Գալինա Բաննիկովա
Գալինա Անդրեևնա Բաննիկովա (ռուս.՝ Галина Андреевна Банникова, մարտի 17 (30), 1901, Սարապուլ, Վյատկայի գավառ, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 27, 1972, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային գծանկարիչ, տառատեսակների նկարիչ։
Գալինա Բաննիկովա | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 17 (30), 1901 |
Ծննդավայր | Սարապուլ, Վյատկայի գավառ, Ռուսական կայսրություն |
Վախճանվել է | հունիսի 27, 1972 (71 տարեկան) |
Մահվան վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Վխուտեին |
Մասնագիտություն | նկարչուհի |
Ժանր | գրաֆիկա |
Աշակերտներ | Vladimir Yefimov? |
Կենսագրություն խմբագրել
1930 թվականին ավարտել է Լենինգրադի բարձրագույն գեղարվեստական տեխնիկական ինստիտուտը (Գեղարվեստի համառուսաստանյան ակադեմիայի մասնաճյուղ)։ 1939 թվականից աշխատել է պոլիգրաֆիական արդյունաբերության համառուսաստանյան հետազոտական ինստիտուտի տառատեսակների հավաքածուների բաժնում։ Նա մի շարք տառատեսակների հեղինակ է, որոնցից առավել հայտնի են «Բաննիկովսկայա» (1950), «Բայկոնուր» (1960–1969) և «Կամա» (1967–1971) լրակազմերը։ Բաննիկովան իր ստեղծագործական մտահղացումներով փորձել է բացահայտել տպագրական տառատեսակների գեղարվեստական արժեքը և ներդաշնակորեն համատեղել այն գործնականության և ընթեռնելիության հետ։ «Բաննիկովսկայա» լրակազմի վրա նա աշխատել է երկար տարիներ` մանրակրկիտ ուսումնասիրելով պետրովյան ժամանակների առաջին ռուսական տառատեսակները և Վերածննդի շրջանի եվրոպական տառատեսակները, Բաննիկովան ստեղծեց անտիկվար տիպի կիրիլյան առաջին բնօրինակ տառատեսակը` նախատեսված գեղարվեստական գրականության հավաքածուի համար։
Բաննիկովան համարվում է նաև բազմաթիվ վերնագրերի, տիտղոսաթերթերի, գրքերի կազմերի, զարդանախշերով տառատեսակների շարքի և տպագրական այլ աշխատանքների հեղինակ։ Նա զբաղվում է տառատեսակների համեմատական ընթեռնելիության և անհատական նիշերի տարբերակման հիմնախնդիրներով և գրել է այդ թեմայով մի շարք տեսական աշխատանքներ։ 1957 թվականին կազմակերպված Գրքի, գրաֆիկայի և պաստառի համամիութենական ցուցահանդեսում «Բանիկովսկայա» լրակազմը արժանացել է I աստիճանի դիպլոմի[1]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Ровенский М. Г. Отдел наборных шрифтов НИИПолиграфМаша и отечественное шрифтовое дело. — Журнал «Полиграфист-издатель», № 4, 1995 г.