Մենք երբեք եղբայրներ չենք լինի
«Մենք երբեք եղբայրներ չենք լինի» (ուկրաիներեն՝ Ніколи ми не будемо братами), ուկրաինացի բանաստեղծուհի Անաստասիա Դմիտրուկի բանաստեղծությունը, որը գրվել է 2014 թվականի մարտին Ղրիմի իրադարձությունների ժամանակ։ Հեղինակի խոսքով՝ սա Ռուսաստանին ուղղված բանաստեղծություն է՝ «այն եղբայրական սիրո մասին, որը ոչ ոք չի տեսել, բայց բոլորը դրա մասին խոսում են»[1]։
 Արտաքին տեսաֆայլեր
| |
|---|---|
|
|
 Никогда мы не будем братьями! (стих)
|
|
|
Никогда мы не будем братьями! (песня)
|
Բանաստեղծության հիմքում «պայքարի գաղափարը գովերգելն է..., պայքարի պաթոսը և հեղափոխական ռոմանտիկայի հերոսացումը՝ ի հակակշիռ ռուս ժողովրդի ստրկամտության»[2]։
Լիտվացի երաժիշտները գրել և կատարել են երգ այս բանաստեղծության խոսքերի վրա, երաժշտության հեղինակը Կլայպեդյան երաժշտական թատրոնի մեներգիչ Վիրգիս Պուպշիսն է, կատարողների թվում են երգիչ Յարոնիմաս Միլյուսը[3]։
Ժողովրդականություն և գնահատականներ խմբագրել
Ուկրաինայում հանդիսատեսը մեծամասամբ հավանության է արժանացրել բանաստեղծությունը, իսկ Ռուսաստանում՝ տհաճության[4][5][6]։ Ռուսական և ուկրաինական համացանցում սկսել են հայտնվել «պատասխաններ» և նմանատիպ ստեղծագործություններ՝ երկու ժողովուրդների միջև հարաբերությունների թեմայով։ Այսպես, 2014 թվականի մարտ-ապրիլ ամիսներին համացանցում հայտնվել է ավելի քան հարյուր տեսանյութ, որոնց վերնագրում հիշատակվել է Դմիտրուկը կամ նրա բանաստեղծությունը[4]։ Բանաստեղծուհին նշել է, որ Ուկրաինայում բանաստեղծությունը շատերին դուր չի եկել՝ «հիմնականում Արևելքի մարդկանց»[4][7]։
Պատասխան հատվածում ընդդիմախոսները անհամաձայնություն են հայտնել Դմիտրուկի «եղբայրական հարաբերությունների դարաշրջանն ավարտելու» թեզիսի մասին[4]։ Ղրիմի և Դոնբասի հեղինակների մի մասը համաձայնվել է այն կարծիքի հետ, որ «մենք միշտ ձեզ հետ եղբայրներ ենք լինելու»[4], սակայն մյուսները, ընդհակառակը, ասել են, որ «դուք երբեք եղբայրներ չեք եղել»[4]։ Մի շարք պատասխան տեսահոլովակներում Դմիտրուկի քննադատության համար օգտագործվել է նրա բանաստեղծությունը[4]։
Պատմաբան Դմիտրի Լաբաուրին բանաստեղծությունը համարում է «բեկումնային ժամանակաշրջանի» խորհրդանիշ, երբ երկու ժողովուրդների պատմական ուղիներն ու ճակատագրերը վերջնականապես բաժանվեցին[8]։
Լոնդոնի տնտեսագիտության և քաղաքական գիտությունների դպրոցի պրոֆեսոր Վլադիսլավ Զուբոկի գնահատմամբ՝ «մենք երբեք եղբայրներ չենք լինի» բանաստեղծությունը մարդու ազգային ինքնագիտակցության արտահայտությունն է, որը ձևավորվել է բացառապես ինքնուրույն Ուկրաինայի պայմաններում[9]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Вы огромные, мы — великие»: Vgorode поговорил с киевлянкой-автором стиха об агрессии России — В городе
- ↑ «Петренко М. С. Коммуникативные стратегии и конфликт интерпретаций украинского кризиса (на материалах обсуждений в блогосфере и социальных сетях Интернета) // Современное коммуникационное пространство: анализ состояния и тенденции развития. Материалы международной научно-практической конференции (Новосибирск, 22-24 апреля 2014 года)» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 8-ին.
- ↑ О песне Анастасии Дмитрук и Виргиса Пупшиса «Никогда мы не будем братьями»: Юрий Лоза — ИА REX
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 «Никогда мы не будем братьями»: феномен політичних віршів у контексті українсько-російської інформаційної війни Արխիվացված 2016-03-12 Wayback Machine / В. Яремчук, А. Зуйковська // Наукові записки Інституту політичних і етнонаціональних досліджень ім. І. Ф. Кураса. — 2015. — Вип. 1. — С. 163—178.
- ↑ Этнические прозвища украинцев в российской и украинской блогосферах
- ↑ «Хто не скаче, той москаль»: информационная агрессия как компонент информационно-психологической войны
- ↑ Антиросійський вірш посварив її авторку з українськими друзями. Новини Вінниці | Depo
- ↑ Журнальный зал | Донбасский разлом: причины, суть, итоги конфликта на Юго-Востоке Украины
- ↑ Владислав Зубок. (6 января 2015). «Год Евромайдана и национального сознания» (ռուսերեն). BBC. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 26-ին.