Քաջ Նազարը (հեքիաթ)

Քաջ Նազար, Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթը, գրված 1912 թվականին։

Քաջ Նազարը
Տեսակ	գրական ստեղծագործություն
Ժանր	հեքիաթ
Հեղինակ	Հովհաննես Թումանյան
Բնագիր լեզու	հայերեն
Գրվել է	1912
Թվային տարբերակ	abcd.am/abcd/bookview_v2_4.php?p_id_text=937#.V7fhEPkrLIV
Վիքիքաղվածք	Քաջ Նազարը

Հեքիաթում մշակված է հավերժական թեման վախկոտ մարդու մասին, որն բախտի բերմամբ իշխանության է հասնում։ Հեքիաթը գրելիս Թումանյանը ձեռքի տակ ունեցել է այս պատմության բազմաթիվ տարբերակներ՝ գերմանական, ռուսական, վրացական, թուրքական և հայկական։

Սյուժե

Նազարը վախկոտ ու ալարկոտ մարդ է, բայց միաժամանակ անչափ պարծենկոտ։ Մի գիշեր կինը դուռը փակում է՝ Նազարին թողնելով դրսում։ Վերջինս վախեցած նստում է պատի տակ ու մնում մինչև լույսը բացվելը։ Առավոտյան, երբ ճանճերը հավաքվում են նրա շուրջը, ձեռքով խփում է ու սպանում մի քանի ճանճ։ Չկարողանալով հաշվել սատկած ճանճերին՝ որոշում է, որ հազարից պակաս չեն լինի, գնում է գյուղի տերտերի մոտ, պատմում իր քաջագործությունը և խնդրում գրել այդ մասին, որ բոլորն իմանան։ Տերտերը կատակով մի փալասի վրա գրում է.

Անհաղթ հերոս Քաջըն Նազար, Որ մին զարկի՝ ջարդի հազար։

Նազարն այդ փալասն անցկացնում է մի փայտի, նստում հարևանի էշին ու ճանապարհ ընկնում։

Տես նաև

• Դերենիկ Դեմիրճյան - Քաջ Նազար
• Ավետիք Իսահակյան - Աղա Նազար