Երկրորդ անգամ Ղրիմում
«Երկրորդ անգամ Ղրիմում» (ռուս.՝ «Второй раз в Крыму»), 1984 թվականի խորհրդային ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Պավել Լյուբիմովը՝ կինոդրամատուրգ Վլադիմիր Ժելեզնիկովի գրած սցենարի հիման վրա։
 | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Թվական | 1984 |
| Ռեժիսոր | Պավել Լյուբիմով |
| Սցենարի հեղինակ | Վլադիմիր Ժելեզնիկով |
| Օպերատոր | Մարկ Հովսեփյան |
| Երաժշտություն | Յուրի Սաուլսկի |
| Տևողություն | 78 րոպե |
Սյուժե խմբագրել
ԽՍՀՄ զինված ուժերի գեներալը բուժման է ուղարկվել Ղրիմում գտնվող առողջարան։ Պատերազմի մասնակիցը, որը 1941 թվականին դուրս էր եկել շրջապատումից, իսկ 1944 թվականին ազատագրել էր Ղրիմը, շրջելով քաղաքում, հիշում է պատերազմի ժամանակները, երբ առաջին անգամ էր այս կողմերում։ Պատահաբար հանդիպելով մեկ ընտանիքի՝ գեներալը մասնակցում է տղայի և նրա ավագ քրոջ խնդիրների լուծմանը՝ նրանց յուրովի սովորեցնելով լինել խիզախ և ազնիվ։
Դերերում խմբագրել
- Գեորգի Յումատով – Սերգեյ Ալեքսեևիչ Կնյազև, գեներալ
- Անդրեյ Լոմով – Վիտյա
- Սերյոժա Գուսակ – Կոլյա
- Վալերի Լիխոդեյ – Ալյոնա
- Մուզա Կրեպկոգորսկայա – Կոլյայի և Ալյոնայի տատը
- Նատալյա Վիլկինա – Ելենա Պավլովնա, բժիշկ
- Օլգա Գոբզևա – բուժքույր
- Վիկտոր Կորեշկով – Իգոր «Տիսսո», կրկեսի դերասան
- Անդրեյ Պետրով – Վասիլի Վասիլևիչ Նովիկով
- Լեոնիդ Բելոզորովիչ – Ֆիլիպովիչ, գեներալ-լեյտենանտ
- Սերգեյ Գոլովանով – Նիկոլայ Պետրովիչ
- Ելենա Ֆինոգեևա – Լուսիա
- Մարիա Զուբարևա – Մարիա, Կնյազևի կինը
- Գերման Կաչին
- Վիտալի Մաքսիմով – իլյուզիոնիստ
- Օլգա Գրիգորևա – դաստիարակ
- Սերգեյ Պլոտնիկով – հանգստացող
Երգեր խմբագրել
Ֆիլմում հնչում են հետևյալ երգերը.
- «Вечный огонь» («Անմար կրակ»), երաժշտ.՝ Յու. Սաուլսկի, տեքստի հեղինակ՝ Լ. Զավալնյուկ, կատարում է Վալենտին Նիկուլինը,
- «Орлёнок», երաժշտ․՝ Վիկտոր Բելի, տեքստի հեղինակ՝ Յակով Շվեդով, կատարում է Իրինա Արխիպովան։
Նկարահանումներ խմբագրել
Նկարահանման վայրը եղել է Յալթան։ Տունը, որի բնակարանում գլխավոր հերոսը բնակություն է հաստատում, գտնվում է Նախիմովի փողոցի և նրբանցքի խաչմերուկում՝ № 4 դպրոցից քիչ վերև[1], իսկ հուշահամալիրը, որտեղ հերոսը գալիս է անմար կրակի մոտ, Փառքի բլուրն է։ Ֆիլմում առողջարաններն են «Ռոսիան» և «Ֆորոսը»։ Կադրում երևում է նավահանգիստը, № 18 երթուղու «Իկարուս» ավտոբուսը, որն անցնում է Բասեյնայա փողոցով՝ Նադսոնի տան մոտով (այս ավտոբուսի իրական երթուղին այնտեղող չի անցնում), Ռոբինսոն սրճարանը[2]։
Տանկային վարժանքների տեսարանը նկարահանվել է Բելառուսի ռազմական շրջանում՝ 5-րդ առանձին բանակային կորպուսի պոլիգոնում, զինվորականի դեր են կատարել կորպուսի զինվորներն ու սպաները, իսկ գլխավոր շտաբի գնդապետի էպիզոդիկ դերը կատարել է իսկական գնդապետ Միխայիլ Կոնստանտինովիչ Չիգիրը, որը ղեկավարում էր ֆիլմի նկարահանումներին ներգրավված բանակի մարտավարական խումբը[3]։
Ֆիլմում օգտագործվել են կադրեր ռազմական լրահոսից և 1945 թվականին Կարմիր հրապարակում անցկացված շքերթից։
Քննադատություն խմբագրել
|
«Երկրորդ անգամ Ղրիմում» ֆիլմը հասցեագրված է երիտասարդ հեռուստադիտողին և բարձրացնում է սերունդների ժառանգորդության հարցեր։ - «Ագիտատոր», 1985 թվական
|
|
|
|
Հոյակապ ու ողբերգական Գեորգի Յումատովի վերջին գլխավոր դերերից մեկը, որը լիովին համապատասխանում է նրա խիզախ ամպլուային։ Պատերազմի վետերանը գալիս է Ղրիմ, որտեղ մի ժամանակ երջանիկ է եղել։ |
|
Բազմիցս նշվել է, որ 1944 թվականին Ղրիմն ազատագրած գեներալի գլխավոր դերակատար Գեորգի Յումատովը իրականում խաղացել է ինքն իրեն, իր կերպարը. նա եղել է պատերազմի մասնակից նավաստի և 1942 թվականին մասնակցել է Ղրիմի ռազմական գործողություններին Եվպատորիայի դեսանտի կազմում[1][5][6]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Там, в окрестностях Ялты… Արխիվացված 2020-02-27 Wayback Machine // Крымское время, 14 января 2009
- ↑ Ялтинский календарь. 11 марта // Новости Крыма, 11.03.2017
- ↑ Есть такая профессия — Родину защищать // Лоеўскі край, 6 ноября 2015
- ↑ Телехиты // Газета «Коммерсантъ» № 36 от 05.03.2008, стр. 8․(ռուս.)
- ↑ Образы Севастополя периода второй мировой войны в советском игровом кино․(ռուս.)
- ↑ Офицер Юматов // Крымская правда, 13 марта 2011․(ռուս.)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Второй раз в Крыму // Советские художественные фильмы: аннотированный каталог, Том 10 / Мария Павлова, Госфильмофонд России. — «Нива России», 1995. — стр. 30
- Второй раз в Крыму // Домашняя синематека: отечественное кино 1918—1996 / Сергей Землянухин, Мирослава Сегида. — «Дубль-Д», 1996. — 520 с. — стр. 83