«Ռուսական թատրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ →‎top: ջնջվեց: {{Արևմտահայերեն|Ռուսական թատրոն (արեւմտահայերէն)}}
չ →‎Օտարերկյա թատրոնական մասնավոր ձեռնարկություններ: մեծամասամբ —>մեծ մասամբ, փոխարինվեց: մեծամասամբ → մեծ մասա oգտվելով ԱՎԲ
Տող 47.
{{Քաղվածք| [[Յոհան Կունստ]]ը ժամանեց [[Մոսկվա]]՝ [[9]] դերասանից բաղկացած թատերախմբով, ովքեր հրավիրված էին [[Մոսկվա]]յում թատերական ներկայացումներ բեմադրելու համար: Պայմանագրի համաձայն՝ Կունստը պարտավորվում էր գոհացնել արքային և դրա համար պիտի տարեկան ստանար [[5000]] արծաթե մանրադրամ և այդ գումարից պիտի վարձատրեր իր աշխատողներին: Կունստի ժամանումով [[Կարմիր հրապարակ]]ում անմիջապես սկսվեց թատերական շենքի կառուցումը: Կունստին էին տրամադրել [[12]] երիտասարդների, ում նա պիտի սովորեցներ դերասանական արվեստ: [[1705]] թ Կունստի տեղը զբաղեցրեց [[Օտտո Ֆիրշտ]]ը:<ref>[http://dic.academic.ru/dic.nsf/enc_biography/66358/%D0%9A%D1%83%D0%BD%D1%81%D1%82 Большая биографическая энциклопедия]</ref>|}}
 
Պետրոս I-ը դժգոհ էր թատրոնի ժամանակակից խաղացանկից։ Բերխգոլցը դերասաններից պահանջում էր պիեսներ՝ բաղկացած ոչ ավել քան [[3]] գործողությունից, որոնք չպետք է ներառեին ոչ մի սիրային ինտրիգներ, չլինեին շատ լուրջ, ոչ էլ շատ ծիծաղելի։ Նա ցանկանում էր, որ ներկայացումները բեմադրվեին ռուսերեն լեզվով և այդ պատճառով կատակերգակների էր հրավիրում մեծամասամբմեծ մասամբ [[Լեհաստան]]ից և ոչ թե [[Գերմանիա]]յից:
 
Պետրոս I արքայի ժամանակաշրջանում թատերական արվեստը զարգանում էր նաև գյուղերում։ [[1705]] թ հիշատակվում է [[Տոբոլսկ]]ում բեմադրված ներկայացումների մասին, որտեղ որպես թատրոնի քարոզիչ հանդես էր գալիս տեղի միտրոպոլիտ [[Ֆիլոֆեյ Լեշչինսկի]]ն:
Տող 56.
 
[[Պատկեր:Louis Caravaque, Portrait of Empress Anna Ioannovna (1730).jpg|մինի|ձախից|200px|[[Աննա Իվանովնա]]]]
Կայսրուհի [[Աննա Իվանովնա]]յի գահ բարձրանալուն պես վերսկսվեցին պալատական ներկայացումները, դիմակահանդեսները և զվարճանքի այլ միջոցները։ Ներկայացումները մեծամասամբմեծ մասամբ երգիծական բովանդակություն ունեին. կայսրուհին նախընտրում էր «այն գյուղացիական և գերմանական կատակերգությունները, որտեղ դերասանները արարի վերջում անպայման ծեծում էին իրար»:
 
Պետերբուրգյան հասարակությունը չբավարարվեց միայն իտալական օպերայով կամ [[Լեյպցիգ]]ից ժամանած գերմանական կատակերգակներով և սկսեց հետաքրքրվել ռուսական կատակերգություններով և դրանց բեմադրմամբ պալատներում։ Այդ նպատակի համար նախատեսված կառույցը կոչվում էր «կատակերգության» անունով։