Էլեկտրակիթառ

Էլեկտրակիթառ, կիթառի տարատեսակ էլեկտրական պիկապներով, որոնք առաջանում են էլեկտրական հոսանքի տատանումների արդյունքում առաջացող մետաղական լարերի տատանումների շնորհիվ։ Պիկապների ձայնն օգտագործվում է հատուկ ձայնային էֆֆեկտներ ստանալու նաև բարձրախոսներին հեշտությամբ միանալու նպատակով։ «Էլեկտրակիթառ» բառն առաջացել է «էլեկտրական կիթառ» բառակապակցությունից։

Էլեկտրակիթառ
Տեսակ	երաժշտական գործիքի տեսակ
Որակավորում	electro-acoustic chordophones? և կիթառ
Հորնբոսթել-Զաքսի հանմակարգ	513
Ստեղծման տարեթիվ	1932
Հնարող	Ժորժ Բոշամ
Ձայնանմուշ

Առավել տարածված են վեցլարանի էլեկտրակիթառները։ Վերջիններիս դասական կառուցվածքը նման է ակուստիկ կիթառի կառուցվածքին. մի լյա ռե սոլ սի մի (E A D G B E)։ Բավական հաճախ օգտագործվում է «dropped D» կառուցվածքը, որի ժամանակ ներքին լարը ներկայանում է ռե-ն (D) և ավելի ցածր պարամետրեր (Drop C, Drop B)։ Սա օգտագործում են մետալ և ալտերնատիվ երաժշտություն նվագելիս։

Էլեկտրակիթառի պատմությունը

Էլեկտրակիթառը՝ առաջին մագնիսական ձայն հանող սարքը, ստեղծել է Լլոիդ Լոեռը (անգլ.՝ Lloyd Loar), 1924 թվականին։ Ինժեներ, գիտնական, ով աշխատում էր Գիպսոն (անգլ.՝ gibson) ընկերությունում։ Իսկ ո՞վ է առաջին անգամ նվագել էլեկտրակիթառով։ Դա առաջին անգամ արեց Լես Պոլը, ով եղել է դաշնակահար։

Էլեկտրակիթառը Ռոքի ասպարեզում

Ռոքի ծնունդից սկսած՝ կիթառը եղել է ռոքի անբաժան մաս։ Երբ առաջին անգամ կիթառով նվագեցին, մարդկանց վրա թողեց անմոռանալի տպավորություն։ Մարդիկ սկսեցին ավելի հաճախ գտնվել համերգների ժամանակ, որտեղ կար էլեկտրոկիթառ։ Հենց այսպես էլ կիթառը դարձավ հայտնի։ Էլեկտրակիթառները, որպես կանոն, պատրաստվում են փայտից։ Ամենատարածված նյութերն են լաստենու, հացենու, կարմրափայտ ծառի, թխկու բնափայտերը։ Գրիֆի նշագրման համար օգտագործում են պալիսանդր, սև ծառի փայտ կամ թխկու փայտ։

Արտաքին հղումներ

• Կիթառի մասին հոդվածը Curlie-ում (ըստ DMOZ-ի) (ռուս.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էլեկտրակիթառ» հոդվածին։