'''ՀուրիներԽուռիներ''' կամ ''' հարիներ-արարտացիներ ''' (նաև՝ խուռիներհուրիներ, խուրրիներ, սուբարիներ), հնագույն էթնիկ խումբ [[Առաջավոր Ասիա]]յում։ Մ. թ. ա. IV—III հազարամյակներում բնակվել են Հյուսիսային [[Միջագետք]]ում, [[Հայկական լեռնաշխարհ]]ում և Անդրկովկասի հվ. շրջաններում։
Մ. թ. ա. III—II հազարամյակներում տարածվել են [[Միջերկրական ծով|Միջերկրականի]] արևելյան ափերը՝ մինչև [[Պաղեստին]] (այստեղ հայտնաբերել են Հայկական լեռնաշխարհի մշակույթի նման մշակույթ (այսպես կոչված, Կիրբեթ-Կերաքյան մշակույթ)), Եփրատի վերին հոսանքի շրջանը, ուր ապրել են խեթա-լուվիացիների հարևանությամբ, ԱսորեսաանԱսորեստան և Բաբելոն։ Մ. թ. ա. XVI—XIII դդ. հուրիներըխուռիները Հյուսիսային Միջագետքում ստեղծել են [[Միտաննի]] պետությունը, որը էական դեր է խաղացել Առաջավոր Ասիայի քաղաքական և մշակութային կյանքում՝ սերտ հարաբերություն ունենալով Խեթական պետության, [[Ասորեստան]]ի, [[Բաբելոն]]ի, [[Եգիպտոս]]ի, Հայկական լեռնաշխարհի հետ։
ՀուրիներիԽուռիների ազդեցությունը Հայկական լեռնաշխարհում արտահայտվում է [[Վանաձոր]]ի, [[Լճաշեն]]ի, [[Թռեղք]]ի բրոնզեդարյան մշակույթում։ ՀուրիներիԽուռիների էթնիկական տարրը դեր է խաղացել հայ ազգի կազմավորման ընթացքում՝ դառնալով նրա ֆիզիկական-մարդաբանական հիմնական տարրը։ Միտաննիի անկումից հետո հուրիներըխուռիները առաջատար տեղ են գրավել մի շարք մանր պետություններում, այդ թվում՝ Հայկական լեռնաշխարհի հարավում գտնվող [[Շուբրիա]]յում (Շուպրիա, որի անունը ծագում է Հուրիներիխուռիների երկրի երկրորդ՝ Շուբարաու անունից)։
