Նիկոլայ Միխայիլի Ռուբցով (ռուս.՝ Николай Рубцов), հունվարի 3, 1936(1936-01-03)[1][2][3][…], Եմեցկ (գյուղ, Խոլմոգորսկի շրջան), Հյուսիսային երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 19, 1971(1971-01-19)[1][2][3][…], Վոլոգդա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), ռուս լիրիկական բանաստեղծ։

Նիլոլայ Ռուբցով
ռուս.՝ Николай Михайлович Рубцов
Ծնվել էհունվարի 3, 1936(1936-01-03) (88 տարեկան)
ԾննդավայրԵմեցկ
Վախճանվել էհունվարի 19, 1971(1971-01-19)[1][2][3][…] (35 տարեկան)
Վախճանի վայրՎոլոգդա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
ԳերեզմանQ18116481?
Մասնագիտությունբանաստեղծ և գրող
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ
Ժանրերպոեզիա և բանաստեղծություն
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն
 Nikolay Rubtsov Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Նիլոլայ Միխայիլի Ռուբցովը ծնվել է 1936 թվականի հունվարի 3-ին Եմեցկի շրջանի հյուսիսային տարածքում` այժմ Արխանգելսկի մարզում։ 1937 թվականին իր ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Նյանդոմա։ 1939 -1940 թվականներին հայրը` Ռուբցով Միխայիլ Անդրիանովիչը աշխատել է որպես գլխավոր տնօրեն Նյանդորսկում։ 1941 թվականի հունվարին Միխայիլ Ռուբցովը դարձել է Վոլոգդայի կուսակցության քաղկոմ։ 1942 թվականի ամռանը մահանում է մայրը և կրտսեր քույրը, այդ ժամանակ հայրը ճակատում էր, իսկ մյուս երեխաները գնում են գիշերօթիկ։ Այդ ամռանը 6-ամյա Նիկոլայը գրել է իր առաջին բանաստեղծությունը։ Նիկոլայը և նրա եղբայրը առաջին անգամ գնում են Կրասովսկիի մանկատուն, 1943 թվականի հոկտեմբերից մինչև 1950 թվականի հունիսը Նիկոլայը ապրել և սովորել է Նիկոլայ Տատեմսկու շրջանի Վոլոգդայի գյուղի որբանոցում։ Այժմ այդտեղ է գտնվում նրա տուն-թանգարանը։ Նույն գյուղում էլ ապրել և սովորել է իր դուստր` Էլենան։ Ինքնակենսագրականում, որը գրել է Տրաֆլոտում 1952 թվականին Նիկոլայը գրել է, թե ինչպես է հայրը ռազմակաճատատ մեկնել և մահացել 1941 թվականին։ 1944 թվականին վիրավորվելուց հետո ողջ մնաց։ Նա վերադարձել էր Վոլոգդա և նույն տարում ամուսնացել երկրորդ անգամ, մնացել այնտեղ[4][5]։ Նա այլևս չէր կարող, քանի որ Կրասովսկիի մահվան փաստաթղթերը մանկատունը գտել էր և Նիկոլայը հանդիպել էր նրան միայն 1955 թվականին։ 1950 թվականից մինչև 1952 թվականը Ռուբցովը սովորել է Տոտեմսկի անտառատնտեսության քոլեջում։ 1952 թվականից մինչև 1953 թվականը աշխատել է որպես հրշեջ Արխանգելսկի ուռկանապարկ նավատորմում։ 1953 թվականի օգոստոսից մինչև 1955 թվականի հունվարը նա սովորել է Մուրմանսկի մարզի Մինխիպրոմկի գեոդեզիական հանքարդյունաբերության քիմիական քոլեջում։ 1955 թվականի հունվարին նա չի անցել ձմեռային նստաշրջանը և հեռացվել է քոլեջից։ 1955 թվականի մարտից ի վեր Ռուբցովը վարձու բանվոր էր հրաձգարանում։ 1955 թվականի հոկտոմբերից մինչև 1959 թվականի հոկտեմբերը ծառայել է Հյուսիսային նավատորմում և ստացել ավագ նավաստիի կոչում։ 1957 թվականի մայիսի 1-ին նա ուներ իր առաջին հրապարակումը(բանաստեղծություն`«Մայիսը եկել է») թերթը)։ Զորացրվելուց հետո ապրել է Լենինգրադում, աշխատել մեխանիկ և հնոցապան Կիրովի գործարանում։ Ռուբցովը սկսում է զբաղվել իր գրական խմբերով «Նարվսկայազաստավա», ծանոթացել է Լենինգրադի բանաստեղծներին` Գլեբ Գարբովսկիին, Կոնստանտին Կուզմիիսկին, Էդուարդ Շդերմայնդերին։ 1962 թվականի հունիսին Բորիս Տայգանի օգնությամբ հրապարակել է իր առաջին մեքենագիր հավաքածուն «Ալիքներ և ժայռեր»։ 1962 թվականի օգոստոսին Ռուբցովը մտնում է գրական ինստիտուտ, այստեղ նա Մոսկվայում հանդիպում է Վլադիմիր Սոկոլովին, Ստանիսլավ Կունյաևին և այլ գրողների, որտեղ բարեկամական հանդիպումները օգնում են նրան հետագայում աշխատանքի և բանաստեղծությունների հրապարակման գործում։ Հետ մնալով ինստիտուտում նա ուներ շատ խնդիրներ, բայց շարունակում էր գրել, իսկ 1960 –ականների կեսերին ստեղծեց իր առաջին հավաքածուն։ 1969 թվականին Ռուբցովը ավարտել է գրականության ինստիտուտը և ընդունվել է «Վոլոգդա կոմսոմոլեց» պետական թերթում[6]։ 1968 թվականին իր գրական արժանիքների համար Ռուբցովը ստացել է պաշտոնական ճանաչում, իրեն Վոլոգդայում հատկացվել է 3-րդ փողոցի հինգ հարկանի շենքի 66 բնակարանը]][4]։ Այժմ այն կրում է Ալեքսանդր Յաշինի անունը։ Գրող Ֆյոդր Աբրամովը Ռուբցովին կոչել է ռուսական պոեզիայի հիմնադիր[7]։

Նիկոլայ Ռուբցովը մահացել է 1971 թվականի հունվարի 19-ի գիշերը, իր կյանքի 36-րդ տարում, վիճաբանության հետևանքով։ Դատական քննությունը հաստատել է, մահը վրա է հասել այն ժամանակ, երբ առաջացել է մեխանիկական շնչահեղձություն և ձեռքերով սեղմում պարանոցի շրջանում։ Դերբինը իր հուշերում և հարցազրույցներում նկարագրելով ճակատագրական պահը, պնդում է, որ «սիրտը պարզապես չի կարող կանգնել այն ժամանակ, երբ մենք փակ ենք»։ Նա մեղավոր է ճանաչվել բանաստեղծի սպանության գործում, դատապարտվել է 8 տարվա վաղաժամկետ արձակմամբ և հետո գրեթե 6 տարի։ Լրագրող և տեղեկալ թերթը, որը կոչվում էր ՝ «Վաղը» Վլադիմիր Բոնդարեսկին առաջարկել է 2000 թվականին, որ Ռուբցովի մահը եկել է Դերբինի գործողությունների արդյունքում, որը կոչվել է իր հուշերում «անիմաստ ու անպտուղ փորձերը արդարացվել են»։ Կենսագիրները նշում են, որ Ռուբցովը իր բանաստեղծության մեջ կանխագուշակել իր մահվան ամսաթիվը և ասել է, «Ես պիտի մեռնեի ցրտից»։ Նիկոլայ Ռուբցովը թաղվել է Վոլոգդայի Պոշեխոնսկո գերեզմանոցում։

Ստեղծագործությունները

խմբագրել
  • «Վերջին նավակ»
  • «Ընտրված պոեզիա»
  • «Եզնալեզու»
  • «Առաջին ձյուն»
  • «Իմ սերը և կարոտը»
  • «Կանաչ ծաղիկներ»
  • «Ծիծեռնակ»

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Рубцов Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (ռուս.) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 232—235. — ISBN 5-94848-307-X
  4. 4,0 4,1 «Труд: УБИЙСТВО». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 11-ին.
  5. Ю.Кириенко-Малюгин. Об отце Николая Рубцова / «Тотемские вести», № 166—167 от 30.12.2004 г., № 4 от 18.01.2005 г.
  6. «Николай Рубцов. Биография. Жизнь. Смерть. Любовь… / Новости Украины и России // RT.KORR». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 11-ին.
  7. Надежду русской поэзии Николая Рубцова убили или он умер сам? — ПРАВО.RU

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկոլայ Ռուբցով» հոդվածին։