Մասնակից:Vetrenyveter/Ավազարկղ 2
Արցախի հնագույն բնակավայրերից է: Ս. Բահաթրյանը, ով 19-րդ դարի վերջերի հայտնի հայագետներից մեկն է, գրել է, որ հին ժամանակներում Բազմատուսի տարածքում հայկական քաղաք է եղել: Գյուղի մասին շատ թե քիչ տեղեկություններ պահպանվել են նաև 16-17-րդ դարերի վիմագիր արձանագրություններում[1]:
18-րդ դարի երկրորդ կեսին և 19-րդ դարի սկզբներին տարածաշրջանը Ղարաբաղի խաների ու քրդական ցեղերի լծի տակ էր, այդ պատճառով բնակավայրերը հայաթափվել են[1]:
Միջնադարում արդեն Բազմատուսի ծաղկման շրջանը կանգ է առնում և բնակչության կյանքը հայրենի հողի վրա անհնարին դարձավ: Մեկը մյուսի հետևից հայ ընտանիքները հեռացան երկրագնդի տարբեր անկյուններ: Բնակավայրերը լցվել էին թրքախոս քոչվորական կյանքով ապրող քրդական ցեղերով: Նոր բնակիչները բնակավայրը անվանակոչեցին Բազարդուզ[1]:
Ընդամենը մի քանի տասնամյակի ընթացքում գյուղում հաստատված քրդերը հիմնահատակ կործանել են հայկական պատամշակութային արժեքները:
Մեր օրերում գյուղում և նրա շրջակայքում տեսանելի են միջնադարյան եկեղեցիների, գերեզմանոցների, խաչքարերի և տապանաքարերի բեկորներ: Այս ամենը՝ որպես շինանյութ, եկվորները օգտագործել են իրենց գոմերն ու տները կառուցելու համար[1]:
Խորհրդային տարիերին այս տարածքները նվիրաբերվեցին ԱԽՍՀ-ին:
Բազմատուս գյուղը 1923 թվականին գտնվում էր ԱԽՍՀ Կարմիր Քուրդիստանի օկրուգի, իսկ 1930 թվականին՝ Լաչինի շրջանի կազմում[1]:
1993 թվականին ԱՀ Պաշտպանության բանակի ջանքերով գյուղը ազատագրվեց:
ՀՀ-ի բնակավայրերից մի քանի ընտանիքներ 1995 թվականին հաստատվել են այս բնակայրում, որը հետագայում ստացավ Բազմատուս անունը[1]:
2012 թվականին գյուղում բացվել է միջնակարգ դպրոց, որի տնօրենն էր Հ. Եղիազարյանը:
Գյուղը էլեկտրաֆիկացված է և ունի խմելու ջրագիծ:
Բջջային և անլար հեռախոսակապն ու ինտերնետ ծառայությունները բնակչությանը հասանելի են:
Բազմատուսում 2010 թվականին կար 1 տուն, 4 մարդ, 2015 թվականին՝ 9 տուն, փև մարդ, 2018 թվականին՝ 10 տուն, 43 մարդ: