Սվեդիայի բարբառ
Սվեդիայի բարբառ - հայերենի կա ճյուղի բարբառներից մեկը։
Խոսվել է Անտիոքի շրջանում (Սիրիա)։
Ունի եռաստիճան բաղաձայնական համակարգ տեղաշարժ-տեղափոխությամբ, ուր հին հայերենի շնչեղ խուլերը նույնությամբ պահպանված են, ձայնեղները վեր են ածվել խուլի, խուլերը՝ ձայնեղների (բ→պ, պ→բ)։ Պահպանվել են նաև հին հայերենի ձայնավորները. ունի քմայնացած ä, ü և մի շարք երկբարբառներ։
Հնչյունական փոփոխությունների մեջ նկատելի են՝ ա→ու (հաց→հուց), ե→ի (թեփ→թիփ), ը→ա (հացը→հուցա), ու→աւ (սուրբ→սաւրփ), ի→էյ (զիս→յէյս)։ Բացառական հոլովը ունի մընէ վերջավորությունը (քուրմընէ), հայցականը՝ զ նախդիրը[1]։
ԳրականությունԽմբագրել
- Տ. Անդրեասյան, Սվեդիայի բարբառը, Երևան, 1967։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975)։ Լեզվաբանական բառարան։ Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն։ էջ էջ 277
|
Սա բարբառի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |