«Աննա Ֆրանկի օրագիրը»–ի խմբագրումների տարբերություն

Աննայի օրագիրն ուներ իր անունը՝ Քիթթի։ Քանի որ նրանք թաքնված էին իրենց ապաստարանում, իսկ Աննան չուներ ընկերներ Քիթթին կլիներ նրա երևակայական ընկերուհին։ Աննան շատ սերտ հարաբերությունների մեջ էր իր հոր՝ Օտտո Ֆրանկի հետ, իսկ ինչ վերաբերում է նրա և մոր հարաբերություններին, դրանք այնքան էլ ջերմ չէին, և Աննան հասկանում է, որ մոր հետ նա չունի ոչ մի ընդհանուր բան։ Նա հպարտանում էր, որ իր քույրը՝ Մարգոն, այդքան խելացի է։ Աննան նաև շատ է սիրել բնությունը։ Աննան ի սկզբանե այնպիսին չէր, ինչպես բոլորը. նա տարբերվող էր իր շրջապատում։

Նացիստական օկուպացիայի ժամանակ Աննա Ֆրանկը հունիսի 12-ին (ծննդյան 13 -ամյակի կապակցությամբ) նվեր ստացավ օրագիրը, որում և կատարեց առաջին գրառումը<ref>{{cite news|title=Anne Frank Diary Anniversary Marks The Day Holocaust Victim Received Autograph Book As A Birthday Present (PHOTO)|url=http://www.huffingtonpost.com/2013/06/12/anne-frank-diary-anniversary_n_3430185.html|accessdate=ապրիլի 29, 2014|newspaper=The Huffington Post|date=հունիսի 12, 2013}}</ref><ref name=birthday>{{cite news|title=Anne Frank's birthday on theme of diary’s 70th anniversary|url=http://www.annefrank.org/en/News/News/2012/June/Anne-Franks-birthday-/|accessdate=ապրիլի 29, 2014|newspaper=Anne Frank House|date=հունիսի 12, 2012}}</ref>։ Այն կարմիր գույնի էր։ Այդ նվերը նրա համար հանկարծակի չընտրվեց. ծննդյան նախորդ օրը Աննան իր հոր հետ գնացել էր գրքերի խանութ և շատ էր հավանել այն<ref>{{cite web|title=Anne Frank: The Diary of a Young Girl: June 14, 1942 - November 17, 1942|url=http://computerkiddoswiki.pbworks.com/f/anne+frank+review.pdf|work=edHelper.com|accessdate=ապրիլի 29, 2014}}</ref><ref>{{cite web|title=The Diary of Anne Frank Learning Guide: Table of Contents|url=http://www.shmoop.com/diary-of-anne-frank/table-of-contents.html|publisher=Shmoop University, Inc.|accessdate=ապրիլի 29, 2014}}</ref>։

[[1942]] թվականի [[հուլիսի 5]]-ին Աննայի ավագ քույրը՝ Մարգոն, պաշտոնական ծանուցագիր է ստանում, ըստ որիորի՝ նա պետք է գնար նացիստական ճամբար։ [[Հուլիսի 6]]-ի առավոտյան Ֆրանկների ընտանիքը տեղափոխվում է ապաստարան։ Ապաստարանում թաքնվում էին [[Աննա Ֆրանկ]]ը, [[Օտտո Ֆրանկ]]ը (Աննայի հայրը), [[ԷդիտԷդիթ Ֆրանկ|Էդիտ Ֆրանկը]]ը (Աննայի մայրը) և [[Մարգո Ֆրանկ]]ը (Աննայի ավագ քույրը)։ Նրանց հետ թաքնվում էին նաև Օտտո Ֆրանկի գործընկերոջ ընտանիքը. Պարոն Վան Դաանը, տիկին Ֆրու Վան Դաանը (պարոն Վան Դաանի կինը) և նրանց դեռահաս որդին՝ Պետեր Վան Դաանը։ Նրանց ապաստարանը թաքնված էր գրապահարանի ետևում՝ Օտտո Ֆրանկի աշխատավայրի գաղտնի բաժնում։ Շնորհիվ Օտտո Ֆրանկի հավատարիմ և վստահելի ընկերների 2 ընտանիքները թաքնվում են ապաստարանում շուրջ 2 տարի և 1 ամիս։ Աննա Ֆրանկի ձեռագրով օրագրերը գրված են երեք մեծ հատորներով։ Առաջին հատորը (կարմիր շապիկով տետր) ընդգրկում է [[1942]] թվականի [[հունիսի 12]]-ից [[1942]] թվականի [[դեկտեմբերի 5]]-ըն ընկած ժամանակահատվածի դեպքերը<ref name=biography>{{cite news|title=Anne Frank Biography (1929–1945)|url=http://www.biography.com/people/anne-frank-9300892?page=2#awesm=~oCNoo0CO48Wzuc|accessdate=ապրիլի 29, 2014|newspaper=Biography.com}}</ref>։ Երկրորդ հատորում Աննան գրել է [[1943]] թվականի [[դեկտեմբերի 22]]-ից [[1944]] թվականի [[ապրիլի 17]]-ի դեպքերը։ Ենթադրվում է, որ [[1942]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ից [[1943]] թվականի [[դեկտեմբեր]] ամիսների գրառումները անհետացել են այն ժամանակ, երբ նացիստները գտել են նրանց թաքստոցը։ Երրորդ հատորում պահպանված են [[1944]] թվականի [[ապրիլի 17]]-ից [[1944]] թվականի [[օգոստոսի 1]]-ի դեպքերը ([[օգոստոսի 1]]-ին Աննան կատարեց իր վերջին գրառումը)։

Առաջին թարգմանությունը Աննա Ֆրանկի օրագրից գերմաներեն էր, որը կատարվել է Օտտո Ֆրանկի և նրա ընկերների կողմից։ Օտտո Ֆրանկը համոզված էր, որ իր աղջկա գրառումները պետք է տպագրվեն։ Օրագիրը հրապարակվեցհրատարակվեց գրքի տեսքով, բացի Աննա Ֆրանկի գրառումներից գրքի վերջում գրվեց Աննայի, նրա ընտանիքի և Վան Դաանների ճակատագրի մասին։ [[1946]] թվականի [[գարուն|գարնանը]] այս գրքով հետաքրքրվեցին բժիշկ Յան Ռոմեյնը և նրա կինը՝ Աննա Ռոմեյնը (հոլանդացի պատմաբաններ)։ Աննա Ռոմեյնը այնքան էր տարվել գրքով, որ փորձում էր գտնել գրքի հրատարակչին, որհրատարակչին․ վերջ ի վերջո նա գրեց մի հոդված «[[Het Paroo]]» («Մանկական ձայն») թերթի համար։ Հոդվածում նա նշել էր հետևյալը.<ref name=published>{{cite web|title=Anne Frank's diary is published|url=http://www.annefrank.org/en/Anne-Frank/The-diary-of-Anne-Frank/Anne-Franks-diary-is-published/|publisher=Anne Frank House|accessdate=ապրիլի 27, 2014}}</ref>

Սա հետաքրքրեց նաև Ամստերդամում հրատարակվող մի թերթի։ Թերթի աշխատակիցներից մեկը զրուցել է Օտտո Ֆրանկի հետ և թույլտվություն վերցրել գիրք հրատարակելու համար։ Նրանք առաջարկեցին հրատարակել, բայց խորհուրդ տվեցին Օտտո Ֆրանկին, որ անհրաժեշտ է կրճատել, քանի որ Աննայի անկեղծ գրառումները իր հասունության մասին կարող են վիրավորել որոշ պահպանողականների։ Հետագա գրառումները նույնպես ջնջվեցին։ Գիրքը հրատարակվեց ''«[[Het Achterhuis]]»'' վերնագրով։ Հետագայում Օտտո Ֆրանկը հայտնեց իր կարծիքը և ասաց. «Եթե Աննան այստեղ լիներ, կհպարտանար»։

Գիրքը շատ արագ էր վաճառվում. սկզբնական շրջանում վաճառվեց 3000 օրինակ, իսկ [[1950]] թվականին գիրքը հրատարակվեց 6-րդ անգամ։ [[1950]] թվականի վերջին Բարբարա Մոյարտ-Դուբլդեյը առաջարկեց գիրքը թարգմանել անգլերեն լեզվով։ [[1951]] թվականին նրա թարգմանությունն արդեն ներկայացվեց հանրությանը (առաջին անգամ հենց Անգլիայում)՝․ իհարկե Օտտո Ֆրանկի խնդրանքով և առաջարկությամբ որոշ էջեր չտպագրվեցին։ [[1952]] թվականին գիրքը տարածվեց [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ]]ում և [[Մեծ Բրիտանիա]]յում՝ դառնալով ամենաշատ վաճառվող գրքերից մեկը։ Գիրքը թարգմանվեց [[գերմաներեն]], [[իտալերեն]], [[իսպաներեն]], [[ռուսերեն]], [[ճապոներեն]], [[հայերեն]] և [[հունարեն]]։ [[Հայերեն]] գիրքն առաջին անգամ լույս է տեսել [[1962]] թ-ին։թվականին։

[[1960]] թվականին Օտտո Ֆրանկը նշել է իր զգացմունքները ԱննայիիԱննայի օրագրի մասին. «Դա ինձ համար հայտնություն էր։ Այնտեղ ես գտա մի նոր Աննայի՝ իմ աղջնակին, որն այսօր չկա։ Ես անգամ փոքրիկ պատերացում չէի կարող ունենալ Աննայի խոր մտքերի ու զգացմունքների մասին»։ Մայքլ Բերենբաումը՝ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում գտնվող թանգարանի նախկին տնօրենը, գրում է. «Վաղահաս ոճով և պատկերացումով օրագիրը ներառում է նրա (Աննայի) զգացմունքային պատկերացումները ձախորդ հասունության տարիներին։ Նա (Աննան) այնտեղ գրում էէ․ «Չնայած ամեն ինչինինչին՝ ես դեռ հավատում եմ, որ մարդիկ հոգու խորքում ունեն բարություն»։

Աննա Ֆրանկի պատմությունը ապացույցն է նացիստների կողմից կատարված վայրագությունների ու ոճրագործությունների, դա մի փաստացի ապացույց է [[Ադոլֆ Հիտլեր]]ի կատարած հրեական հալածանքների։ Սակայն շատ դեպքեր են գրանցվել, որ մարդիկ պնդում են, թե Աննայի օրագիրը իրական չէ։ [[Հոլոքոստ]]ը մերժողներից, որոնցից էր [[Ռոբերտ Ֆորիսոն]]ը, պնդում էր, որ Աննա Ֆրանկի օրագիրը կեղծիք է։ Դատական ուսումնասիրություններից հետո պարզ դարձավ, որ դա կեղծիք չէ, քանի որ Աննայի գրառած ամեն բան համընկնում էր իրականությանը, դրադա միեն ապացույց էրապացուցում նաև Աննայի ձեռագրով գրված էջերը։ Օտտո Ֆրանկն իր ցանկությամբ դստեր օրագիրը կտակել է [[Նիդերլանդներ]]ի պատմության վավերագրության ինստիտուտին։ Օտտո Ֆրանկի մահից հետո՝ [[1980]] թվականին, ինստիտուտը կատարել է դատաբժշկական ուսումնասիրություն Աննայի ձեռագիրը ստուգելու համար։ Կազմի նյութը, Աննայի ձեռագիրը և այն, ինչ կապված էր այդ օրագրի հետ, մանրամասն ուսումնասիրվեց։ [[1986]] թվականին արդյունքները հրապարակվեցին. Աննայի ձեռագիրը իրական էր, թղթի որակը, գրիչը, սոսինձը, որով փակցվել էր օրագիրը Աննայի կողմից, համապատասխանում էին իրականությանը։ Ձեռագրի համար կատարված հետազոտութունները լիովին ապացուցեցին, որ «Աննա Ֆրանկի օրագիրը» վերնագրով գիրքն արդեն անցել է բոլոր փորձնական փուլերը և արժանի է հրատարակման ([[անգլերեն]] լեզվով)։ Գրքի մեծությունը կարելի էր համեմատել ժամանակին գրված այնպիսի օրագրերի հետ, ինչպիսիք են [[Քեթրին Մենսֆիլդ]]ի, [[Անաիս Նին]]ի և [[Լև Տոլստոյ]]ի օրագրերը։ [[2014]] թվականի [[փետրվար]]ին «Աննա Ֆրանկի օրագիրը» գրքի 265 օրինակ և [[հոլոքոստ]]ի հետ կապված այլ նյութեր հայտնվել են [[Տոկիո]]յի 31 հանրային [[գրադարան]]ներում։ «Աննա Ֆրանկի օրագիրը» գրքի 300 օրինակ նվիրաբերվեց Իսրայելին, որպես վանդալիզմի փաստացի ապացույց։