Անժելա Ստեփանյան
Անժելա Մարտիրոսի Ստեփանյան (մարտի 4, 1917, Թիֆլիս, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - մայիսի 2, 2002, Երևան, Հայաստան), հայ խորհրդային արձակագիր[1]։
Անժելա Ստեփանյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մարտի 4, 1917 |
| Ծննդավայր | Թիֆլիս, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | մայիսի 2, 2002 (85 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Երևան, Հայաստան |
| Մասնագիտություն | արձակագիր |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Աշխատավայր | Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտե |
| Անժելա Ստեփանյան Վիքիքաղվածքում | |
| Անժելա Ստեփանյան Վիքիդարանում | |
Կենսագրություն խմբագրել
1941 թվականին ավարտել է Երևանի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի եվրոպական բաժինը։ 1942-1943 թվականներին գերմաներեն է դասավանդել Երևանի երկաթգծի դպրոցում, 1943-1946 թվականներին՝ Թբիլիսիի երկաթուղային տրանսպորտի ինստիտուտի Երևանի մասնաճյուղում։ 1944-1946 թվականներին համատեղության կարգով, աշխատել է Հայպետհրատում։ 1946-1947 թվականներին խորհրդական էր Արտասահմանյան երկրների հետ բարեկամության և մշակութային կապի հայկական ընկերությունում։ 1969-1974 թվականներին աշխատել է Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեում որպես մամուլի բաժնի վարիչ։ 1975 թվականից աշխատում է «Սովետական գրականություն» ամսագրի խմբագրությունում։ Հեղինակ է մարդկային փոխահարաբերությունները պատկերող վեպերի, պատմվածքների, վիպակների և ուղեգրությունների ժողովածուների։
Առաջին ծավալուն ստեղծագործությունը «Քույրեր» (1947 թ.) վեպն է, որը պատկերում է խորհրդային մարդկանց կյանքն ու աշխատանքը Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ՝ թիկունքում։ Այնուհետև տպագրվել են Ստեփանյանի «Ոսկե մեդալ» (1952 թ.), «Գունավոր քայլեր» (1967 թ.) և այլ վեպեր։ «Ամառնամուտ» վեպը (1959 թ.) ներկայացնում է ժամանակակից երիտասարդության, առաջադեմ մարդու բնավորության կազմավորումը, նրա հասունացումը։ Բժիշկների կյանքից է վերցված «Մորմոք»[2] (1982 թ.) վեպի թեման, որի առանցքը մարդկային բարդ փոխհարաբերություններն են, բարոյական հակադիր սկզբունքների բախումը։ Հրատարակվել են Ստեփանյանի «Անծանոթ ծանոթներ» (1964 թ.), «Երբ իջնում է երեկոն» (1974 թ.) պատմվածքների, վիպակների և ուղեգրությունների ժողովածուները։ Ստեփանյանը գրել է նաև մանուկների համար («Տաթևիկի ճանապարհորդությունը», 1955 թ., «Յոթ պատմվածք Լուսինեի արկղիկից», 1977 թ.)[3][4]։
Երկեր խմբագրել
- Քույրեր (վեպ), Երևան, Հայպետհրատ, 1947, 252 էջ։
- Ոսկե մեդալ, Երևան, Հայպետհրատ, 1952, 367 էջ։
- Տաթևիկի ճանապարհորդությունը, Երևան, Հայպետհրատ, 1955, 88 էջ։
- Ոսկե մեդալ, Երևան, Հայպետհրատ, 1958, 407 էջ։
- Ամառնամուտ, Երևան, Հայպետհրատ, 1959, 556 էջ[5]։
- Անծանոթ ծանոթներ, Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 246 էջ։
- Գունավոր քայլեր, Երևան, «Հայաստան», 1967, 307 էջ։
- Երբ իջնում է երեկոն, Երևան, «Հայաստան», 1974, 240 էջ։
- Ամառնամուտ, Երևան, «Սովետական գրող», 1979, 576 էջ։
- Եվ հիշատակս ալ թառամի... : Հուշապատում-վեպ։ Երևան։ Հայագիտակ, 2008։
Թարգմանություններ (ռուսերենից) խմբագրել
- Զավեյսկի Եժի, Պրեզիդենտի այցելությունները, Երևան, Հայետհրատ, 1963, 35 էջ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Գրական տեղեկատու, Երևան, Սովետական գրող, 1981, 544 էջ, էջ 121։
- ↑ «Անժելա Ստեփանյան «Մորմոք»»։ grqamol.am։ Վերցված է 2019-02-17
- ↑ «AV Production - Անժելա Ստեփանյան»։ avproduction.am։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-12-02-ին։ Վերցված է 2019-02-17
- ↑ «Կոհա առցանց քարտարան › Որոնման արդյունքներ համար 'au:"Ստեփանյան, Անժելա Մարտիրոսի,"'»։ haygirk.nla.am (hy-Armn)։ Վերցված է 2019-02-17
- ↑ Ստեփանյան Անժելա Մարտիրոսի (1959)։ Ամառնամուտ: Վեպ (հայերեն)։ Հայպետհրատ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|