Ջրմուղ աշտարակ (Սվետլոգորսկ)
Ջրմուղ աշտարակ (ռուս.՝ Водонапорная башня), ճարտարապետության հուշարձան Ռուսաստանի Դաշնության Կալինինգրադի մարզի Սվետլոգորսկ քաղաքում։ Քաղաքի խորհրդանիշներից մեկն է[2]։
 | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | տեսարժան վայր, Ջրաճնշումային աշտարակներ և ռեզերվուարներ և ճարտարապետական հուշարձան |
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Տեղագրություն | Սվետլոգորսկ |
| Բարձրություն | 25 մետր |
| Հիմնադրված է | 1900 |
| Ճարտարապետ | Otto Walter Kuckuck? |
| Ժառանգության կարգավիճակ | Ռուսաստանի մարզային նշանակության մշակութային ժառանգության օբյեկտ[1] |
 | |
 | |
Պատմություն Խմբագրել
Ջրմուղ աշտարակը և նրան հարող ջրացեխաբուժարանի ռոտոնդաձև մասնաշենքը կառուցվել է Սվետլոգորսկում (այն ժամանակ` Ռաուշեն) 1907-1908 թվականներին` ճարտարապետ Օտտո Վալտեր Կուկուկի (գերմ.՝ Otto Walter Kuckuck) նախագծով[3]։ Ճարտարապետական ոճը կարելի է բնութագրել որպես գերմանական ազգային ռոմանտիզմ[2] (յուգենդոճի ձևերը` խառնված տեղական շինարարական ավանդույթների հետ)[4]։ 25-մետրանոց աշտարակը դարձել է քաղաքի վերին` «ավազաբլրային» մասի ճարտարապետական դոմինանտը։ Նրա կողքին առաջացել է հրապարակ, որի շնորհիվ աշտարակը սկսել է կատարել ավանդաբար քաղաքապետարանին կամ տաճարին բնորոշ դեր[4]։
Աշտարակը ծառայել է Ռաուշենը Ալրաղացային լճակի մոտի աղբյուրներից վերցվող ջրով մատակարարելու համար[5]։ Ջրացեխաբուժարանում կարելի էր ընդունել ջերմ ծովային և ածխաթթու վաննաներ, այնտեղ իրականացվում էին ցեխային, էլեկտրական, լուսային բուժում և բուժական մերսում[4]։ Ջրմուղ աշտարակի վերևում, սաղավարտանման տանիքի տակ, դիտահարթակ է, որտեղից բացվում է ծովի համայնապատկերը (այժմ փակ է զբոսաշրջիկների համար)[6]։
1978 թվականին ջրմուղ աշտարակի վրա տեղադրվել է արևային ժամացույց, որը պատրաստվել է ըստ սվետլոգորսկցի նկարիչ և քանդակագործ Նիկոլայ Ֆրոլովի նախագծի[5]։ Ներկայումս աշտարակն ու ցեխաբուժարանը ենթարկվում են Սվետլոգորսկի կենտրոնական զինվորական առողջարանին[6]։ Աշտարակն ունի մշակութային ժառանգության տարածաշրջանային նշանակության օբյեկտի կարգավիճակ[7]։
Պատկերասրահ Խմբագրել
-
-
-
Ջրմուղ աշտարակի վրայի արևային ժամացույցը
Ծանոթագրություններ Խմբագրել
- ↑ Постановление Правительства Калининградской области № 132 от 23.03.2007
- ↑ 2,0 2,1 Европейская архитектура, рыбные фестивали и янтарь: красоты Калининградской области // Вести.Ru
- ↑ Светлогорск / Ю. В. Костяшов // Румыния — Сен-Жан-де-Люз. — М. : Большая российская энциклопедия, 2015. — С. 537. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 29). — ISBN 978-5-85270-366-8.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Архитектурное наследство, Том 51. 2009 — С. 288
- ↑ 5,0 5,1 Туристический маршрут «Две жемчужины янтарного побережья: Светлогорск и Янтарный» Archived 2017-07-08 at the Wayback Machine. // visit-kaliningrad.ru
- ↑ 6,0 6,1 Водонапорная башня". Информационно-туристический центр г. Светлогорск
- ↑ «Постановление Правительства Калининградской области № 132 от 23.03.2007»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-04-21-ին։ Վերցված է 2018-05-17