Արաբականացում
Արաբացում կամ Արաբականացում (արաբ․՝ تعريب taʻrīb) ներկայացնում է Արաբների ազդեցության տարածումը ոչ արաբ բնակչության վրա՝ որպես արդյունք ունենալով արաբերենի տարածումը, ինչպես նաև այդ ժողովրդների ինտեգրումը արաբական մշակույթին[1][2][2]։
.jpg)
Պատմականորեն, Արաբական թերակղզու մշակույթի ասպեկտները բազմաթիվ ոճերով և ձևերով կապակցվել են նվաճված տարածքների մշակութային առանձնահատկությունների հետ, ինչի արդյունքում էլ արաբականը ի վերջո դոմինանտի կարգավիճակ է ստանում։ Հիջազում իսլամի տարածումից հետո նվաճումների, առևտրի և խառնամուսնությունների շնորհիվ արաբական մշակույթն ու լեզուն տարածվեցին նաև Արաբական թերակղզուց դուրս։ Այս տարածքներում ժամանակի ընթացքում արաբերենը դարձավ ընդհանրական լեզու, և ձևավորվեցին բարբառներ։ Քանի որ Եմենը պատմականորեն համարվել է հարավաբնակ արաբների հայրենիքը, որոնք, ըստ արաբական ավանդության, չքավոր էին, նախքան իսլամի տարածումը, հին արաբերենի փոխարեն խոսում էին հին հարավային արաբերենով[3][4]։
Արաբերենը խորը ազդեցություն է ունեցել նաև այն բոլոր երկրների մշակույթների վրա, որոնք որևէ շրջանում առնչություն են ունեցել իսլամի հետ։ Արաբերենը համարվում էր բառապաշարի հիմնական աղբյուրը տարբեր լեզուների համար։ Այս պրոցեսն իր գագաթնակետին է հասել 10-14-րդ դարերում, որն էլ համընկնում է արաբական մշակույթի վերելքի հետ։
Տես նաևԽմբագրել
ՆշումներԽմբագրել
- ↑ Iraq, Claims in Conflict: Reversing Ethnic Cleansing in Northern Iraq. [1]
- ↑ 2,0 2,1 Reynolds Dwight F. (2 April 2015)։ The Cambridge Companion to Modern Arab Culture։ Cambridge University Press։ ISBN 9780521898072
- ↑ Nebes, Norbert, "Epigraphic South Arabian," in Uhlig, Siegbert, ed. Encyclopaedia Aethiopica (Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005), p. 335
- ↑ Leonid Kogan and Andrey Korotayev: Sayhadic Languages (Epigraphic South Arabian) // Semitic Languages. London: Routledge, 1997, p[. 157-183.
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- Chisholm Hugh, ed. (1911)։ «Jā'alin»։ Encyclopædia Britannica 15 (11th ed.)։ Cambridge University Press։ էջ 103
