Վիքիպեդիա

Վլադիմիր Թաթոսով

Վլադիմիր Միխայիլի Թաթոսով (ռուս.՝ Влади́мир Миха́йлович Тато́сов, մայիսի 10, 1926(1926-05-10), Մոսկվա, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 24, 2021(2021-12-24), Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուսական թատրոնի ու կինոյի հայազգի դերասան, ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ (1991)[1]։

Վլադիմիր Թաթոսով
Ծնվել էմայիսի 10, 1926(1926-05-10)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Մահացել էդեկտեմբերի 24, 2021(2021-12-24) (95 տարեկան)
Մահվան վայրՍանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան
Պարգևներ և մրցանակներ
ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ և ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ

Կենսագրություն

խմբագրել

Վլադիմիր Թաթոսովը ծնվել է 1926 թվականի մայիսի 10-ին Մոսկվայում, հայկական ընտանիքում։ Մանկությունն անցկացրել է Բաքվում[2]։ 1941 թվականին ընդունվել է Սվերդլովսկ քաղաքի ռազմաօդային ուժերի հատուկ դպրոցը, որտեղ սովորել է մոտ երկու տարի։ Մասնակցել է կուրսանտների սիրողական ներկայացումներին։ Հատուկ դպրոցի կոմիսարը, տեսնելով նրան բեմում, խորհուրդ է տվել ընդունվել թատերական ուսումնարան։ Նա ընդունվել է Սվերդլովսկի թատերական ուսումնարանի երկրորդ կուրս[3]։

1946 թվականին ավարտել է Սվերդլովսկի դրամատիկական թատրոնի թատերական ստուդիան։ 1947 թվականին ընդունվել է Լենինգրադի կոմեդիայի թատրոնի թատերախումբ, որոշ ժամանակ անց տեղափոխվել է Լենինգրադի Լենինյան կոմերիտմիության անվան պետական թատրոն։ 1963 թվականին դարձել է Ակադեմիական դրամատիկական մեծ թատրոնի դերասան։ 1971 թվականին տեղափոխվել է «Լենֆիլմ» կինոստուդիա։ 1993 թվականին կրկին դարձել է Սանկտ Պետերբուրգի Ն. Պ. Ակիմովի անվան կոմեդիայի թատրոնի դերասան[4]։

Կինոյում նա նկարահանվել է բազմաթիվ ֆիլմերում՝ «Հուլիսի վեցը», «Ինժեներ Գարինի կործանումը», «Ծղոտե գլխարկ», «Շեռլոկ Հոլմսի և բժիշկ Վաթսոնի արկածները», «Գոբսեկ», «Ազգային անվտանգության գործակալ», «Բանդիտական Պետերբուրգ» և շատ ուրիշներ։

Հնչյունավորել է բազմաթիվ ֆիլմեր, այդ թվում՝ «Ինչպես դառնալ աստղ»[5], «Հանգար 18», «Առանց խուճապի, մայոր Կարդոշ», «Վաբանկ-2, կամ Պատասխան հարված»։

2005 թվականին լույս է տեսել նրա «Իսկ ես ուզում եմ թռչել» ինքնակենսագրական գիրքը[6][7]։

2014 թվականին նկարահանվել է Ալեքսանդր Երյոմինի «Վլադիմիր Թաթոսով։ Թռիչք դեպի հավերժություն» վավերագրական ֆիլմը[8]։

Վլադիմիր Թաթոսովն ապրել է կոմպոզիտոր Միխայիլ Գլինկայի բնակարանում[9]։

Վերջին տարիներին պայքարել է քաղցկեղի դեմ։ 2021 թվականի դեկտեմբերին նա հոսպիտալացվել է[10]։ Մահացել է 2021 թվականի դեկտեմբերի 24-ին 96 տարեկան հասակում Սանկտ Պետերբուրգում[11]։ Թաղվել է դեկտեմբերի 29-ին Սմոլենսկի ուղղափառ գերեզմանատանը (Կիևյան արահետ)[12]։

Անձնական կյանք

խմբագրել

Վլադիմիր Թաթոսովն ապրել է կոմպոզիտոր Միխայիլ Գլինկայի բնակարանում[9]։

Կնոջ անունը Լիդիա էր, որի հետ Վլադիմիր Թաթոսովն ամուսնացել է երկու անգամ[13]։

Կյանքի վերջին տարիներին Թաթոսովն ապրել է Սանկտ Պետերբուրգի իր բնակարանում շան՝ Տոտոշկայի հետ[13]։

Կոչումներ

խմբագրել

Ստեղծագործական կյանք

խմբագրել

Դերերը թատրոնում

խմբագրել

Ֆիլմ-ներկայացումներ

խմբագրել
  • 1986-1987՝ Ֆիլոֆեյ կատվի պատմությունները - Ֆիլոֆեյ կատու

Ֆիլմագրություն

խմբագրել
  • 1954՝ Մեծ ընտանիք - ֆոտոթղթակից
  • 1958՝ Հոկտեմբերի օրերին - էսէռ Գոց, ԽՍՀՄ Կենտգործկոմի նախագահի տեղակալ
  • 1958՝ Կոչուբեյ - Եզրային
  • 1960՝ Կանոներսկիի տղաներ - լուսանկարիչ
  • 1961՝ Տասներկու ուղեկիցներ - Ժորա
  • 1963՝ Երկնագույն ճրագ-1963 - մասնակցել է «Քաղաքը քնում է» մասում Անատոլի Մինթսի հետ
  • 1963՝ Ճանապարհ դեպի կրկես - Խաչյան, ռեժիսորի օգնական
  • 1965՝ «Ավրորայի» համազարկը - Յակով Սվերդլով
  • 1965՝ Առաջին այցելուն - հանձնակատար
  • 1965՝ Երջանկության խոստումը
  • 1965՝ Հռոմեական պատմություններ - խարդախ
  • 1966՝ Այսօր՝ նոր ատրակցիոն - ձիեր վարժեցնող
  • 1966՝ Մսյո Ժակը և ուրիշները - մսյո Ժակ
  • 1967՝ Տատյանայի օր - Յակով Սվերդլով
  • 1968՝ Ներխուժում - Իմերցակի, թղթախաղային խարդախ
  • 1968՝ Սնանկություն - Էվանս, Ֆորդի հիմնադրամի ներկայացուցիչ
  • 1968՝ Հուլիսի վեցը - Համառուսաստանյան կենտրոնական գործադիր կոմիտեի նախագահ Յակով Սվերդլով
  • 1968՝ Վալենտին Կատաևի հումորեսկներ - ծովի բնակիչներ
  • 1968՝ Երջանիկ գտածոների ժամանակը - Խարլամպի Դիոգենովիչ, մաթեմատիկայի ուսուցիչ
  • 1969՝ Վազիր-Մուխթարի մահը - Կոմս Նեսելրոդե, արտաքին գործերի նախարար
  • 1970՝ Առաքելություն Քաբուլում - Աֆղանստանի դեսպանության քարտուղար (տիտրերում նշված չէ)
  • 1970՝ Ողջույն, Մարիա - Իգնասիո Մուրիես
  • 1970՝ Գնացք դեպի վաղը - Յակով Սվերդլով
  • 1970՝ Հավերժության սուրհանդակներ - Յակով Միխայլովիչ Սվերդլով
  • 1970՝ Կոցյուբինսկիների ընտանիք - Յակով Միխայլովիչ Սվերդլով
  • 1970՝ Ռուսաստանի սիրտը - Յակով Միխայլովիչ Սվերդլով / Օսիպ Մինոր, Մոսկվայի քաղաքային դումայի նախագահ, էսէռ
  • 1971՝ Սև պաքսիմատ (ԽՍՀՄ - ԳԴՀ)՝ Յակով Սվերդլով
  • 1972՝ Մարտ հաղթանակից հետո - Գիբերտի, գեներալ Սմայլի օգնական
  • 1972՝ Գրոսմայստեր - միաժամանակյա խաղաշարի կազմակերպիչ
  • 1973՝ Կամոյի վերջին սխրանքը - Չեկայի աշխատակից, դիմավորում էր Սոֆյային կայարանում (տիտրերում նշված չէ)
  • 1973՝ Հարսանիք (ԽՍՀՄ - Հարավսլավիա)
  • 1973՝ Ինժեներ Գարինի կործանումը - Ստանիսլավ Տիկլինսկի
  • 1973՝ Կոտրված պայտ - մաքսանենգ «ադմիրալ»
  • 1974՝ Ծանրոց Սվետլանայի համար - Սերգեյ Միխայլովիչ Կուլագին
  • 1974՝ Քսենյան` Ֆեոդորի սիրելի կինը - Կոնդրատև
  • 1974՝ Ծղոտե գլխարկը՝ Ֆելիքս, Ֆադինարի ծառան
  • 1975՝ Վստահություն - Յակով Միխայլովիչ Սվերդլով
  • 1975՝ Սեր առաջին հայացքից - հարևան Աշոտ
  • 1976՝ Կախարդական շրջան - Սամարին, կրկեսի տնօրեն
  • 1978՝ Բերկուտի վերջին տարին - Ժարկով, շրջանային ոստիկանապետ
  • 1978՝ Ուշ հանդիպում - Վասիլի Միխայլովիչ, Բասալաևի գործընկեր
  • 1979՝ Ընդհատված սերենադ - Տագիև
  • 1979՝ Շահութաբեր պայմանագիր - Իլյա Նիկոլաևիչ Տերենտև, մատակարար
  • 1980՝ Կարլ Մարքս։ Երիտասարդ տարիներ - Էդուարդ Բերնշտեյն
  • 1980՝ «Ահաբեկչություն» գործողության փլուզում - Սիդնեյ Ռեյլի
  • 1980՝ Առեղծվածային ծերունին - մատուցող Շեստյորկին
  • 1982՝ Նավի ժամացույցի առեղծվածը - Սեմյոն «Կոզյոլ»
  • 1983՝ Ես քեզ երբեք չեմ մոռանա - Հակոբյան Սուրեն Գեորգիևիչ, ռազմական վիրաբույժ, Երևանի բժշկական ինստիտուտի պրոֆեսոր
  • 1984՝ Առանց ընտանիքի - անպիտան վաճառող
  • 1984՝ Ճանապարհ դեպի երկինք (կարճամետրաժ) - Խոսրով
  • 1984՝ Միայնակ գործարարի շահումը - Կայետանո
  • 1986՝ Յագուար - գնդապետ, ռազմական ուսումնարանի պետ
  • 1986՝ Շեռլոկ Հոլմսի և դոկտոր Վաթսոնի արկածները. քսաներորդ դարը սկսվում է - բարոն ֆոն Հըռլինգ
  • 1987՝ Ձեր հատուկ թղթակիցը - Բադյա Սամոիլե
  • 1987՝ Գոբսեկ - Գոբսեկ
  • 1988՝ Քառասուներորդ օրը - Յակով Դավիդովիչ, զոհվածի ընկերը (տիտրերում՝ Թոթոսով)
  • 1988՝ Բիլիարդի մեկ թիմի պատմություն - Դոն Չեզարե, բարի սեփականատեր
  • 1989՝ Վառ անհատականություն - գանձապահ-հաշվապահ
  • 1990՝ Կալանատուն - Կացուբա պապ, ծեր դերձակ
  • 1991՝ Լորդ Արթուրի հանցագործությունը - Չիչեսթերի դեկան
  • 1991՝ Ում համար է լացում բանտը... - Պուդով
  • 1991՝ Եվ գրողը մեզ տանի - գյուտարար
  • 1993՝ Գաղտնի էշելոն՝ տարեց վրացի
  • 1993՝ «Ֆելիքս» դետեկտիվ բյուրո
  • 1994՝ Ծովահենների կայսրություն - ֆրանսիացի կապիտան Ժերար
  • 1996` Սպի։ Մահափորձ Պինոչետի dem - Դոն Խոակին
  • 1997` Ռիչարդի, Միլորդի և Հրեղեն թռչունի պատմությունը - «Աղդամի» գնորդ
  • 1997՝ Թիլի մասին լեգենդը
  • 1998՝ Ազգային անվտանգության գործակալ-1 - Ասլանով, ցեղապետ («Ժառանգը» սերիայում)
  • 2000՝ Հուշեր Շեռլոկ Հոլմսի մասին - բարոն ֆոն Հյոռլինգ
  • 2001՝ Բանդիտական Պետերբուրգ-3 - Մոիսեյ Լազարևիչ Գուտման, հաշվապահ և գործարար
  • 2002՝ Վատ սովորություն - Վալերիան Մակարովիչ, տոմսեր ճարող առաքիչ
  • 2003՝ Մահացու ուժ-5 (Անոմալ գոտի, ֆիլմ 3) - Տարելկա պապիկ
  • 2003՝ Կոտրված լապտերների փողոցներ-5 (Օրվա հերոս, 8-րդ սերիա) - Իգոր Պետրովիչ
  • 2004՝ Կոտրված լապտերների փողոցներ-6 (Դուպլետ, 5-րդ) - Պավել Բորիսով
  • 2005՝ Պորուչիկ Ռժևսկու իրական պատմությունը - Մոդեստ Պորֆիրևիչ
  • 2006՝ Երազ - Ջանգահիր
  • 2006՝ Երջանկության թռչուն - ծերուկ
  • 2018՝ Սոլո - Նեչաև

Հնչյունավորում

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ 1,0 1,1 Указ Президиума Верховного Совета РСФСР от 18 марта 1991 года «О присвоении почётного звания „Народный артист РСФСР“ Татосову В. М.»
  2. ↑ Владимир Татосов живёт в квартире великого Глинки, 25.11.2004 «Комсомольская правда»
  3. ↑ Карина Бржезинская, Петербургский театральный журнал n°11 1996 (11.02.1996). «ВЛАДИМИР ТАТОСОВ: «НИКОГДА НЕ ПРЯЧЬТЕСЬ ЗА ШИРМУ!»». ptj.spb.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  4. ↑ «Умер актер Владимир Татосов». ТАСС. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  5. ↑ «Владимир Татосов : Никогда не прячься за ширмой». Петербургский театральный журнал, Numéros 11 à 16. 1996. Վերցված է 1996-ին. {{cite web}}: Check |archiveurl= value (օգնություն)
  6. ↑ Екатерина Омецинская (20.04.2016). «Окрыленный талантом». n-teatral.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  7. ↑ Владимир Татосов (2005). «А мне летать охота--». Русская коллекция. Վերցված է 2019-ին. {{cite web}}: Check |archiveurl= value (օգնություն)
  8. ↑ «Владимир Татосов. Полёт к вечности, 2014». Кинопоиск. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 19-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Владимир Татосов живет в квартире великого Глинки». spb.kp.ru (ռուսերեն). 2004 թ․ նոյեմբերի 25. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 19-ին.
  10. ↑ ««Его заразили COVID»: умер народный артист России Владимир Татосов» (ռուսերեն). news.ru. 2021 թ․ դեկտեմբերի 24. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
  11. ↑ «Умер сыгравший в «Шерлоке Холмсе» народный артист России Владимир Татосов» (ռուսերեն). 2021 թ․ դեկտեմբերի 24. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
  12. ↑ «Персональный сайт - Татосов Владимир Михайлович». akterruss.ucoz.net. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 «Владимир Татосов». 24SMI (ռուսերեն). Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 19-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վլադիմիր_Թաթոսով&oldid=9806145» էջից