Զաուր Կալոև

Զաուր Կալոև; վրաց.՝ ზაურ კალოევი
Քաղաքացիությունը	ԽՍՀՄ
Ծննդյան ամսաթիվ	մարտի 24, 1931
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահվան ամսաթիվ	դեկտեմբերի 23, 1997 (66 տարեկան)
Մահվան վայր	Թբիլիսի, Վրաստան
Հասակ	180 սանտիմետր
Դիրք	հարձակվող
Պարգևներ

Զաուր Գրիգորիի Կալոև (վրաց.՝ ზაურ კალოევი, մարտի 24, 1931(1931-03-24), Թիֆլիս, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 23, 1997(1997-12-23), Թբիլիսի, Վրաստան), խորհրդային ֆուտբոլիստ։ ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ (1955)^[1]։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1963)։

Կենսագրություն

Ծագումով oս է^[2]։ Հանդես է եկել Թբիլիսիի «Սպարտակ», «Դինամո» և Մոսկվայի «Լոկոմոտիվ» թիմերում։ ԽՍՀՄ օլիմպիական հավաքականի կազմում ունեցել է 3 հանդիպում։

Թաղվել է Սաբուրթալայի գերեզմանատանը։

Բնութագիր

Զաուր Կալոևը նշանավորվել է գլխով խաղալու իր ունակությամբ։ Նրա հարձակվող խաղընկեր Միխայիլ Մեսխին կատակել է, որ «Գոլ խփելու համար ես պետք է անցնեմ եզրով, հարվածեմ Կալոևի գլխին և գնդակն անպայման կմտնի դարպասը»^[3]։

Լրագրող Լև Ֆիլատովը նրան այսպես է նկարագրել՝ «Զաուր Կալոևի արտաքինը հարմարեցված էր թռիչքին, ասես նա փորձարկված լիներ հողմային թունելում։ Բարձրահասակ, լայն ուսերով, նիհար, լայնաճաղատ, նա հիշեցնում էր ինքնաթիռի քիթ, որի կողքերին՝ ներքևում չորս շարժիչ կար։ Նրա շնորհիվ Թբիլիսիի «Դինամո»-ի գրոհը խաղալիս կարող էր բարձունքներ հավաքել։ Հարձակման գծերից դուրս գալով, սիզամարգերի թռիչքուղուց բարձրացան դեպի Կալոևը, նա ցատկեց և անմատչելի հետագծերով շրջանցեց գնդակը։ Պետք է տեսնեի նրան մարզման ժամանակ՝ բոլորը մրսում էին, բայց նա շարունակում էր վազել ու նետվել դաշտի անկյուններից իրեն ուղարկված գնդակի վրա։ Հավանաբար ոչ ոք չի հաշվել կամ չգիտի, թե նա քանի գոլ է խփել գլխով, բայց հիշողություններում նա մնացել է բարձր, ազատ թռիչքի մարդ»^[4]։

Ձեռքբերումներ

Խմբային

ԽՍՀՄ չեմպիոն՝ 1964
ԽՍՀՄ գավաթակիր՝ 1957
Գրիգորի Ֆեդոտովի ակումբի անդամ (139 գնդակ)

Անձնական

ԽՍՀՄ առաջնությունների լավագույն ռմբարկու՝ 1959, 1960
Պատվո շքանշան՝ 1996

Ծանոթագրություններ

↑ В Комитете по физкультуре и спорту // Советский спорт (газета). — 12 февраля 1955, № 19. — с. 2.
↑ А, Качмазов (2020 թ․ մայիսի 16). «Осетинам в символической сборной — не место, или миф о грузинском футболе!». Газета «Южная Осетия». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
↑ Сергей Гончаров. Голеадоры Արխիվացված է Նոյեմբեր 23, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով: // Совершенно секретно, 2002, № 10(161).
↑ Лев Филатов Форварды. — М.: Физкультура и спорт, 1986. — 159 с.

Արտաքին հղումներ

Ֆուտբոլային հարձակման արքան

[1] В Комитете по физкультуре и спорту // Советский спорт (газета). — 12 февраля 1955, № 19. — с. 2.

[2] А, Качмазов (2020 թ․ մայիսի 16). «Осетинам в символической сборной — не место, или миф о грузинском футболе!». Газета «Южная Осетия». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.

[3] Сергей Гончаров. Голеадоры Արխիվացված է Նոյեմբեր 23, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով: // Совершенно секретно, 2002, № 10(161).

[4] Лев Филатов Форварды. — М.: Физкультура и спорт, 1986. — 159 с.

[1]

[2]

[3]

[4]