«Ալավերդու պղնձի հանքավայր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
→‎Շահագործում: մանր-մունր, փոխարինվեց: → oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 4.
Հանքանյութի տեղայնացման համար կարևոր նշանակություն են ունեցել տարբեր ուղղությունների խզումնային խախտումները, ապարների ֆիզիկամեխանիկական հատկությունները և քիմիական կազմը։ Հանքավայրում հայտնաբերվել ու շահագործվել են 40-ից ավելի հանքամարմիններ՝ [[շտոկներ]], [[ոսպնյակ]]ներ, երակներ, երակիկացանավոր հանքագոտիներ և այլն։ Հանքանյութը կազմված է հիմնականում [[պիրիտ]], [[խալկոպիրիտ]], [[սֆալերիտ]], [[գալենիտ]] միներալներից։ Խառնուրդների ձևով հանդիպում են նաև [[ոսկի]], [[արծաթ]], [[սելեն]], [[թելուր]], [[բիսմութ]], [[կադմիում]]։ Հանքանյութում պղնձի պարունակությունը 0, 7-3% է։ Առանձնացվում են պիրիտային, պիրիտ-խալկոպիրիտային, գալենիտ-սֆալերիտ-պիրիտային, բարիտ-գիպսային հանքատեսակները։
 
1886 թվականին ֆրանսիացի երկրաբան [[Ժակ դը Մորգան|Ժ․ Մորգանը]] հանքախորշերի մոտ հայտնաբերել է [[պղնձադրամ]]ներ, որոնք վկայում են դեռևս մ․թ․ա․ 9-8-րդ դարերում հանքավայրի հայտնի լինելու և մասամբ շահագործվելու մասին։ Հայտնաբերվել են նաև բրոնզեդարյան [[կացին|կացնի]] կաղապարներ։
 
Հանքավայրի երկրաբանական կառուցվածքի, ապարագիտական ու քիմիական կազմերի, տեկտոնիկայի, հանքամարմինների ձևերի ու չափերի, ծագման ու հասակի հարցերի ուսումնասիրությամբ զբաղվել են երկրաբաններ [[Վլադիմիր Գրուշևոյ|Վ․ Գրուշևոյը]], [[Կոնստանտին Պաֆֆենհոլց|Կ․ Պաֆենհոլցը]], Օ․ Ստեփանյանը, [[Հովհաննես Մաղաքյան|Հ․ Մաղաքյանը]], [[Սերգեյ Մկրտչյան|Ս․ Մկրտչյանը]] և ուրիշներ։
 
== Շահագործում ==
Տող 12.
 
{{ՀԲ}}
{{ՀՍՀ|հատոր=1|էջ=142}}
 
[[Կատեգորիա:Հանքավայրեր այբբենական կարգով]]
[[Կատեգորիա:Հայաստանի պղնձի հանքավայրեր]]