Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Նազանի (այլ կիրառումներ)

Նազանի (Հովհաննես Տեր-Մարտիրոսյան), Թորոս Թառլանյան, Հովհաննես Տերենց, 1870, Ալեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 1912, Ալեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն), գրող, աշուղ։

Նազանի
Ծննդյան անունՀովհաննես Տեր-Մարտիրոսյան
Ծնվել է1870
ԾննդավայրԱլեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է1912
Վախճանի վայրԱլեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մասնագիտությունգրող և աշուղ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն
ԿրթությունՄոսկվայի կայսերական համալսարան

Կենսագրություն խմբագրել

1895 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կայսերական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։ Աշխատել է Ալեքսանդրապոլում՝ որպես իրավաբան և կրթության գործիչ։ Լույս են տեսել Նազանու «Սրտի խօսքեր» (1892) բանաստեղծությունների ժողովրդական, «Մեր խալֆան» (1906) վիպակը, «Սիրոյ տաղեր» (1913) ժողովրդական։ Նազանին առավել հայտնի է աշուղական երգերով («Ես մի խոսնակ թառ ունեի», «Տերն, աչքերիդ ատլաս փայլից», «Ո՞ւր ես, ուր ես, ազիզ աղջիկ», «Յար, քեզ հետ խոսելիք ունեմ» և այլն)[1]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Հայկական հանրագիտարան հրատ., Երևան, 2007, էջ 192։

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Լեվոնյան Գ, Սայաթ-Նովայի համալսարանական աշակերտը. Հովհաննես Տերենց, «Ձիթենի», ժող, Թ., 1915։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 8, էջ 140