Սերինե
Սերինե (Սերինե Մովսեսի Ավագյան, օգոստոսի 15, 1896 կամ 1896[1], Արճակ, Իփեքյոլու, Վանի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն - դեկտեմբերի 25, 1971 կամ 1971[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ բանաստեղծուհի, բանասաց, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1943 թվականից։ Գրական անուն է դարձրել իր անունը՝ Սերինե։ Հանդես է եկել նաև Արճակեցի և Եղունիկ ծածկանուններով։
Սերինե Սերինե Մովսեսի Ավագյան | |
---|---|
Ծնվել է | հունվարի 15, 1896 |
Ծննդավայր | գ.Արճակ, Վանի նահանգ (Արևմտյան Հայաստան) |
Մահացել է | դեկտեմբերի 25, 1971 |
Մահվան վայր | Երևան (Հայաստան) |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ |
Անդամություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է Արևմտյան Հայաստանի Վանի նահանգի Արճակ գյուղում։ Սովորել է Վանի Արարք թաղամասի դպրոցում։ 1915-1918 թվականներին ապրել է Բաքվում, 1918-1920 թվականներին՝ Աստրախանում։ 1920 թվականին տեղափոխվել է Երևան և գործուն մասնակցություն ունեցել Հայաստանի գավառների հասարակական կյանքին։ Որպես որբանոցի կառավարիչ աշխատել է Արտաշատի, Քանաքեռի, Ծաղկաձորի մանկատներում։ Անտիպ են մնացել Սերինեի «Իմ երկրային ուղին» ինքնակենսագրական վեպը, «Ուղտալեռան եղնիկ» պոեմը, «Արճակի հրեղեններ» լեգենդը և այլ գործեր։ Մահացել է Երևանում[2]։
Սերինեի երկերի մատենագրություն
խմբագրել- Հազարան բլբուլ (պոեմ), Երևան, Հայպետհրատ, 1944, 80 էջ։
- Հազարան բլբուլ (պոեմ), Երևան, Հայպետհրատ, 1959, 95 էջ։
- Հայ ազգագրություն և բանահյուսություն, պրակ 8 (պրակն ամբողջովին նվիրված է Արճակի ազգագրությանը, որի հեղինակն է Սերինեն), Երևան, ՀՍՍՀ ԳԱ, 1978, 188 էջ։
- Իմ «երկրային» ուղին (ինքնակենսագրական վեպ), Երևան, «Սովետական գրող», 1983, 312 էջ։
Աղբյուրներ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». 1986. էջ 509.
Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերինե» հոդվածին։ |