Գյումուշխանեի գավառ
Գյումուշխանե (թուրքերեն՝ Gümüşhane sancağı), գավառ պատմական Փոքր Հայքի Տրապիզոնի նահանգում, իսկ ապա գավառ Օսմանյան կայսրության Տրապիզոնի վիլայեթում։ Կենտրոնը Գյումուշխանե քաղաքն է։
Հակոբ Կարնեցին (XVII դար) գավառն անվանել է Ծանախո ձոր և այն վերագրել է Վերին Հայքի 23 գավառներից մեկին։
Աշխարհագրություն
խմբագրելԳավառը հյուսիսից սահմանակից էր Տրապիզոնի գավառին, արևելքից և հարավից՝ Էրզրումի վիլայեթին, արևմուտքից՝ Սեբաստիայի Շապին Գարահիսար գավառին։ Գավառի միջով հոսում են Կելկիթ (Գայլ) և Գյումուշխանե (Խորշատ) գետերն իրենց վտակներով։
Պատմություն
խմբագրելԹուրքերի փոքրացված տվյալներով 1915 թվականի մեծ եղեռնի ժամանակ գավառից տեղահան է արվել 1624 հայ։
Տնտեսություն
խմբագրելՀայտնի էր իր տեսակ-տեսակ մրգերով։
Օգտակար հանածոներ
խմբագրելԳավառն ուներ արծաթի, ոսկու և այլ մետաղների հանքեր։
Վարչական բաժանում
խմբագրելXIX դարի վերջին գավառակը բաժանված էր հետևյալ գավառակների[1].
- Արդասա (Թորուլ)
- Գյումուշխանե
- Կելկիթ (Գայլգետ)
- Շեյրան
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 916-917
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն