Էրմենգելդ Կոնովալով
Էրմենգելդ Նիկոլաևիչ Կոնովալով[1] (ռուս.՝ Эрменгельд Николаевич Коновалов, նոյեմբերի 30, 1937, Եկատերինբուրգ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 28, 1994, Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային, ռուս թատրոնի և կինոյի դերասան, ռեժիսոր, սցենարիստ, Մոսկվայի VI համաշխարհային երիտասարդական փառատոնի դափնեկիր։ Դերասանը առավել հայտնի դարձավ իր աշխատանքով «ՏԱՍՍ-ը լիազորված է հայտարարել...», «Մշուշ», «Ուխտավորի կապիտան», «Երեքի սրտերը», «Ծովահենների կայսրություն» ֆիլմերում։ Թատրոնի բեմում նրա ամենավառ աշխատանքը Ջոնի Քարթերի դերն էր «Հալածողը» պիեսում։
 | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 30, 1937 |
| Ծննդավայր | Եկատերինբուրգ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 28, 1994 (57 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Մասնագիտացում | դերասան, սցենարիստ և ռեժիսոր |
| IMDb | ID ID 0465271 |
Կենսագրություն
խմբագրելՆրա հայրը` Ալբերտ Լյուսին, փոփ-արտիստ էր և դիպուկ պարող, ով շուտով հայտնվեց ստալինյան ճամբարներում[2]։ Որդու ծնվելուց և հոր ձերբակալությունից հետո մայրը՝ Վալենտինա Վասիլևնան, ամուսնացել է Նիկոլայ Կոնովալովի հետ։ Ըստ այդմ՝ Էրմենգելդն իր ազգանունն ու հայրանունը ստացել է խորթ հորից։
Հորից կրկեսային արվեստի հանդեպ կիրք ժառանգելով՝ Կոնովալովը դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Կրկեսային պետական դպրոց, որն ավարտելով 1950-ականների վերջին՝ սկսել է աշխատել Մոսկոնցերտում՝ հանդես գալով մնջախաղի ժանրում։ Որպես բեմական անուն Էրմենգելդը վերցրել է իր հոր անունը՝ Ալբերտ Լյուցի։ Հիմնականում նա կատարել է դասական, փիլիսոփայական և բիթային մնջախաղեր։ Աշխատել է էստրադային «Դո-ռեվյու-ֆա-սոլ», «Բազմազան վայրէջք», «Առաջին քայլ» խմբերի հետ։
1950-ական թվականների կեսերից երիտասարդ դերասանին սկսեցին հրավիրել նկարահանվելու ֆիլմերում, փոքր դերերում և դրվագներում։ Այստեղ նա գտել է բացառապես իր տեսակին համապատասխան ռեպերտուար՝ խաղալով թխամորթ կերպարների դերեր։
1961 թվականին Կոնովալովը ծանոթացավ Մարսել Մարսոյի հետ։ Միմը ԽՍՀՄ երկրորդ այցելության ժամանակ ուշադրություն դարձրեց երիտասարդ դերասանին և նրա համար բեմադրեց մի շարք համարներ, որոնց հետ նա հանդես եկավ համերգներով։
1970-ական թվականների կեսերից Կոնովալովը ավարտեց Ռուսաստանի թատերական արվեստի ինստիտուտի ռեժիսուրայի ֆակուլտետի էստրադային ռեժիսուրայի բաժինը։
1987 թվականին Մարկ Ռոզովսկու կողմից հրավիրվել է «Նիկիցկի դարպասի մոտ» թատրոնը, որտեղ խաղացել է Ջոննի Կարտների գլխավոր դերը «հետախույզ» ներկայացման մեջ։
Էրմենգելդ Կոնովալովը գրել է վիետնամյան պատերազմի մասին «Վեցյակը ջունգլիներում» ֆիլմի սցենարը, երազելով խաղալ կերպարներից մեկի դերը։ Սակայն այդ սցենարը չստացվեց էկրանավորել։
Ընտանիք
խմբագրելՔույր Ժաննա Ալբերտովնա Բելյուստովան ակադեմիկոս է և աֆրիկյան երկրների հետ մշակութային և հոգևոր համագործակցության կենտրոնի տնօրեն։ Եղբայր Էդուարդ Ալբերտովիչ Տրիֆոնովը ինժեներ է։
Ստեղծագործությունները
խմբագրելԹատրոն «Նիկիցկի դարպասի մոտ»
խմբագրել- 1988- Հետապնդող- Ջոննի Կարտներ
Կինեմատոգրաֆիա
խմբագրել- 1956 - Մարդասպաններ - Սեմ, խոհարար
- 1956 - Սիրտը երգում է - դրվագ (տիտրերում նշված չէ)
- 1960 - Ավելի ուժեղ, քան փոթորիկը - սոցիալական աջակցության կազմակերպության ներկայացուցիչ
- 1962 - Կուբայական վեպ - հագուստի մաքրող
- 1968 - Բրիլլիանտե ձեռք - ռեստորանի այցելու (տիտրերում նշված չէ)
- 1970 - Բալլադ Բերինգի և իր ընկերների մասին - Աբրամ Պետրովիչ Հաննիբալ
- 1972 - Կյանքը և Ռոբինզոն Կրուզոյի անհավանական արկածները - Բիլլ
- 1980 - Հանգույց Օրիոն - հանձնաժողովի անդամ
- 1982 - Բնակչի վերադարձը - թիկնապահ
- 1983 - «Սև թռչունների» գաղտնիքը - այգեպան Ստին
- 1984 - ՏԱՍՍ-ը լիազորված է հայտարարել… - Ստաու, գեներալ, Լուիսբուրգի քրեական ոստիկանության պետ (ձայնը՝ Վիկտոր Ֆիլիպով)
- 1984 - Պրոֆեսոր Դոուելի կտակը - դրվագ (տիտրերում նշված չէ)
- 1984 - Մեղրային հրեշտակ - Միհան
- 1984 - Եվրոպական պատմություն - լրագրող
- 1985 - Մշուշ - պապիկ Զիվ
- 1985 - Նրա կյանքի ճամփան - Պապուան Տույ
- 1985 - Աննա Վիերլինգի ճանապարհները - տեքստ հեղինակից / շեփորահարից
- 1986 - Ուխտավորի կապիտան - Ակտեոն
- 1986 - Բարմեն Ոսկե խարիսխից - Ջիմ Օլբի
- 1986 - Աշխարհի վերջը հաջորդեց սիմպոզիում - Իվան, մատուցող
- 1991 - Խոսող կապիկ - դիվանագետ
- 1992 - Երեք հոգու սրտեր - Տրեֆեսեն
- 1992 - Հրացանակիրները քսան տարի անց - Պորտոսի ծառայողը (տիտրերում նշված չէ)
- 1994 - Ծովահենների կայսրություն - «Առաջնորդ»
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Наука, техника, промышленное производство: история, современное состояние, перспективы : материалы региональной научно-практической конференции студентов и аспирантов, Владивосток, 28 декабря 2022 г. – 20 января 2023 г.». 2023. doi:10.24866/7444-5477-7.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ «Научная программа Николаевской научно-практической школы эндокринной хирургии (29 февраля – 2 марта 2024). 2 марта 2024 года. День 3. 10.00-13.00». dx.doi.org. Վերցված է 2024 թ․ հուլիսի 1-ին.
Հղումներ
խմբագրել- Эрменгельт Николаевич Коновалов на сайте киноведа Тремасова.