'''Ալեքսանդր Լուրիա''' Ռոմանովիչ [ծն. մարտի 7.[[1902]], [[Կազան]]], սովետական հոգեբան, [[ՌՄՖՄՀՌՍՖՍՀ]] [[ՄԳԱ]] ([[1947]]), [[ՄՄՀՄ]] [[ՄԳԱ]] իսկական անդամ;, [[ՄոսկվաՄոսկվայի պետական համալսարան]]յի պետ. համալսարանիի պրոֆեսոր ([[1945]]-ից թվականից), հոգեբանության ֆակուլտետի նյարդա-հոգեբանության ամբիոնի վարիչ ([[1967]]-ից): Ավարտել է Կազանի համալսարանի հասարակական գիտությունների ֆակուլտետը ([[1921]]) և Մոսկվայի առաջին բժշկ.բժշկական ինստ-ըինստիտուտը ([[1937]]): [[1924]]-[[1934]]-ին թվականին [[Լ.Լև Մ.Վիգոտսկի|Լև Վիգոտսկու]] հետ զբաղվել է հոգեկանի զարգացման պրոբլեմներով, մշակել գերզգայական պրոցեսների ուսումնասիրման [[հոգեֆիզիոլոգիա]]կան մեթոդները: Հետագայում զբաղվելով գլխուղեղի տեղային ([[լոկալ]]) արգելակման ժամանակ բարձրագույն հոգեկան ֆունկցիաների խանգարման ուսումնասիրությամբ՝ դարձել է նյարդահոգեբանության հիմնադիրներից մեկը: Եղել է գիտական հոգեբանության Միջազգային միության փոխպրեզիդենտ ([[1969]]- [[1972]]): [[ԱՄՆ]]-ի ազգային [[ԳԱ]] արտասահմանյան անդամ ([[1968]]): Լուրիաի աշխատությունները թարգմանվել են արտասահմանյան շատ լեզուներով: Պարգևատրվել է [[Լենինի շքանշան]]ով:
