Յուրի Բալուևսկի

	Յուրի Բալուևսկի
Կրթություն՝	Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիա, ՌԴ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի զինվորական ակադեմիա և Սանկտ Պետերբուրգի բարձրագույն համազենային հրամանատարական դպրոց
Մասնագիտություն՝	ռազմական գործիչ
Ծննդյան օր	հունվարի 9, 1947 (77 տարեկան)
Ծննդավայր	Տրուսկավեց, Դրոգոբիչի շրջան, Drohobych Oblast, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Պարգևներ	graduate badge of a higher military school in the Soviet Union? և Order of Saint Nicholas the Wonderworker?
Yuri Baluyevsky

Յուրի Նիկոլայի Բալուևսկի (հունվարի 9, 1947(1947-01-09), Տրուսկավեց, Դրոգոբիչի շրջան, Drohobych Oblast, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս զորահրամանատար, Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ-Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ (2004-2008), Ռուսաստանի զինված ուժերի բանակի գեներալ (2005)։

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է Լվովի մարզի Տրուսկավեց քաղաքում՝ զինվորականի ընտանիքում։ 1953 թվականից ընտանիքը ապրում էր Վոլոգդայի մարզում։ Ավարտել է Կիրիլով քաղաքի միջնակարգ դպրոցը 1965 թվականին։ 1965 թվականից աշխատել է Վոլոգդայի մարզի Կովարզինի միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ֆիզկուլտուրայի և նկարչության ուսուցիչ^[1]։

Ծառայել է ԽՍՀՄ զինված ուժերում 1966 թվականի օգոստոսից։ Ավարտել է Լենինգրադի Ս․ Մ․ Կիրովի անվան համաբանակային հրամանատարական բարձրագույն ուսումնարանը (1966-1970), Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան (1977-1980), Կ. Ե. Վորոշիլովի անվան զինված ուժերի գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիան՝ ոսկե մեդալով (1988-1990)։

1970 թվականից ծառայել է որպես մոտոհրաձգային դասակի հրամանատար և 1971 թվականի մայիսից՝ Բելառուսի ռազմական օկրուգի 28-րդ համազորային բանակի ծանր տանկային դիվիզիայի մոտոհրաձգային վաշտի հրամանատար։ Այնուհետև ծառայել է որպես Բելառուսի ռազմական օկրուգում բանակի շտաբի օպերատիվ բաժնի սպա (1972-1974), Գերմանիայում խորհրդային զորքերի խմբի 20-րդ գվարդիական համազորային բանակի շտաբի օպերատիվ բաժնի ավագ սպա (1974-1977), Լենինգրադի ռազմական օկրուգի շտաբի օպերատիվ կառավարման 1-ին բաժնի ավագ սպա (1980-1982), զինված ուժերի գլխավոր շտաբի գլխավոր օպերատիվ վարչության օպերատիվ կառավարման ուղղության ավագ սպա-օպերատոր (1982-1988), խմբի պետ, ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարարի տեղակալ, գեներալ-գնդապետ Վ. Ա. Աչալովի հատուկ հանձնարարությունների սպա (12.1990-05.1991), ուղղության պետի տեղակալ (10.1991-08.1992), զինված ուժերի գլխավոր շտաբի գլխավոր օպերատիվ վարչության ուղղության պետ (08.1992-01.1993) , շտաբի պետ-Անդրկովկասում ռուսական զորքերի խմբի հրամանատարի 1-ին տեղակալ (01.1993-06.1995): Վերջին պաշտոններում ղեկավարել է ռուսական զորքերի գործողությունները 1992-1993 թվականների վրաց-աբխազական պատերազմի և 1993 թվականի աշնանը օսեթ-ինգուշական հակամարտության տեղայնացման ժամանակ։

1995 թվականի հունիսից օպերատիվ վարչության պետ գլխավոր օպերատիվ վարչության պետի տեղակալ (06.1995-08.1997), գլխավոր օպերատիվ վարչության պետ (08.1997-27.07.2001), Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի առաջին տեղակալ (08.1997-19.07.2004): 1999 թվականի հունիսին պաշտպանել է գաղափարը և մասնակցել Է Պրիշտինայի վրա ռուսական դեսանտայինների քայլերթ-նետման ապահովմանը։ Այդ պաշտոններում ակտիվ մասնակցություն է ունեցել ՆԱՏՕ-ի բարձրագույն ղեկավարության հետ բանակցություններին, 2002 թվականի Ռազմավարական հարձակողական պոտենցիալների կրճատման մասին պայմանագրի ստորագրմամբ ավարտված։

2004 թվականի հուլիսի 19-ին Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վ.Վ. Պուտինի հրամանագրով նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ՝ Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ:Ակտիվորեն մշակել է Զինված ուժերի բարեփոխումը (նրա առաջարկությունների մեծ մասը չի իրականացվել), միջազգային անվտանգության ոլորտում կողմնակից է եղել Եվրոպայում ԱՄՆ ՀՀՊ համակարգի տեղակայման և կանխարգելիչ միջուկային հարված հասցնելու Ռուսաստանի պատրաստակամության դեմ համարժեք միջոցների ձեռնարկմանը։

Հանդիպում Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ 2008 թվականի հունիսի 3-ին

2004 թվականի սեպտեմբերից մինչև 2008 թվականի հունիս միաժամանակ եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի անդամ, իսկ 2005 թվականի հունիսից մինչև 2006 թվականի հուլիսը՝ Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության միացյալ շտաբի պետ։

2006 թվականի դեկտեմբերին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինն իր հրամանագրով երկարացրեց գեներալ Յուրի Բալուևսկու ծառայության ժամկետը երեք տարով։ Սակայն 2008 թվականի հունիսի 3-ին Բալուեւսկին ազատվել է գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնից և նույն օրը նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի տեղակալ Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի կողմից։ Նրան փոխարինելու է եկել բանակի գեներալ Նիկոլայ Մակարովը։

2012 թվականի հունվարի 9-ին ազատվել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի տեղակալի պաշտոնից^[2]։

Եղել է Ռուսաստանում ռազմական բարեփոխումների ակտիվ հակառակորդներից մեկը, որն անցկացրել է Սերդյուկովի թիմը մինչև 2012 թվականը։ Ռազմական ոլորտում կոմերցիոն կառույցների զանգվածային ներդրումը, որոնց դեմ ակտիվորեն հանդես է եկել Բալուևսկին, հանգեցրել է բյուջետային միջոցների հսկայական յուրացումների^[3]։

2005 թվականի հուլիսից եղել է «Ալմազ-Անտեյ» հակաօդային պաշտպանության կոնցեռնի տնօրենների խորհրդի անդամ։ Եղել է Ռուսաստանի ՆԳՆ ներքին զորքերի գլխավոր հրամանատարի խորհրդական։ Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարության գլխավոր տեսուչների վարչության անդամ է (գլխավոր տեսուչ)։

Ընտանիք խմբագրել

Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա, թոռնուհի։ Երիտասարդ տարիքում ակտիվորեն զբաղվել է սպորտով (դահուկավազքի սպորտի վարպետ, զբաղվել է բիաթլոնով)։ Զբաղվում է լողով, նկարչությամբ (ջրաներկ), պոեզիայով։

Զինվորական կոչումներ խմբագրել

գեներալ-մայոր (19.04․1993)
գեներալ-լեյտենանտ (12.12.1994)
գեներալ-գնդապետ (17.12.1997)
բանակի գեներալ (22.02.2005)

Մրցանակներ խմբագրել

ԽՍՀՄ և Ռուսաստան խմբագրել

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի շքանշան (3 հունիսի 2008)՝ պետությանը մատուցած ծառայությունների և Հայրենիքի պաշտպանության գործում ներդրած նշանակալի ավանդի համար^[4]
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան՝ սուրերի պատկերով (30 դեկտեմբերի 2006), Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանունակության ամրապնդման գործում ներդրած մեծ ավանդի և երկարամյա բարեխիղճ ծառայության համար^[5]
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան՝ սուրերի պատկերով
«Ռազմական ծառայությունների համար» շքանշան
Պատվո շքանշան (3 դեկտեմբերի 2011) Ռուսաստանի Դաշնության ազգային անվտանգության ապահովման գործում ներդրած մեծ ավանդի և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար^[6]
«ԽՍՀՄ զինված ուժերում Հայրենիքին ծառայության համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան
Մեդալներ

Օտարերկրյա մրցանակներ խմբագրել

Հարավսլավական աստղ I աստիճանի շքանշան (Հարավսլավիայի Դաշնակից Հանրապետություն, 1999)
Պատվո լեգեոնի շքանշան (Ֆրանսիա)
«Պատվո լեգիոն» շքանշան (ԱՄՆ, 2005)^[7]

Հասարակական կազմակերպությունների պարգևներ խմբագրել

Սուրբ Աննա I աստիճանի շքանշան (19 Դեկտեմբեր 2011) (ռուսական կայսերական տուն)^[8]
Սուրբ Նիկոլայ Հրաշագործի շքանշանը (19 Դեկտեմբեր 2001) (ռուսական կայսերական տուն)^[8]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ «Балуевский Юрий Николаевич на «Официальном портале Правительства Вологодской области»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 2-ին.
↑ Указ Президента Российской Федерации от 9 января 2012 г. № 43 «О Балуевском Ю. Н.» Արխիվացված 2014-01-12 Wayback Machine
↑ Military Reform in Russia Plows Ahead(անգլ.)
↑ Указ Президента РФ от 3 июня 2008 г. № 875
↑ Указ Президента РФ от 30 декабря 2006 г. № 1493
↑ Указ Президента Российской Федерации от 3 декабря 2011 года № 1581 Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine
↑ Юрий Балуевский стал кавалером американского ордена//«Известия», 9 августа 2005
↑ ^8,0 ^8,1 сайт Ордена святой Анны Արխիվացված 2012-03-28 Wayback Machine

Արտաքին հղումներ խմբագրել

[1] «Балуевский Юрий Николаевич на «Официальном портале Правительства Вологодской области»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 2-ին.

[2] Указ Президента Российской Федерации от 9 января 2012 г. № 43 «О Балуевском Ю. Н.» Արխիվացված 2014-01-12 Wayback Machine

[3] Military Reform in Russia Plows Ahead(անգլ.)

[4] Указ Президента РФ от 3 июня 2008 г. № 875

[5] Указ Президента РФ от 30 декабря 2006 г. № 1493

[6] Указ Президента Российской Федерации от 3 декабря 2011 года № 1581 Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine

[7] Юрий Балуевский стал кавалером американского ордена//«Известия», 9 августа 2005

[сайт_Ордена_святой_Анны-8] 8,0 ^8,1 сайт Ордена святой Анны Արխիվացված 2012-03-28 Wayback Machine

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]