«Լեհերեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրական
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Լեզու}}
{{վիքիֆիկացում}}'''Լեհերեն''' (ինքնանուն՝ ''polski'', ''język polski'', ''polszczyzna''՝) [[Հնդեվրոպական լեզուներ|Հնդեվրոպական լեզվաընտանիք]]ի բալթիկ-սլավոնական լեզվախմբի լեզու։ Լեհաստանում և Պոլոնիայում (լեհական սփյուռքում) լեհերենը որպես մայրենի լեզու օգտագործում է շուրջ 44 միլիոն մարդ (գիտական որոշ հոդվածներում կարելի հանդիպել տարբեր հաշվարկների՝ 40–ից 48 մլն.)։ Այն [[պետական լեզու]] է [[Լեհաստան]]ում։ Ըստ աշխարհի լեզուների դասակարգման լեհերենը 22-րդն է։
 
<!--
==Դասակարգումը==
==Աշխարհագրական տարածումը==
 
===Պետական կարգավիճակը===
===Բարբառները===
===Լեզվից ծագած այլ լեզուերը===
 
===Այբուբենը և գիրը===
Լեհերեն այբուբենը բաղկացած է 32 տառից. Aa, Ąą, Bb, Cc, Ćć, Dd, Ee, Ęę, Ff, Gg, Hh, Ii, Jj, Kk, Ll, Łł, Mm, Nn, Ńń, Oo, Óó, Pp, Rr, Ss, Śś, Tt, Uu, Ww, Yy, Zz, Źź, Żż.
 
Լեհերեն․ լեհերի լեզուն, Լեհական Ժողովրդական Հանրապետության պետական լեզուն։ Խոսվում է նաև Եվրոպայի որոշ երկրներում (Ֆրանսիա, Մեծ Բրիտանիա և այլուր), ԱՄՆ-ում, Կանադայում, Հարավային Ամերիկայում։ Բարբառայնորեն տարբերակված է։ Հնչյունական հատկանիշներից են ռնգային ձայնավորների առկայությունը, փափուկ և կոշտ, խուլ և ձայնեղ բաղաձայնների հակադրությունը։ Շեշտը ուժային է և նախավերջին վանկում։ Լեհերենը թեքական կառուցատիպ ունեցող լեզու է։ Անվանական կարգերից են սեռը (արական, իգական, չեզոք), թիվը (եզակի, հոգնակի, անցյալում՝ նաև երկակի, որից մնացել են քարացած ձևեր), հոլովը (նաև կոչականի առանձին ձևեր), հոլովումը (4), շնչավորի և անշունչի կարգը (հոգնակիում նաև արական անձի կարգ), լրիվ ու վերջահար ձևերը դերանուններում, հավաքականների ինքնատիպ կառուցաձևեր։ Առկա են բայական հիմնական կարգերը․ սահմանականն ունի 4 ժամանակաձև, ստորադասականը՝ 2։ Կան նաև անորոշ–դիմավոր և ընդհանուր դիմավոր նշանակությամբ ձևեր։ Բաղադրյալ ստորոգյալի կազմում հանգույցը սովորաբար չի զեղչվում։ Գրավոր աղբյուրները՝ 14–րդ դարից են, իսկ այբուբենը՝ լատինագիր ([[դիակրիտիկ նշաններ]]ի գործածությամբ)։
====Տառադարձությունը====
====Համակարգչային և համացանցային օգտագործումը====
===Ուղղագրությունը===
 
==Հչյունները==
===Ձայնավորները===
===Բաղաձայնները===
 
==Քերականությունը==
==Բառապաշարը==
===Հանրահայտ ասացվածքները===
 
==Պատմությունը և օրինակները==
==Գրականությունը==
 
==Տես նաև այլ հոդվածներ այս լեզվի մասին==
===Լեզվի նկարագրությունը===
===Հարակից լեզուները===
===Այլ===
 
==Ծանոթագրություններ ==
{{Ծանցանկ}}
 
==Հղումներ ==
{{Refbegin}}
 
{{Refend}}
 
==Աղբյուրները== -->
 
== Ծանոթագրություններ ==
Լեհերեն․ լեհերի լեզուն, Լեհական Ժողովրդական Հանրապետության պետական լեզուն։ Խոսվում է նաև Եվրոպայի որոշ երկրներում (Ֆրանսիա, Մեծ Բրիտանիա և այլուր), ԱՄՆ-ում, Կանադայում, Հարավային Ամերիկայում։ Բարբառայնորեն տարբերակված է։ Հնչյունական հատկանիշներից են ռնգային ձայնավորների առկայությունը, փափուկ և կոշտ, խուլ և ձայնեղ բաղաձայնների հակադրությունը։ Շեշտը ուժային է և նախավերջին վանկում։ Լեհերենը թեքական կառուցատիպ ունեցող լեզու է։ Անվանական կարգերից են սեռը (արական, իգական, չեզոք), թիվը (եզակի, հոգնակի, անցյալում՝ նաև երկակի, որից մնացել են քարացած ձևեր), հոլովը (նաև կոչականի առանձին ձևեր), հոլովումը (4), շնչավորի և անշունչի կարգը (հոգնակիում նաև արական անձի կարգ), լրիվ ու վերջահար ձևերը դերանուններում, հավաքականների ինքնատիպ կառուցաձևեր։ Առկա են բայական հիմնական կարգերը․ սահմանականն ունի 4 ժամանակաձև, ստորադասականը՝ 2։ Կան նաև անորոշ–դիմավոր և ընդհանուր դիմավոր նշանակությամբ ձևեր։ Բաղադրյալ ստորոգյալի կազմում հանգույցը սովորաբար չի զեղչվում։ Գրավոր աղբյուրները՝ 14–րդ դարից են, իսկ այբուբենը՝ լատինագիր ([[դիակրիտիկ նշաններ]]ի գործածությամբ)։
{{ծանցանկ}}
 
== Տես նաև ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Լեհերեն» էջից