«Էջմիածնի Մայր Տաճար»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 93.
Չնայած նրան, որ 460-470-ական թվականներին (կամ 484<ref>{{cite book|last=Ferguson|first=Everett|title=Encyclopedia of Early Christianity|volume=1|year=1999|publisher=Routledge|location=New York|isbn=978-0-8153-3319-7|page=227|edition=2nd|authorlink=Everett Ferguson|author2=McHugh, Michael P. |author3=Norris, Frederick W. }}</ref><ref>{{cite book|title=The Orthodox Christian World|year=2012|publisher=Routledge|location=Oxon|isbn=978-1-136-31484-1|page=47|editor=Casiday, Augustine}}</ref>) կաթողիկոսի նստավայրը տեղափոխվել է [[Դվին]]<ref>{{cite journal|last1=Harutyunyan|first1=Arsen|title=Հայրապետական աթոռի` Վաղարշապատից Դվին տեղափոխման հարցի շուրջ [About Transfer of the Patriarchal Throne to Dvin from Vagharshapat]|journal=Patma-Banasirakan Handes|date=2013|issue=3|page=171|url=http://hpj.asj-oa.am/5900/|publisher=Armenian Academy of Sciences|location=Yerevan|language=hy|issn=0135-0536}}</ref>, տաճարը երբեք չի կորցրել իր կարևորությունը, և մնացել է «Հայ եկեղեցու մեծագույն սրբավայրերից մեկը»{{sfn|Mnatsakanian|1987|p=154|ps=: "Со дня своего основания, независимо от того, был ли храм кафедральной церковью католнкосата Армении или же католикосы находились в других местах, этот памятник вплоть до XX века являлся одной из величайших святынь армянской церкви..."}}: Նախքան 15-րդ դարը արված վերջին հայտնի վերանորոգումները արել են կաթողիկոս [[Կոմիտաս Ա Աղցեցի]]ն 618 թվականին (ըստ [[Սեբեոս]]ի) և [[Ներսես Գ Տայեցի]]ն<ref name="Hewsen"/><ref name="csufresno"/>: Կոմիտաս կաթողիկոսը հարակից վերանորոգումների հետ մաշված ու հնացած փայտյա գմբեթի փոխարեն կառուցել է քարե գմբեթ։ Իսկ Ներսես կաթողիկոսը տաճարը ընդարձակելու դիտավորությամբ, չորս կողմից քառակուսի պատերի մեջ ամփոփված աբսիդները արտաքին պատերից դուրս հանեց։ Տաճարի հատակագիծն իր վերջնական ձևը ստացավ 7-րդ դարում<ref name=":0" />։ 982 թվականին արաբ Աբլհաճ Ամիրան գմբեթի վրայից իջեցրել է խաչը<ref name="armenianchurch.org2" />։ 7-15 դարերում կատարված վերանորոգումների մասին գրեթե պատմական տվյալներ չկան։ Մոտ տասը դար (բացի Կոմիտասի և Ներսես 3-րդի կատարած շինությունները 7-րդ դարում), այս շենքը անխնամ է մնացել, մինչև կաթուղիկոսական աթոռի Էջմիածին փոխադրվելը։ Այս շրջանում ոչ մի պատմագրական հիշատակություն չկա Էջմիածնի տաճարի վերանորոգման կամ շինարարության մասին<ref name=":0" />։
 
Հետագա անտեսման տարիներին տաճարի վիճակը այնքան էր վատացել{{sfn|Adalian|2010|p=299}}, որ արքեպիսկոպոս [[Ստեփանոս Օրբելյան]]ը 1300 թվականին գրել է իր նշանավոր «Ողբ ի դիմաց Կաթողիկէին» պոեմը{{Ն|Ամբողջական անվանումը՝ «Բան բարառնական ոդեալ դիմառնաբար ի դիմաց Վաղարշապատու ս. Կաթուղիկէին»։ Առաջին անգամ տպագրվել է Նոր Նախիջևանում 1790 թվականին, հետագայում տպագրվել է [[Կալկաթա]]յում (1846) և [[Թիֆլիս]]ում (1885)<ref>{{cite journal|last=Grigorian|first=G. M.|title=Ստեփանոս Օրբելյան [Stepanos Orbelian]|journal=[[Patma-Banasirakan Handes]]|year=1976|issue=4|publisher=[[Armenian Academy of Sciences]]|location=Yerevan|url=http://hpj.asj-oa.am/2668/|language=hy|page=162}}</ref>։}}: Պոեմում, որը նկարագորւմ է Հայաստանի և Կիլիկյան Հայաստանի վրա մոնղոլական և մամուլական հարձակումների հետևանքները, Օրբելյանը Էջմիածնի տաճարը բնութագրում է որպես սգավոր կին, ով խորհում է իր նախկին շքեղության մասին և հոդորումհորդորում է իր զավակներին վերադարնալվերադառնալ հայրենիք, և վերականգնել իր փառքը<!-- բնագիրը չէր խանգարի: Թարգմանության թարգմանությունը միանշանակ տարբերվելու է բնագրից -->{{sfn|Hacikyan|Basmajian|Franchuk|Ouzounian|2005|pp=535–536}}:
 
=== Վերծննդից միջև թալան ===