Գյումուշխանե (թուրքերեն՝ Gümüşhane sancağı), գավառ պատմական Փոքր Հայքի Տրապիզոնի նահանգում, իսկ ապա գավառ Օսմանյան կայսրության Տրապիզոնի վիլայեթում։ Կենտրոնը Գյումուշխանե քաղաքն է։

Հակոբ Կարնեցին (XVII դար) գավառն անվանել է Ծանախո ձոր և այն վերագրել է Վերին Հայքի 23 գավառներից մեկին։

Աշխարհագրություն

խմբագրել

Գավառը հյուսիսից սահմանակից էր Տրապիզոնի գավառին, արևելքից և հարավից՝ Էրզրումի վիլայեթին, արևմուտքից՝ Սեբաստիայի Շապին Գարահիսար գավառին։ Գավառի միջով հոսում են Կելկիթ (Գայլ) և Գյումուշխանե (Խորշատ) գետերն իրենց վտակներով։

Պատմություն

խմբագրել

Թուրքերի փոքրացված տվյալներով 1915 թվականի մեծ եղեռնի ժամանակ գավառից տեղահան է արվել 1624 հայ։

Տնտեսություն

խմբագրել

Հայտնի էր իր տեսակ-տեսակ մրգերով։

Օգտակար հանածոներ

խմբագրել

Գավառն ուներ արծաթի, ոսկու և այլ մետաղների հանքեր։

Վարչական բաժանում

խմբագրել

XIX դարի վերջին գավառակը բաժանված էր հետևյալ գավառակների[1].

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 916-917

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն