Ստարայա Յումյա
Ստարայա Յումյա (ռուս.՝ Старая Юмья), գյուղ Ռուսաստանի Ուդմուրթական հանրապետության Ալնաշսկի շրջանի կազմում։
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
| Ստարայա Յումյա | |||
| ռուս.՝ Старая Юмья | |||
| Երկիր |  Ռուսաստան | ||
| Երկրամաս | Ուդմուրթական հանրապետություն | ||
| Շրջան | Ալնաշսկի շրջան | ||
| Այլ անվանումներ | Յումյա | ||
| Պաշտոնական լեզու | ռուսերեն | ||
| Բնակչություն | 207 մարդ (2008) | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| Հեռախոսային կոդ | 34150 | ||
| Փոստային դասիչ | 427880 | ||
| ՍՎՏԲՀԴ | 94202840002 | ||
| |||
Բնակչությունը 2008 թվականին գրանցված տվյալներով կազմել է 207 մարդ։
Աշխարհագրական տվյալներ
խմբագրելԳյուղը գտնվում է շրջանի հարավ-արևմտյան մասում՝ Տոյմա գետի աջ ափին, Ալնաշի գյուղից 18 կմ հարավ, Իժևսկ քաղաքից՝ 104 կմ հարավ-արևմուտք։
Պատմություն
խմբագրել1859 թվականի տասներորդ վերանայման արդյունքների համաձայն՝ Վյատկա նահանգի Ելաբուգա շրջանի Յումյա Ստարայա (Յումյա) պետական սեփականություն հանդիսացող գյուղի 47 բակերում բնակվել է 173 տղամարդ և 166 կին, այդտեղ էր տեղակայված գյուղական վարչակազմը[1]։ 1877 թվականին բացվել է Ասանովո գյուղի Սուրբ Ծննդյան եկեղեցու ծխական համայնքը, և Յումյա գյուղը, ի թիվս այլոց, դարձել է նոր ծխի մի մասը[2]։
1921 թվականին Վոցկայա Ինքնավար Մարզի և Թաթարական Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության կազմավորման հետ կապված Ելաբուգա շրջանը բաժանվել է, և Ստարայա Յումյա գյուղը մտել Թաթարական Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության կազմի մեջ։ 1929 թվականին ԽՍՀՄ-ում սկսվել է ամբողջական կոլեկտիվացում, որի ընթացքում գյուղում ստեղծվել է «Յուգիտ» գյուղատնտեսական արտել (կոլտնտեսություն)։ Հետագայում Համառուսաստանյան Կենտրոնական գործադիր կոմիտեի նախագահության 1932 թվականի հունիսի 20-ի հրամանագրով գյուղը, որպես Ստարոյումինսկի գյուղական խորհրդի մաս, փոխանցվել է Ուդմուրտիային։
1950 թվականին գյուղատնտեսական արտեֆակտների միավորումով «Յուգիտ» կոլտնտեսությունը վերացել է, հարևան մի քանի կոլտնտեսություններ միավորվել են մեկ կոլտնտեսության՝ «Կալինինի անունով»։ 1954 թվականին Ստարոյումինսկի գյուղական խորհուրդը վերացվել է, և գյուղը փոխանցվել է Բայտերյակովսկի գյուղական խորհրդին։ 1963 թվականին Բայտերյակովսկու գյուղական խորհուրդը վերացվել է, և գյուղը վերագրվել է Կուչերյանովսկի գյուղական խորհրդին, իսկ 1964 թվականին Կուչերյանովսկու գյուղական խորհուրդը վերանվանվել է Բայտերյակովսկի գյուղական խորհուրդ[3]։
2004 թվականի նոյեմբերի 16-ին Բայտերյակովսկու գյուղական խորհուրդը վերափոխվել է Բայտերյակովսկոյեի մունիցիպալիտետի և ստացել գյուղական բնակավայրի կարգավիճակ[4]։
Սոցիալական ենթակառուցվածք
խմբագրել- Ստարոյումինսկու հիմնական դպրոց - 12 աշակերտ 2008 թվականին[5]
- Ստարոյումինսկու մանկապարտեզ
- Ուղղափառ Եկեղեցի - աղոթատուն
Հայտնի մարդիկ
խմբագրել- Նիկիֆոր Նիկոլաևիչ Նովիկով - գյուղի բնիկ, զորակոչվել է Ալնաշ ՌՎԿ-ի կողմից 1941 թվականի հունիսին։ Նա աչքի է ընկել որպես հեռախոսավար, հակառակորդի կրակոցների տակ վերականգնել է կապի գիծը, երկու անգամ վիրավորվել, հանձնարարությունը կատարելուց հետո մտել է հիվանդանոց, ստացած վերքերից մահացել։ Պարգևատրվել է Կարմիր աստղի շքանշանով[6]։
- Յուրի Նիկոլաևիչ Լոբանով - ծնունդով գյուղից, Ռուսաստանի նկարիչների միության անդամ, Ուդմուրտական անրապետության պետական մրցանակի դափնեկիր, Ուդմուրտական Հանրապետության պետական խորհրդանիշների՝ զինանշանի և դրոշի հեղինակ։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Списки населенных мест Российской империи. Список населенных мест по сведениям 1859—1873 годов. — Т. X Вятская губерния. — С. 189.
- ↑ Составители: И. Н. Зайцева, Г. И. Самарцева. Православные храмы Удмуртии: Справочник-указатель / Науч. ред. А. А. Тронин. — Ижевск: Удмуртия, 2000. — С. 44-45. — 480 с. — 1100 экз. — ISBN 5-7659-0011-9.
- ↑ Справочник по административно-территориальному делению Удмуртии. 1917—1991 гг. / Составители: О. М. Безносова, С. Т. Дерендяева, А. А. Королёва. — Ижевск: Удмуртия, 1995. — С. 413. — 744 с. — 2000 экз. — ISBN 5-7659-0425-4.
- ↑ «Закон Удмуртской Республики «Об установлении границ муниципальных образований и наделении соответствующим статусом муниципальных образований на территории Алнашского района Удмуртской Республики» (от 16.11.2004; № 64-РЗ)». Госсовет УР. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 3-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 24-ին.
- ↑ «Муниципальное образование "Байтеряковское"». Госсовет УР. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 27-ին.
- ↑ Н.С.Кузнецов. Воинская слава Удмуртии / Научный консультант: генерал-майор в отставке Г.И.Сабуров, Рецензент: полковник в отставке В.В.Голубев. — Ижевск: Удмуртия, 2009. — С. 220. — 416 с. — 1200 экз. — ISBN 978-5-7659-0521-0.