«Ֆանատիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆանատիզմը, ինչպես հուզական արտահայտում, բնութագրվում է չափից դուրս մղումով, ոգևորումով, մոլեգնությամբ, իր (ավելի հաճախ ծայրահեղ կրոնական կամ քաղաքական) համոզմունքների կույր հավատով, սեփական պաշտամունքի և նրա հետևորդների, «հանձինս իրեն», առավելությամբ և բացառիկությամբ:

 

 

Ըստ ամերիկացի փիլիսոփա [[Ջորջ Սանտայանա]]յի՝ «Ֆանատիզմի էությունը կայանում է ջանքերի կրկնապատկման մեջ, երբ մոռացված է նպատակը»<ref>Santayana, George. Life of Reason: Reason in Common Sense. (New York: Charles Scribner’s Sons)</ref>. ըստ [[Ուինսթոն Չերչիլ]]ի՝ «ֆանատիկը նա է, ով ի վիճակի չէ փոխել իր որոշումը և երբեք չի փոխի թեման»: Այս երկու բնորոշումներն էլ նախատեսում են ծայրահեղ խիստ պահանջների ներկայացման և անհանդուրժողականություն որևէ շեղումների հանդեպ: