Եփրեմ Սեթյան
Եփրեմ Սեթյան (սեպտեմբերի 21, 1791, Կոստանդնուպոլիս - մայիսի 3, 1838, Ախալցխա, Վրացական նահանգ, Ռուսական կայսրություն), հայ բանասեր-պատմաբան, իրավագետ, աստվածաբան։ Վենետիկի Մխիթարյան միաբանության անդամ (1814)։
| Եփրեմ Սեթյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 21, 1791 |
| Ծննդավայր | Կոստանդնուպոլիս |
| Մահացել է | մայիսի 3, 1838 (46 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Ախալցխա, Վրացական նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | բանասեր, պատմաբան, իրավագետ և աստվածաբան |
Գործունեություն խմբագրել
Հայ գրականություն և պատմություն է դասավանդել 1831 թվականին իր հիմնած Ախալցխայի հայկական դպրոցում։
Սեթյանի աշխատությունները վերաբերում են հռետորական արվեստի ներքին օրինաչափություններին («Արհեստ ճարտասանական», 1832 թվական), Աստվածաշնչին («Պատմութիւն Հին և Նոր Կտակարանի», 1832 թվական[1]), հայ ժողովրդի պատմությանը՝ հեթանոս ժամանակներից մինչև 1736 թվականը («Պատմութիւն Հայոց», 1839 թվական)։ «Իրաւագիտութիւն (բնական օրէնք, գրաւական տոհմային և ազգային իրաւունք)» (1851 թվական) աշխատությունում հայ իրականության պայմաններում աշխատել է սահմանել օրենքն ընդհանրապես, բացահայտել օրենքի առաջացման պատմական պատճառները, մարդկային կամքի դրսևորման ձևերը, հասարակական պարտքի և քաղաքացիական ազատության փոխհարաբերությունը[2]։
Երկեր խմբագրել
- Նկարագիր վարուց Ստեփաննոսի Ագոնց Գիւվեր արքեպիսկոպոսի.... Վենետիկ., 1825:
- Պատմութիւն չորից ինքնակալութեանց, Վենետիկ., 1848:
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Պատմութիւն Հին եւ Նոր Կտակարանի
- ↑ «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, գլխ. խմբ. Հովհ. Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատ., Երևան, 2007։
Արտաքին հղումներ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 267)։ 
|