«Հնդեվրոպական լեզուներ» տերմինը ({{lang-en|Indo-European languages}}) առաջին անգամ ներկայացվեց [[Թովմաս Յունգ]]ի կողմից [[1813]] թ։թվականին։ [[Գերմանական գրականություն|Գերմանական գրականության]] մեջ հաճախ օգտագործվում է «Հնդգերմանական լեզուներ» տերմինը ({{lang-de|indogermanische Sprachen}})։ Երբեմն ավելի վաղ հնդեվրոպական լեզուները կոչվում էին «Արիական», սակայն այժմ այդ տերմինը կոչվում է «Արիական լեզուներ», այդ թվում «Նուրիստանական ճյուղը» և «Հնդիրանական լեզուները». Հնդեվրոպական լեզվաընտանիքը ամենից ավելի լավ ուսումնասիրված ամենաբազմալեզու լեզվական ընտանիքներից մեկն է, որ տարածված է [[Եվրոպա]]յի մեծ մասում, ինչպես և [[Ասիա]]յի, [[Աֆրիկա]]յի, [[Ամերիկա]]յի, [[Ավստրալիա]]յի և [[Օվկիանիա]]յի զգալի մասում։ Հնդեվրոպական լեզուները բաժանվում են 12 ճյուղի։
