Քսենյան՝ Ֆեոդորի սիրելի կինը
«Քսենյան՝ Ֆեոդորի սիրելի կինը» (ռուս.՝ «Ксения, любимая жена Фёдора»), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Վիտալի Մելնիկովը 1974 թվականին։
 ռուս.՝ Ксения, любимая жена Фёдора | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | կինոկատակերգություն |
| Թվական | 1974 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Վիտալի Մելնիկով |
| Սցենարի հեղինակ | Ալեքսանդր Գելման |
| Դերակատարներ | Ստանիսլավ Լյուբշին |
| Օպերատոր | Յուրի Վեկսլեր |
| Երաժշտություն | Օլեգ Կարավայչուկ |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
Սյուժե խմբագրել
Ամուսինները տասնհինգ տարի շարունակ թափառել են շինհրապարակներում՝ սպասելով սեփական բնակարանի։ Վերջապես ընտանիքին տրվում է առանձին բնակարան, և Քսենյան երեխայի է սպասում։ Սակայն ի հայտ են գալիս նոր խնդիրներ։
Դերերում խմբագրել
- Ալլա Մեշչերյակովա - Քսենյա Անդրեևնա Իվանովա
- Ստանիսլավ Լյուբշին - Ֆեոդոր Պետրով
- Լև Դուրով - Սիդորով, տեղամասի պետ
- Լյուդմիլա Զայցևա - Վալենտինա
- Վասիլի Մերկուրև - կադրերի բաժնի պետ
- Ազատ Շերենց - Սուրեն, վարորդ
- Վլադիմիր Թաթոսով - Կոնդրատև
- Լորենց Առուշանյան - թղթակից
Ստեղծողներ խմբագրել
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Վիտալի Մելնիկով
- Սցենարիստներ՝ Ալեքսանդր Գելման, Տատյանա Կալեցկայա
- Բեմադրող օպերատոր՝ Յուրի Վեկսլեր
- Բեմադրող նկարիչներ՝ Բելլա Մանևիչ-Կապլան, Ռիմա Նարինյան
- Կոմպոզիտոր ՝ Օլեգ Կարավայչուկ
- Հնչյունային ռեժիսոր՝ Կոնստանտին Լաշկով
Ստեղծման պատմություն խմբագրել
Մելնիկովի հիշողությունների համաձայն՝ նա սկսել է նոր ֆիլմի նկարահանումները նախորդի՝ «Բարև և մնաս բարով» ֆիլմի ավարտից անմիջապես հետո[1]։ Սցենարը, որը գրել է Ալեքսանդր Գելմանն իր կնոջ հետ համահեղինակությամբ, պատմում էր հերոսուհու մասին, որը շինհրապարակի ֆոնին պատրաստվում է երեխայի ծնունդին, և դա նրա համար դառնում է ամենակարևորը կյանքում[1]։ Ռեժիսորը Մեշչերյակովային ընտրել է այն պատճառով, որ նրա մեջ տեսել է «խելացի, նուրբ զգայունությամբ մարդու»։ Հերոսուհու ամուսնու դերի համար նա վերցրել է Լյուբշինին, որը կասկածում էր, որ կկարողանա խաղալ «ժլատի», և ռեժիսորն էլ վախենում էր, որ կհաղթի հերոսի ռոմանտիկական «լուսապսակը», որը Լյուբշինի շուրջ ձևավորվել էր «Վահան և սուր» ֆիլմից հետո[2]։ Նկարահանումները տեղի են ունեցել Հայաստանում՝ ԱԷԿ-ի կառուցման ժամանակ[3]։
Մելնիկովն այն ժամանակ նկատել է, որ իր ֆիլմերում՝ «Մայրիկն ամուսնացել է» մինչև «Քսենիան...», ձևավորվել է «կանանց դիմանկարների և ճակատագրերի կինոպատկերասրահ», որը նա որոշել է համալրել նաև հետագայում[3]։
Քննադատություն խմբագրել
Քննադատ Վ. Սոլովյովը «Искусство кино» ամսագրում նշել է, որ արտադրական ֆոնը՝ Հայկական ԱԷԿ-ի շինարարությունը, ֆիլմում օգտագործվել է գեղարվեստական, այլ ոչ թե դեկորատիվ նպատակներով[4]։ Գովելով Մեշչերյակովայի և Լյուբշինի ճշգրիտ խաղը՝ նա նախապատվությունը տալիս է Դուրովի խաղին, քանի որ արտադրական կոնֆլիկտը, ինչպես պարզվում է, ավելի հետաքրքիր է, քան գլխավոր հերոսների մանր ընտանեկան կոնֆլիկտը[4]։ Սոլովյովը ֆիլմը համեմատում է «Դրամական պարգև» (ռուս.՝ «Премия») «սկզբունքային» ֆիլմի հետ (նույնպես նկարահանվել է Գելմանի սցենարով) և կարծում է, որ «Քսենյան՝ Ֆեոդորի սիրելի կինը» փոխզիջումային ֆիլմ է, որը «խրված է ընտանեկան իդիլիայի և հրապարակախոսական էսսեի միջև»[4]։
Քննադատ Վ. Դյոմինը «Սովետսկի էկրան» ամսագրում կշտամբում է հեղինակներին, որ հետաքրքիր մտահղացված այս ֆիլմը կիսատ է մնում՝ հավելելով, որ այն, այնուամենայնիվ, ավելի լավ է, քան «տպավորիչ ավարտը մեկ այլ օպերայից»[5]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Мельников, 2011, էջ 268
- ↑ Мельников, 2011, էջ 269—270
- ↑ 3,0 3,1 Мельников, 2011, էջ 273
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Соловьёв, 1975, էջ 41
- ↑ Демин, 1975, էջ 9
Գրականություն խմբագրել
- Дёмин В. Или-или? // Советский экран. — 1975. — № 14. — С. 8—9.
- Мельников В. В. Жизнь. Кино. — СПб.: БХВ-Петербург, 2011. — 363 с. — (Лаборатория творчества). — ISBN 978-5-9775-0669-4
- Соловьёв В. Необходимый разговор(ռուս.) // Искусство кино. — 1975. — № 9. — С. 37—46.
- Москва. — № 5—8. — Государственное издательство художественной литературы, 1976. — С. 195.
- Ленинградский экран. — Л.: Искусство, Ленинградское отделение, 1979. — С. 148.