Վիքիպեդիա

Օլիվիե Ալեն

Օլիվիե Ալեն (ֆր.՝ Olivier Alain, օգոստոսի 3, 1918(1918-08-03)[1][2][3][…], Սեն-Ժերմեն-ան-Լե, Սենա և Ուազա[4][3] - փետրվարի 28, 1994(1994-02-28)[1][2], Férolles-Attilly), ֆրանսիացի երգեհոնահար, կոմպոզիտոր և երաժշտագետ, երաժիշտեր Ալբեր Ալենի որդին, Ժան Ալենի և Մարի-Կլեր Ալենի եղբայրը[7]։

Օլիվիե Ալեն
ֆր.՝ Olivier Alain
Ծնվել էօգոստոսի 3, 1918(1918-08-03)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՍեն-Ժերմեն-ան-Լե, Սենա և Ուազա[4][3]
Մահացել էփետրվարի 28, 1994(1994-02-28)[1][2] (75 տարեկան)
Մահվան վայրFérolles-Attilly
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[5]
ԿրթությունՓարիզի կոնսերվատորիա
Մասնագիտությունդաշնակահար, կոմպոզիտոր, երգեհոնահար, երաժշտագետ, երաժշտության ուսուցիչ և խմբավար
Ծնողներհայր՝ Albert Alain?
Պարգևներ և
մրցանակներ

Կենսագրություն խմբագրել

Կոմպոզիցիա է սովորել Փարիզի կոնսերվատորիայում՝ Թոնի Օբինի և Շառլ Մեսսիանի մոտ։ 1950-1964 թվականներին ղեկավարել է իր ծննդավայր Սեն Ժերմեն ան Լեի կոնսերվատորիան[8]։ 1961-1972 թվականներին կոմպոզիցիա է դասավանդել Սեզար Ֆրանկի անվան երաժշտական դպրոցում, 1976 թվականին եղել է Փարիզի շրջանի կոնսերվատորիայի հիմնադիրներից և առաջին ղեկավարը։ Նրա հայտնի ուսանողների թվում է եղել կոմպոզիտոր Ալեն Գանյոնը։

Հրատարակել է ներդաշնակության դասագիրք (1965) և մենագրություն Յոհան Սեբաստիան Բախի մասին, սակայն երաժշտագիտության բնագավառում նրա գլխավոր ձեռքբերումը Ստրասբուրգում Բախի Գոլդբերգի վարիացիաների հեղինակի ձեռագրի հայտնաբերումն է եղել։ Օլիվիե Ալենը գրել է օրատորիոն՝ «Սգո երգը լեռներում կորածների համար» (ֆր.՝ Chant funèbre sur 1950 թ.), մի շարք երգեհոնային ստեղծագործություններ, այդ թվում՝ «Սյուիտ» (1951) և «Միկրոլուդիա» (1981), «Ֆրանսիական սյուիտ շեփորի և երգեհոնի համար» (1964 թ.):

Ռոբերտ Շումանի անվան մրցանակի դափնեկիր է (1967, ԳԴՀ)։

Աշխատություններ խմբագրել

  • Lucis Creator optimae op. 55 для хора и органа (1939. Sampzon: Éditions Delatour France);
  • Petrus Quidem op. 76 для хора а капелла (1943. Sampzon: Éditions Delatour Франция);
  • Jesu, Dulcis Amor Meus Op. 77 для хора, солистов и органа (1943. Sampzon: Éditions Delatour France);
  • Cibavit eos op. 88 для хора а капелла (1944. Sampzon: Éditions Delatour Франция);
  • 3 Repons du Vendredi Saint op. 136—138 для хора а капелла (1951. Sampzon: Éditions Delatour Франция);
  • 3 Repons du Jeudi Saint op. 139—141 для хора а капелла (1952. Sampzon: Éditions Delatour Франция);
  • 3 Deplorations: Repons du Samedi Saint op. 145—147 для голоса и инструмента (1954. Sampzon: Éditions Delatour France).
  • Dithyrambe op. 18 для гобоя и фортепиано или трубы, флейты и органа (1936. Sampzon: Éditions Delatour France)
  • Sicilienne op. 24 для фортепиано, флейты и органа (1937. Sampzon: Éditions Delatour France)
  • Дивертисмент (ноктюрн) соч. 73 для флейты и фортепиано или органа (1942. Sampzon: Éditions Delatour France)[9]

Մատենագրություն խմբագրել

  • Alain, Marie-Claire (2008): "Hommage à Olivier Alain." In Association Maurice & Marie-Madeleine Duruflé: Bulletin Nos. 7-8 (2007–2008): 99-101.
  • Alain, Olivier (1951): "L'œuvre pour piano de Jehan Alain." In Le Conservatoire 14 (January 1951): 59-62.
  • Alain, Olivier (1951): "Le Reqiem de Maurice Duruflé." In Le Conservatoire 14 (January 1951): 62-64.
  • Alain, Olivier (1956): "Maurice Duruflé, Grand Prix de la Ville de Paris." In Le Figaro, 1124 (December 1956).
  • Decourt, Aurélie (2008): "Olivier Alain: Un artiste déchiré entre ses passions." In Association Maurice & Marie-Madeleine Duruflé: Bulletin Nos. 7-8 (2007–2008): 106-111.
  • Guillard, Georges (2008): "Olivier Alain: Passeur et accoucheur de musiciens." In Association Maurice & Marie-Madeleine Duruflé: Bulletin Nos. 7-8 (2007–2008): 102-105.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Discogs — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 ծննդական
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.pianofiles.com/browse/artist/jehan+alain
  5. ↑ http://www.bach-cantatas.com/Lib/Alain-Olivier.htm
  6. ↑ https://www.schumann-portal.de/Robert_Schumann_Prize_of_the_city_of_Zwickau.html
  7. ↑ «Ален Оливье, похожие знаменитости и персоны». similarpersons.com. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  8. ↑ «Ален Оливье: биография, интересные факты из жизни известного человека, кто еще из известных людей родился, умер 3 августя». redday.ru. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  9. ↑ Gilles Cantagrel Duruflé [née Chevalier, Marie-Madeleine]. — Oxford University Press, 2001. — (Oxford Music Online).

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլիվիե_Ալեն&oldid=9549270» էջից