Սերգեյ Պուշկին
Սերգեյ Լվովիչ Պուշկին (մայիսի 23 (հունիսի 3), 1770, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 29 (հուլիսի 11), 1848 կամ հունիսի 28, 1848[1], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն), Ալեքսանդր Պուշկինի հայրը, սիրողական բանաստեղծ։
| Սերգեյ Պուշկին | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 23 (հունիսի 3), 1770 |
| Ծննդավայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | հունիսի 29 (հուլիսի 11), 1848 (78 տարեկան) կամ հունիսի 28, 1848[1] (78 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն |
| Գերեզման | Sviatohirsk Lavra |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | ռազմական գործիչ |
| Ամուսին | Նադեժդա Պուշկինա[2] |
| Ծնողներ | հայր՝ Lev Aleksandrovič Puškin?, մայր՝ Olga Vasil'evna Pushkina? |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
| Երեխաներ | Օլգա Պավլիշչևա, Ալեքսանդր Պուշկին[2], Նիկոլայ Պուշկին, Լև Պուշկին[3], Սոֆյա Պուշկինա, Միխայիլ Պուշկին, Պլատոն Պուշկին և Պավել Պուշկին |
Կենսագրություն խմբագրել
Լև Ալեքսանդրովիչ Պուշկինի և նրա երկրորդ կնոջ՝ Օլգա Վասիլևնայի (օրիորդական ազգանունը՝ Չիչերինա) որդին է։ Ստացել է ֆրանսիական դաստիարակություն։ Սկզբում բանակում հաշվառվել է, ապա 1775 թվականին տեղափոխվել գվարդիա, իսկ 1777-1791 թվականներին եղել է Իզմայլովսկի գնդի սերժանտ։ Այնուհետև եղել է ենթասպա, իսկ հետո՝ կապիտան։ Մինչև 1797 թվականը ծառայել է լեյբ-գվ․ եգերական գնդում, որտեղից պաշտոնաթող Է եղել մայորի աստիճանով 1798 թվականին։ Նույն թվականին տեղափոխվել է Մոսկվա։ Եղել է կոմիսարիատի աշխատակազմում, սկզբում Մոսկվայում (այդ ժամանակ էլ ծնվել է բանաստեղծը)։ Ծառայության մեջ է եղել կոմիսարիատի դեպոյում․ 8-րդ դասի կոմիսիոներ՝ 1802 թվականից, 7-րդ դասի՝ 1804 թվականից, ռազմական խորհրդական՝ 1812 թվականի հունիսի 25-ից։ 1811 թվականին պարգևատրվել է Ս. Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշանով[4]։
Այնուհետև Վարշավայում եղել է պահեստային բանակի կոմիսարիատի հանձնաժողովի ղեկավար։ 1814 թվականի հուլիսին Վարշավայում միացել է ազատ Որմնադիրների օրդենին՝ «Հյուսիսային վահանի» օթյակում, որին չորս նախնական աստիճաններն անցնելուց հետո «կցվել է» 1817 թվականի հոկտեմբերի 10-ին։ Իսկ դրանից քիչ առաջ՝ հունվարի 12-ին, ընդհանրապես ազատվել է ծառայությունից 5-րդ դասային աստիճանով։ Ամուսնացել է համեմատաբար երիտասարդ տարիքում՝ դեռ լեյբ-գվ․ եգերական գնդի սպա եղած ժամանակ Պետերբուրգում, 1796 թվականի նոյեմբերին Նադեժդա Օսիպովնա Գանիբալի՝ իր հեռավոր ազգականուհու հետ, որ այն ժամանակ իր մոր հետ ապրում էր Սանկտ Պետերբուրգում։ Նադեժդա Օսիպիովնան եղել է Օսիպ Աբրամովիչ Գանիբալի և Մարիա Ալեքսեևնա Պուշկինայի դուստրը։
«Հայտնի էր որպես սրախոս և արտասովոր հնարամտության տեր մարդ։ Բանաստեղծություններ է գրել ֆրանսերենով, մասնակցել եմ ներկայացումների և լավ ասմունքել»։ Եղել է Նիժնի Նովգորոդի մարզի Արզամասի գավառում գտնվող Բոլդինո և Կիստենյովո գյուղերի սեփականատերը։
Ընտանիք խմբագրել
Կինը խմբագրել
Նադեժդա Օսիպովնա Գանիբալ (21 հունիսի, 1775, Սույդա – 29 մարտի, 1836, քաղաք «Прекрасная креолка»), եղել է ծնողների միակ դուստրը։ Պսակադրվել են Սույդայի եկեղեցում 1796-ի սեպտեմբերի վերջին։ Եղել է Պսկովի նահանգի Միխայլովսկոե գյուղի սեփականատերը։
Երեխաներ խմբագրել
- Օլգա (20 նոյեմբերի, 1797 – 2 մայիսի, 1868), Նիկոլայ Պավլիշչևի (1802-1879) կինը,
- Ալեքսանդր (26 մայիսի, 1799, Մոսկվա – 29 հունվարի, 1837, Սանկտ Պետերբուրգ)
- Նիկոլայ (26 մարտի, 1801, Մոսկվա – 30 հուլիսի, 1807, Զախարովո, Մոսկվայի նահանգ, թաղվել է Բոլշիե Վյազյոմիում)
- Լև (17 ապրիլի, 1805[5], Մոսկվա – 19 հուլիսի, 1852, Օդեսա)
- Սոֆյա (6 հունվարի, 1809 – 12 սեպտեմբերի, 1809, թաղվել է Դոնսկոյ վանքում)
- Պավել (16 հուլիսի, 1810 – 27 դեկտեմբերի, 1810, թաղվել է Դոնսկոյ վանքում)
- Միխայիլ (28 հոկտեմբերի, 1811 -?)
- Պլատոն (14 նոյեմբերի, 1817, Սանկտ Պետերբուրգ – 18 հոկտեմբերի, 1819, Միխայլովսկոե), մկրտվել է Սանկտ Պետերբուրգի Պոկրովսկի-Կոլոմենսկի եկեղեցում, կնքահայրն ու կնքամայրը եղել են Լև եղբայրը և կապիտանի այրի Մարիա Ալեքսեևնա Գանիբալը։
Հաղորդակցման շրջանակ խմբագրել
Մանկուց մտերիմ է եղել իր խորթ զարմիկների՝ Ժերեբցովների ու Լաչինովների հետ, որոնք եղել են հոր առաջին կնոջ՝ Մարիա Մատվեևնա Վոյեկովայի զարմիկները։ Նաև միշտ ջերմությամբ ու հիացմունքով է արձագանքել իր խորթ հորեղբոր՝ Վլադիմիր Սերգեևիչ Գրուշեցկու (սենատոր, իսկական գաղտնի խորհրդական և հերոլդմեյստեր, Գրուշեցկիների ազնվականական տոհմից) մասին, որը հաճախ է եղել նրանց տանը։ Վլադիմիր Գրուշեցկին ամուսնացած էր Աննա Մատվեևնա Վոեյկովայի՝ նրա հոր՝ Լև Ալեքսանդրովիչի առաջին կնոջ քրոջ հետ։
Սերգեյ Լվովիչ Պուշկինն այդ մասին գրել է («Հայրենիքի որդին» ամսագրում)․
...Ես մանկուց հիշում եմ իր եղբորը՝ Ալեքսանդր Մատվեևիչ Վոյեյկովին, նրա հարազատ փեսային՝ Սերգեյ Իվանովիչ Գրուշեցկուն, նրա եղբորորդիներին՝ Լաչինովներին։ Նրանք բոլորն այնքան հաճախ էին լինում իմ հոր մոտ, ոչ մի տոն բաց չէին թողնում, որ չգան նրա մոտ այն ժամանակվա սովորությամբ, շնորհավորանքով՝ որպես ընտանիքի ավագի։— Արդյոք դա համապատասխանում է հատվածում ասվածին:— Ես հիշում եմ, որ Վլադիմիր Սերգեևիչ Գրուշեցկին՝ միայն անցյալ տարի մահացած Ս. Պետերբուրգում սենատոր Սերգեյ Իվանովիչի որդին, ամեն կիրակի առավոտյան ժամը 9-ից արդեն իմ հոր մոտ էր գվարդիական ենթասպայական համազգեստով, որով ես հիանում էի:— Վլադիմիր Սերգեևիչն ինձ հիշեցնում էր իր մահվանից առաջ, որքան հաճախ է նա ինձ ձեռքերի վրա առել։— Ս․ Պուշկին, «Сын отечества» ամսագիր, 1840 թվական[6]
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Find A Grave — 1996.
- ↑ 2,0 2,1 Kindred Britain
- ↑ Пушкин, Лев Сергеевич (ռուս.) // Русский биографический словарь / под ред. А. А. Половцов — СПб.: 1910. — Т. 15. — С. 317—318.
- ↑ Сергей Львович Пушкин // Кав. Орд. Св. Владимира четвертой степени // Список кавалерам императорских российских орденов всех наименований за 1829. Часть II. — СПб: при Императорской Академии Наук, 1830. — С. 95.
- ↑ Л. А. Черейский Пушкин Л. С.. — Л.: Наука. Ленингр. отд-ние,, 1989-01-01.
- ↑ Н.Эйдельман, 1981
Գրականություն խմբագրել
- Эйдельман Н. В родню свою неукротим… // Татьяна Алексеева Знание — сила : журнал. — М.: общество «Знание» России, 1981. — № 1. — С. ч. II. — ISBN 0130-1640.
- Модзалевский Б. Л. Род Пушкина.
- Февчук Л. П. Портреты и судьбы. — Лениздат. — 1984.