռոմանտիզմին[1]։

Սյուժե խմբագրել

Պատմվածքը պատմվում է առաջին դեմքի կողմից։ Այնտեղ նկարագրվում է մոսկվացի Վլադիմիր Սեմենիչ Լյադովսկին, որն ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը և աշխատել երկաթուղու վերահսկողության ծառայությունում։ Ազատ ժամանակ նա զբաղվում էր գրականությամբ։

Սկսելով տպագրվել թերթում` մեկ տարի անց նա արդեն այնտեղ հանդես էր գալիս ամենշաբաթյա քննադատական ֆելիետոնով։ Լյադովսկին ապրում էր քրոջ` բժիշկ Վերա Սեմենովնայի հետ։ Ժամանակին քույրն ամուսնացավ ճարտարապետի հետ։ Երիտասարդները համատեղ ապրեցին ընդամենը մեկ ամիս, ամուսինը մահացավ տիֆից։ Վերա Սեմենովնան տիֆով վարակվել էր ամուսնուց և ապաքինվելուց հետո իմացավ, որ ամուսինը՝ Իվանը, մահացել է, որից հետո ընդունեց մորֆինի մեծ դոզա, սակայն ողջ մնաց։ Վերապրելով այդ ամենը` նա տեղափոխվեց և բնակվեց եղբոր մոտ։ Բժշկությունից նա հոգնել էր և դադարեց զբաղվել դրանով և «անգործության ու լռության մեջ ապրեց իր երիտասարդությունը եղբոր հետ», որին շատ էր սիրում։

Ձմռան մի երեկո Վլադիմիր Սեմենիչը տանը նստած քննադատական ֆելիետոն էր գրում։ Նրա կողքին նստած Վերա Սեմենովնան հանկարծ անսպասելի հարցրեց եղբորը. «Ի՞նչ է նշանակում չարին չընդդիմանալը»։ Եղբայրը փորձեց բացատրել, որ եթե «գողերը կամ ավազակները հարձակվել և ուզում են քեզ թալանել, իսկ դու փոխարեն ...»: Քույրը տրամաբանական բացատրություն էր պահանջում, որին եղբայրը պատասխանեց, որ «չարին չընդդիմանալը դա անտարբեր վերաբերմունքն է այն ամենի նկատմամբ, ինչը բարոյականության ոլորտում անվանում են չարիք»։

Այս թեմայով զրույցները շարունակվեցին մինչև կեսգիշեր և հաջորդ օրը։ Եղբայրը չկարողացավ զրույցները հասցնել կատակների մակարդակի և նրանց հարաբերություններն աստիճանաբար վատթարացան։ Քույրը բողոքում էր ձանձրույթից և գանգատվում, որ եղբոր աշխատանքը համարվում է նախապաշարմունք։ Նա ամբողջ օրը պառկում էր բազմոցին ոչինչ չանելով, չկարդալով, միայն զբաղվում էր մաքրությամբ։ Հերթական վեճից հետո եղբայրը սկսեց սառը վերաբերվել քրոջը։

Ամառային մի առավոտ Վերա Սեմյոնովնան հագնվեց, վերցրեց պայուսակը, ներս մտավ եղբոր մոտ, համբուրեց ճակատը և ասաց, որ մեկնում է Ն-նահանգ ջրծաղկի դիմաց պատվաստվելու համար։ Այլևս Վլադիմիր Սեմենիչը նրան չտեսավ։ Մի անգամ նա հիվանդացավ թոքաբորբով և մահացավ։ Գրողները նրան թաղեցին Վագանկովյան գերեզմանատանը։ Գերեզմանի կառուցապատման համար գումար հավաքելու փորձերը ձախողվեցին։ Ոչ ոք չէր հիշում Վլադիմիր Սեմենիչին, և նա մոռացվեց բոլորի կողմից։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. «Русское богатство», 1886, № 12, стр. 166—185

Գրականություն խմբագրել

  • Чехов А. П. Хорошие люди // Чехов А. П. Полное собрание сочинений и писем: В 30 т. Сочинения: В 18 т. / АН СССР. Ин-т мировой лит. им. А. М. Горького. — М.: Наука, 1974—1982.
  • Voir Dictionnaire Tchekhov, page 160, voir à Liadovski, Françoise Darnal-Lesné, Édition L’Harmattan, 2010, ISBN 978 2 296 11343 5.
  • Braves Gens, traduit par Madeleine Durand et Édouard Parayre, révision de Lily Dennis, éditions Gallimard, Bibliothèque de la Pléiade, 1967, ISBN 978 2 07 0105 49 6.

Արտաքին հղումներ խմբագրել