Վիքիպեդիա

Օլեգ Մատիցին

Օլեգ Վասիլևիչ Մատիցին (ռուս.՝ Олег Васильевич Матыцин, մայիսի 19, 1964(1964-05-19), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս քաղաքական և սպորտային գործիչ։ Ռուսաստանի Դաշնության սպորտի նախարար՝ 2020 թվականի հունվարի 21-ից[2]։

Օլեգ Մատիցին
 
Կրթություն՝ Ռուսաստանի ֆիզիկական մշակույթի, սպորտի, երիտասարդության և տուրազմի պետական համալսարան
Գիտական աստիճան՝ մանկավարժական գիտությունների դոկտոր
Մասնագիտություն՝ նախարար
Ծննդյան օր մայիսի 19, 1964(1964-05-19) (59 տարեկան)
Ծննդավայր Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ռուսաստան
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Մանկավարժական գիտությունների դոկտոր (2002), պրոֆեսոր (1999), Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի թղթակից անդամ[3], Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին առընթեր ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի զարգացման խորհրդի անդամ[4]։

Ուսանողական սպորտի միջազգային ֆեդերացիայի (FISU) նախագահ, Ռուսաստանի սպորտային ուսանողական միության պատվավոր նախագահ։ Ռուսաստանի ֆիզիկական կուլտուրայի, սպորտի, երիտասարդության և զբոսաշրջության պետական համալսարանի ռեկտոր (2001-2006)։

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1964 թվականի մայիսի 19-ին Մոսկվայում։

Սպորտային նվաճումներ խմբագրել

Պրոֆեսիոնալ կերպով զբաղվել է սեղանի թենիսով՝ մրցումներում ներկայացնելով Բուրեվեստնիկ մարզական ընկերությունը։ ԽՍՀՄ սեղանի թենիսի սպորտի վարպետ (1980), ԽՍՀՄ գավաթակիր (1982), ԽՍՀՄ ժողովուրդների VII սպարտակիադայի (1983), ՌԽՖՍՀ առաջնության մրցանակակիր (1984)[5][6]։

1980-ականների կեսերից հավաքականը մարզել է սեղանի թենիսի Լենինի պետական կենտրոնական շքանշանի ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտի թիմը։ Թիմը դարձել է Համամիութենական Ունիվերսիադայի կրկնակի չեմպիոն (1988, 1990) և ուսանողների աշխարհի չեմպիոն (1992)[5]։ 1997 թվականին այդ աշխատանքը գնահատվել է Օլեգ Մատիցինին Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր մարզչի կոչում շնորհելով[6]։

Կրթություն խմբագրել

1985 թվականին ավարտել է Լենինի պետական կենտրոնական շքանշանի ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտը։ 1989 թվականին նույն տեղում ավարտել է ասպիրանտուրան, 1990 թվականին ստացել մանկավարժական գիտությունների թեկնածուի աստիճան՝ պաշտպանելով սեղանի թենիսում բարձր որակավորում ունեցող մարզիկների պատրաստումը՝ հաշվի առնելով անձի անհատապես-հոգեբանական առանձնահատկությունները և գործունեությունը թեզը։ 1990 թվականի սեպտեմբերին նա ԽՍՀՄ ժողովրդական կրթության պետական կոմիտեի կողմից գործուղվել է Պեկինի մարզական համալսարանում գիտամանկավարժական ստաժավորման, 1991թվականին ստացել է դիպլոմը։ 2002 թվականին Ուրալի ֆիզիկական կուլտուրայի պետական ակադեմիայում պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն պատանի մարզիկների հատուկ պատրաստվածության ձևավորման համակարգը անհատական խաղային մարզաձևերում բազմամյա պատրաստության փուլերում. սեղանի թենիսի նյութում[6][7][8]։

2006 թվականին ստացել է երկրորդ բարձրագույն կրթությունը Պետական և մունիցիպալ կառավարում մասնագիտությամբ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին առընթեր պետական ծառայության ակադեմիայում[6]։

Կարիերա խմբագրել

Աշխատանքը Ֆիզիկական կուլտուրայի, սպորտի, երիտասարդության և տուրիզմի Ռուսաստանի պետական համալսարանում խմբագրել

ՉԺՀ-ում ստաժավորման ավարտից հետո 1991 թվականին աշխատանքի է վերադարձել ՖԿՍԵՏՌՊՀ-ում՝ որպես դասախոս։ 1996 թվականին ստացել է դոցենտի կոչում և նշանակվել անհատական մասնագիտական կրթության ֆակուլտետի դեկան։ 1996-1999 թվականներին եղել է անհատական մասնագիտական կրթության ֆակուլտետի դեկան։ 1999-2001 թվականներին զբաղեցրել է ուսումնական աշխատանքների գծով պրոռեկտորի պաշտոնը։ 2001-2006 թվականներին եղել է բուհի ռեկտոր։ Այնուհետև 2006 թվականից մինչև 2015 թվականը եղել է համալսարանի նախագահ[6]։

2009 թվականին Մոսկվայի Բասմանի դատարանը Օլեգ Մատիցինին հեռացրեց ՖԿՍԵՏՌՊՀ-ի նախագահի պաշտոնից, իսկ 2012 թվականի մարտին մայրաքաղաքի Իզմայլովյան դատարանը նրան մեղավոր ճանաչեց Չերկիզովյան շուկային վարձակալությամբ դաշնային հողը հանձնելու ժամանակ պաշտոնեական լիազորություններն չարաշահելու մեջ։ Հետաքննությունը դաշնային բյուջեին 120 մլն ռուբլու չափով վնաս է հասցրել։ Մատիցինն իր մեղքը չի ընդունել, և պաշտպանությունը պնդել է, որ որոշումը կայացվել է համալսարանի գիտական խորհրդի նիստերում և վարձակալությունից ստացված միջոցներն ուղղվել են բուհի բյուջե։ Դատարանը Մատիցինին ազատել է պատժից՝ քրեական պատասխանատվության ենթարկելու վաղեմության ժամկետը լրանալու կապակցությամբ[7][9][10]։

Աշխատանքը ուսանողական մարզական շարժմանը խմբագրել

ՖԿՍԵՏՌՊՀ-ում Մատիցինի աշխատանքին զուգահեռ 2005 թվականին ընտրվել է Ռուսաստանի ուսանողական մարզական միության նախագահի պաշտոնում, որը գլխավորել է մինչև 2015 թվականը։ Որպես Ռուսաստանի ուսանողական մարզական միություն նախագահ՝ ակտիվորեն մասնակցել է Կազանում և Կրասնոյարսկում ամառային համաշխարհային ունիվերսիադաների անցկացման իրավունքի համար նախատեսված հայտային արշավներին, ընդգրկվել է 2013 թվականի XXVII համաշխարհային ամառային ունիվերսիադայի կազմակերպչական կոմիտեների կազմում Կազանում և 2019 թվականի XXIX համաշխարհային Ձմեռային ունիվերսիադայի կազմում Կրասնոյարսկում։ Օլեգ Մատիցինը 2005, 2007, 2009, 2011, 2013 և 2015 թվականներին համաշխարհային ունիվերսիադաներում ռուսական պատվիրակության ղեկավարն էրг[6]:

2005 թվականին ընտրվել է համալսարանական սպորտի Եվրոպական ասոցիացիայի (EUSA) գործադիր կոմիտեի կազմում։ 2007 թվականին դարձել է համալսարանական սպորտի միջազգային ֆեդերացիայի (FISU) գործկոմի անդամ։ 2011 թվականին ընտրվել է FISU-ի առաջին փոխնախագահ։ 2015 թվականի նոյեմբերին Լոզանում կայացած FISU-ի գործկոմի ընտրություններում ընտրվել է նախագահի պաշտոնում՝ 102 ձայն հավաքելով գործող նախագահ Կլոդ Լուի Գալենի 23 ձայների դիմաց[6][11][12]։

Որպես FISU-ի նախագահ, նախաձեռնել է FISU-2027 գլոբալ ռազմավարության մշակումը, որը հաստատվել է Տայպեյում FISU-ի 35-րդ Գլխավոր ասամբլեայում[13]։ Մատիցինի գլխավորությամբ FISU-ն անցկացրել է երկու ամառային և երկու ձմեռային Ունիվերսիադաներ։ Ստորագրվել են ձմեռային ունիվերսիադաների անցկացման պայմանագրեր Լյուցեռնում (2021) և Լեյք-Պլեսիդում (2023) և Չենդուում (2021) ու Եկատերինբուրգում (2023) ամառային ունիվերսիադաների անցկացման վերաբերյալ։ FISU-ն նաև  փոխըմբռնման հուշագրեր է ստորագրել Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի և Ազգային օլիմպիական կոմիտեների ասոցիացիայի հետ, ընդգրկվել է ՄՕԿ-ի կողմից ճանաչված միջազգային մարզական ֆեդերացիաների ասոցիացիայի (ARISF) կազմ[14]։ 2018 թվականին Մատիցինն ընդգրկվել է Օլիմպիական կրթության ՄՕԿ-ի հանձնաժողովի կազմում[15]։ 2019 թվականին Թուրինում FISU-ի Գլխավոր ասամբլեայում վերընտրվել է FISU-ի նախագահության երկրորդ ժամկետով[16]։

Ռուսաստանի սպորտի նախարար խմբագրել

2020 թվականի հունվարի 21-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության սպորտի նախարարի պաշտոնում[2]։

Անդամակցություն տարբեր մարմիններում խմբագրել

Օլեգ Մատիցինը ՌԴ նախագահին առընթեր ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի զարգացման խորհրդի անդամ է[6][7]։

Ընդգրկված է եղել Ռուսաստանի օլիմպիական կոմիտեի օլիմպիական կրթության հանձնաժողովների և Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի կազմերում[6]։

Ռուսաստանի կրթության ակադեմիայի թղթակից անդամ (ընդգրկված է կրթության և մշակույթի բաժնում)[6][7]։

Ընտանիք խմբագրել

Ամուսնացած է, ունի երկու որդի[6][7]։

Գիտական գործունեություն և հրատարակություններ խմբագրել

Օլեգ Մատիցինը հրատարակել է 80 գիտական աշխատություն, այդ թվում՝ հինգ դասագրքեր և երկու մենագրություն՝ «Սեղանի թենիս։ Անհայտ է հայտնի» (1994), «Պատանի մարզիկների նախապատրաստումը սեղանի թենիսում» (1995)[7]։

Պարգևներ և կոչումներ խմբագրել

  • Սեղանի թենիսի ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ (1980)[6]
  • Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր մարզիչ (1997)[6]
  • Ռուսաստանի Դաշնության բարձրագույն մասնագիտական կրթության պատվավոր աշխատող (2003)[6]
  • Բարեկամության շքանշանի ասպետ (2006)[6]
  • Պատվո շքանշանի ասպետ[6]

Ունի մի շարք գերատեսչական պարգևներ, այդ թվում՝ ՌԴ սպորտի նախարարության ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար պատվավոր նշան և Ռուսաստանի օլիմպիական կոմիտեի պատվավոր նշան՝ Ռուսաստանում օլիմպիական շարժման զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար[17]։

Օլեգ Մատիցինը նաև Պեկինի սպորտի համալսարանի (2005) պատվավոր դոկտոր է, Վասիլ Լևսկու անվան Ազգային մարզական ակադեմիայի պատվավոր դոկտոր (Բուլղարիա, 2005), Լիտվայի սպորտի համալսարանի պատվավոր դոկտոր (Լիտվա, 2015)[6]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ http://www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/tnull_44386.html (չին.) — 中华人民共和国教育部.
  2. ↑ 2,0 2,1 Олег Васильевич Матыцин, Правительство России
  3. ↑ «Члены-корреспонденты Российской академии образования «Российская академия образования»». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 7-ին.
  4. ↑ Состав участников совета, Сайт Президента РФ
  5. ↑ 5,0 5,1 Раздел 6. Персоналии руководителей и ведущих специалистов сферы физической культуры и спорта
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 Биография нового министра спорта Олега Матыцина, ТАСС
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 «Чем известен Олег Матыцин». kommersant.ru. 2020 թ․ հունվարի 21.
  8. ↑ Олег Матыцин: Я уезжал комсомольцем, членом партии. Вернулся — все рухнуло., Студенческая хоккейная лига
  9. ↑ Суд освободил экс-ректора вуза от наказания за передачу земли рынку
  10. ↑ «Министр спорта РФ был судим за передачу земель университета физкультуры под «Черкизон»». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 7-ին.
  11. ↑ «Олег Матыцин возглавил мировой студенческий спорт». Российская газета.
  12. ↑ «Matytsin ousts incumbent Gallien as President of FISU». insidethegames.biz. 08-11-2015.
  13. ↑ «FISU to develop 10-year strategic plan to guide organisation's operations». insidethegames.biz. 09-03-2016.
  14. ↑ «ARISF elect International University Sports Federation as new member in effort to strengthen educational links». insidethegames.biz. 2018 թ․ ապրիլի 16.
  15. ↑ Помирить Россию с МОК: чем новый глава Минспорта Олег Матыцин лучше Павла Колобкова, DailyStorm
  16. ↑ «Высокая оценка работы. Олег Матыцин переизбран на пост президента FISU». ТАСС. 2019 թ․ նոյեմբերի 16.
  17. ↑ Почётный президент, Российский студенческий спортивный союз

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլեգ Մատիցին» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլեգ_Մատիցին&oldid=9362934» էջից