'''«Ռադեցկու մարշ»''' (op. 228), հեղինակ՝ ավստրիացի կոմպոզիտոր [[Յոհան Շտրաուս (հայր)|Յոհան Շտրաուս ավագ]]:։ Կոմպոզիտորն այն գրել է [[1848]] թվականին՝ ի պատիվ ավստրիացի ֆելդմարշալ, կոմս [[Յոզեֆ Ռադեցկի|Յոզեֆ Ռադեցկու]]:։ «Ռադեցկու մարշը» Շտրաուսի ամենահայտնի ստեղծագործություններից մեկն է:է։ Այն կազմված է երեք մասից:մասից։
«Ռադեցկու մարշը» գրվել է, որպեսզի ավստրիացի զինվորները նրա հնչյունների ներքո ողջունեին ֆելդմարշալ [[Յոզեֆ Ռադեցկի|Յոզեֆ Ռադեցկուն]], ով փառքով վերադառնում էր Իտալիայում ծագած ապստամբությունը ճնշելուց հետո:հետո։ Մարշն առաջին անգամ հնչել է 1848 թվականի օգոստոսի 31-ին՝ Իտալիայից վերադարձած և [[Վիեննա]]յի փողոցներում քայլող զինվորների առջև:առջև։ Ավելի ուշ այն դարձավ Ռադեցկու հուսարական գնդի շքերթային քայլերգը:քայլերգը։
19-րդ դարի կեսերին ոմն ավստրիացի՝ Շրամ ազգանունով, դարձավ [[Մեծ Բրիտանիա]]յի թագավորական դրագունական գվարդիայի նվագախմբի ղեկավարը:ղեկավարը։ Նրա կարծիքով այս ստեղծագործության ռիթմն ու հնչողությունը ասես ստեղծված լինեին հենց անգլիական հեծելազորային գնդի համար, և որոշեց «Ռադեցկու մարշը» դարձնել վերջինիս շքերթային քայլերգը:քայլերգը։ Այս մարշն առավել կապվեց անգլիական հեծելազորային գնդին 1896 թվականին, երբ Ավստրիայի կայսր [[Ֆրանց Յոզեֆ I]]-ը թույլատերց վերջինիս դրոշի վրա պատկերել ավստրիական զինանշանը՝ երկգլխանի արծիվ:արծիվ։ Դրանից ի վեր «Ռադեցկու մարշը» մինչև օրս գնդի արագ քայլերգն է:է։
==Քայլերգի կատարումն այսօր==
Վիեննայի ֆիլհարմոնիկ նվագախումբն [[Վիեննայի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի ամանորյա համերգ|Ամանորին նվիրված համերգները]] մշտապես ավարտում է «Ռադեցկու մարշ»-ով:ով։ Ավանդույթի համաձայն, ներկա հանդիսատեսները ձայնակցում են ռիթմին համահունչ ծափերով ու ոտքերը դոփելով:դոփելով։ Ասում են, որ այդ ավանդույթը գալիս է 1848 թվականից, երբ առաջին անգամ այն հնչեց ֆելդմարշալ [[Յոզեֆ Ռադեցկի|Յոզեֆ Ռադեցկուն]] ու նրա զինվորներին դիմավորելիս:դիմավորելիս։ Մարշի հնչյուններն այնքան էին ոգևորել ներկա սպաներին ու պետական պաշտոնյաներին, որ նրանք, չնայած իրենց խիստ զսպվածությանը, ակամա սկսել էին տեղում դոփել ռիթմի ներքո:ներքո։
