'''Ռոնսար Պիեռ''' ([[1524]]—[[1585]]), ֆրանսիացի բանաստեղծ։ <«Պեադայի>» պարագլուխը։ [[1550]]—[[1552]]-թվականներին լույս է ընծայել «Ներբողներ»-ի հինգ ժողովածու, որտեղ անտիկ գրականության փորձը յուրացրած բանաստեղծը երգել է լինելության, բնության, սիրո բերկրանքը, հաստատել գրականության հասարակական խոշոր նշանակությունը, մշակել ուսմունք բանաստեղծական ոգեշնչման մասին։ «Սիրային բանաստեղծություններ» ([[1552]]—[[1553]]) ժողովածուի սոնետներն ու սիրերգերը գրված են պետրարկիզմի ոգով։ Սակայն հաջորդ տարիների ժողովածուներում ռոնսար Պիեռ հաղթահարել է այդ ազդեցությունը։ «Հիմներ» ([[1555]]—[[1556]]) գրքում արտացոլել է կյանքի ու մահվան մասին իր փիլիսոփայական խորհրդածությունները, «Դատողություններ այդ ժամանակի ղետների
խոշոր նշանակությունը, մշակել ուսմունք բանաստեղծական ոգեշնչման մասին։ «Սիրային բանաստեղծություններ»
([[1552]]—[[1553]]) ժողովածուի սոնետներն ու սիրերգերը գրված են պետրարկիզմի ոգով։ Սակայն հաջորդ տարիների ժողովածուներում ռոնսար Պիեռ հաղթահարել է այդ ազդեցությունը։ «Հիմներ» ([[1555]]—[[1556]]) գրքում արտացոլել է կյանքի ու մահվան մասին իր փիլիսոփայական խորհրդածությունները, «Դատողություններ այդ ժամանակի ղետների
մասին» ([[1560]]—[[1562]]) և քաղաքական այլ բանաստեղծություններում զարգացրել է կրոն, մոտիվներ, տեսական հայացքներն ամփոփել է «Քերթողական արվեստի համառոտ շարադրանք» ([[1565]]) գրկում։ Նրա տեղծագործության վերջին շրջանի առավել նշանակալի երկը «Սոնետներ էլենին» ([[1578]]) շարքն է։ Ռոնսար Պիեռ ստեղծագործել է ժամանակի գրեթե բոլոր քնարական ու էպիկական ժանրերով։14դարի 2-րդ կեսի ֆրանսերեն բանաստեղծության զարգացումն ընթացել է ռոնսար Պիեռի ներգործությամբ։ Նրա բարերար ազդեցությունն են կրել նաև ուշ միջնադարի եվրոպացի մի շարք գրողներ։
