20-րդ դարի վերջին, արգենտինական Բուենոս Այրես քաղաքը դարձավ հայտնի տարբեր երկրներից ժամանած գաղթականների մեջ, ովքեր եկել էին այստեղ ավելի լավ կյանք փնտրելու նպատակով։ Այդ մարդիկ իրենց հետ բերել էին երաժշտական գործիքներ իրենց հայրենիքներից, ջութակներ, կիթառներ, ֆլեյտաներ և իհարկե բերել էին նաև իրենց երաժշտական ավանդույթները և ֆոլկլորը։ Եվ այսպես, Բուենոս Այրեսում, այդ տարբեր կուլտուրաների համադրումից ստեղծվեց նոր պար՝ տանգո։ Աֆրիկյան տանգանոի ռիթմը, արգենտինական միլոնգան, հավանայի հաբաներան, իսպանական ֆլամենկոն, հնդկացիների ծիսական պարերը, լեհական մազուրկան, գերմանական վալսը միաձուլվեցին հայրենիքի կարոտի, դժբախտ սիրո, կրքի և միայնակության հետ, ստեղծելով տանգոն։