Աշոտ Օհանյան
Աշոտ Կարապետի Օհանյան (նոյեմբերի 10, 1934, Աչաջուր, Իջևանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - 1996[1], հունիս 18, 1996 Երևան), հայ խորհրդային գրականագետ–քննադատ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1978)։
| Աշոտ Օհանյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 10, 1934 |
| Ծննդավայր | Աչաջուր, Իջևանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | 1996[1] |
| Գիտական աստիճան | բանասիրական գիտությունների դոկտոր |
| Մասնագիտություն | գրականագետ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
Ավարտել է Երևանի Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական մանկավարժական ինստիտուտի պատմալեզվագրական ֆակուլտետը (1959)։ 1960 թվականից աշխատել է ՀԽՍՀ ԳԱ Մանուկ Աբեղյանի անվան գրկականության ինստիտուտում։ Օհանյանի աշխատությունները հիմնականում նվիրված են հայ նոր գրականության երևույթների, առանձին գրողների ստեղծագործությունների լուսաբանմանը։ Տպագրվել են նրա «Լեոյի գեղարվեստական ստեղծագործությունը» (1969) և «Վրթանես Փափազյան» (1976) գրքերը։ Օհանյանը գրել է նաև «Հայ նոր գրականության պատմություն» հինգհատորյակի, «Հայ քննադատական մտքի պատմության» (հատոր՝ 1) մի շարք գլուխներ, մասնակցել է Լեոյի երկերի 10-հատորյա հրատարակության տեքստաբանական աշխատանքներին։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 536)։ 
|
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |