Մարիա Արբատովա
Մարիա Արբատովա (ծնունդով՝ Գավրիլինա, 1999 թվականից Արբատովա կեղծանունը դարձրել է պաշտոնական ազգանուն[1][2][3]), ռուս վիպասան, պատմվածքների հեղինակ, դրամատուրգ, բանաստեղծ, լրագրող, թոք-շոուի հաղորդավար, քաղաքական գործիչ և 1990-ականների Ռուսաստանի ամենահայտնի ֆեմինիստներից մեկը: Արբատովան Մոսկվայի գրողների միության[4] և Ռուսաստանի թատերական գործիչների միության անդամ է։ Նա Ռուսաստանում և արտերկրում բեմադրված տասնչորս պիեսների, քսան գրքի, բազմաթիվ հոդվածների հեղինակ է թերթերում և պարբերականներում։ Նա արժանացել է բազմաթիվ պարգևների իր գրական և հասարակական նվաճումների համար[5]։
| Մարիա Արբատովա | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 17, 1957 (66 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Մուրոմ (Վլադիմիրի մարզ), Վլադիմիրի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Մայրենի լեզու | ռուսերեն |
| Կրթություն | Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ (1984) |
| Մասնագիտություն | լրագրող, բանաստեղծուհի, գրող, հաղորդավար, սցենարիստ, թարգմանչուհի, քաղաքական գործիչ, հեռուստահաղորդավարուհի, արձակագիր, հասարակական գործիչ, ռադիոհաղորդավար, դրամատուրգ և հրապարակախոս |
| Կայք | arbatova.ru |
 Maria Arbatova Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
Արբատովան ծնվել է 1957 թվականի հուլիսի 17-ին Վլադիմիրի շրջանի Մուրոմ քաղաքում, Իվան Գավրիլովիչ Գավրիլինի և Ցիվյա Իլյինիչնա Այզենշտադտի ընտանիքում: Մեկ տարի անց ընտանիքը տեղափոխվել է Մոսկվա։ Դպրոցում սովորելու ընթացքում նա չի միացել կոմսոմոլին՝ «սկզբունքային նկատառումներից ելնելով»[6]։ 9-րդ և 10-րդ դասարաններում հաճախել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի Երիտասարդ լրագրողների դպրոց[1]։ Միաժամանակ, ըստ իր իսկ հայտարարությունների, նա դարձավ մոսկովյան հիպի շարժման ակտիվիստներից մեկը[[1][7]։
Հայրը՝ Իվան Գավրիլովիչ Գավրիլինը (1910, Կուդաշևո, Ռյազանի նահանգ - 1969), ավարտել է փիլիսոփայության և գրականության ինստիտուտի պատմության բաժինը, այնուհետև՝ Լենինի ռազմաքաղաքական ակադեմիայի ասպիրանտուրան, լրագրող և խմբագիր, եղել է խմբագրի տեղակալ- «Կարմիր աստղի» գլխավոր, մարքսիստական փիլիսոփայություն է դասավանդել Լենինի, Ֆրունզեի, Ձերժինսկու անվան ռազմական ակադեմիաներում։ 1950 թվականին նշանակվել է Մուրոմում՝ որպես մարքսիստական փիլիսոփայության ռազմական ուսուցիչ[6], իսկ 1958 թվականին ընտանիքը վերադարձել է Մոսկվա։
Մայրը՝ Ցիվյա Իլյինիչնա Այզենշտադտ (1922, Մոսկվա - 2017, Մոսկվա), Սամուիլ Իոսիֆովիչ Այզենշտադտի զարմուհին։ Դպրոցն ավարտել է ոսկե մեդալով, 1940-ին ընդունվել է Մոսկվայի 1-ին բժշկական ինստիտուտ, այնուհետև տարհանման ժամանակ տեղափոխվել է Մոսկվայի անասնաբուժական ինստիտուտ, գերազանցությամբ ավարտել՝ դառնալով մանրէաբան։ 1990-ականներին նա ակտիվորեն հետաքրքրվեց Ռեյկի թերապիայով և դարձավ հաջողակ Ռեյկի թերապևտ:
Մարիան ընդունվել է Մոսկվայի պետական համալսարանի փիլիսոփայական ֆակուլտետը, բայց շուտով թողել է այն, քանի որ, գաղափարական ուժեղ ճնշման է ենթարկվել[8][9]։ 1984 թվականին ավարտել է Գորկու անվան գրական ինստիտուտի դրամատիկական բաժինը[6]։ Նա մասնավոր կերպով սովորել է հոգեվերլուծական խորհրդատվություն, Բ.Գ.Կրավցովի և Ս.Գ.Ագրաչովի «հոգեվերլուծական ընդհատակում»[10]:
1989 թվականին ընդունվել է ԽՍՀՄ գրողների միություն։ 1991 թվականից ղեկավարում է կանանց հոգեբանական վերականգնման «Հարմոնիա» ակումբը։ 1996 թվականից զբաղվում է անհատական խորհրդատվությամբ՝ որպես հոգեվերլուծաբան։ Մոտ հինգ տարի աշխատել է Общая газета-ում՝ որպես սյունակագիր։ Հինգ տարի աշխատել է TV-6-ի «Ես ինքս եմ» կանանց թոք շոուում որպես համահաղորդավարուհի։ «Մայակ 24» ռադիոկայանի «Право быть собой» հաղորդաշարի հեղինակն ու վարողն է։
Արտաքին հղումներ
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Март М. Мария Арбатова: «Хорошо выгляжу, потому что дома у меня нет весов» Արխիվացված է Փետրվար 15, 2010 Wayback Machine-ի միջոցով:. // АиФ Суперзвёзды. — № 24 (102). — 26 декабря 2006.
- ↑ «Копылова В. Не просто Мария. // «Московский комсомолец», 16 октября 2008». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-01-11-ին. Վերցված է 2009-12-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Интернет-конференция М. Арбатовой на сайте «Чат со звездой» Արխիվացված 2007-10-17 Wayback Machine, 12 октября 2001
- ↑ Список членов Союза писателей Москвы(չաշխատող հղում)
- ↑ Encyclopedia of Russian Women's Movements. Greenwood Publishing Group. 2001. էջ 202. ISBN 0-313-30438-6. Վերցված է 2011-11-16-ին.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Согласно официальному сайту М. Арбатовой». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-07-ին. Վերցված է 2008-05-21-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Алексеев А. Мария Арбатова: Невозможно быть культурным насильно Արխիվացված է Մարտ 31, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:. // Российская газета. — № 4344. — 18 апреля 2007.
- ↑ Чему вас научили в МГУ? // Коммерсантъ-Власть. — № 4 (607). — 31 января 2005.
- ↑ «Список выпускников 1984 года Литературного института им. А. М. Горького». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-09-28-ին. Վերցված է 2020-04-30-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն); no-break space character in|title=at position 60 (օգնություն) - ↑ «По информации в блоге М. Арбатовой». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-12-03-ին. Վերցված է 2009-12-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)