Վիքիպեդիա

Մասնակից:O'micron/Ավազարկղ

< Մասնակից:O'micron

Առաջին աշխարհամարտ և հանրապետության շրջան խմբագրել

Հիմնական հոդվածներ՝ Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետություն և Արևմտյան Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետություն
“ Թո՛ղ Ուկրաինան ազատ լինի։ Չբաժանվելով ռուսականից և չխզվելով Ռուսաստանի հանրապետությունից, թո՛ղ ուկրաինացի ժողովուրդն իր հողի վրա իրավունք ունենա ինքնուրույն կազմակերպել իր կյանքը։ Թող Ուկրաինայում վերականգնվի կարգ ու կանոնը՝ համաժողովրդական, հավասար, ուղղակի և գաղտնի քվեարկությամբ ընտրված Ուկրաինայի Ազգային ժողովի ձեռամբ։ Բոլոր օրենքները, որոնք պետք է վերականգնեն այդ կարգն այստեղ՝ Ուկրաինայում, իրավունք ունի ընդունել միայն մեր ուկրաինական ժողովը։ ”

- Ուկրաինայի կենտրոնական ռադայի «առաջին ունիվերսալ»

 
Վոլոդիմիր Վիննիչենկո՝ Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետության առաջին կառավարության ղեկավար։

Ուկրաինան Առաջին համաշխարհային պատերազմի սանձազերծվելուն պես վերածվել է պատերազմի թեժ թատերաբեմի[1]։ 1914 թվականի օգոստոսին ռուսական բանակը Ուկրաինայի տարածքից հարձակվել է Ավստրո-Հունգարական կայսրության վրա՝ սկսելով Գալիցիական ռազմագործողությունը[2]։ Հարձակման ընթացքում ռուսական բանակը հաջողությամբ հետ է մղել ավստրիացիներին մինչև Կարպատյան լեռներ՝ վերահսկողություն սահմանելով արևմտաուկրաինական հարթավայրերի նկատմամբ և իրագործելով Ուկրաինայի տարածքները միավորելու իր ռազմավարական նպատակը։

Առաջին աշխարհամարտում թեև ուկրաինացիների ճնշող մեծամասնությունը (մոտ 3,5 միլիոն) կռվել է Անտանտյան դաշինքի կազմում[3] (ճնշող մեծամասնությունը՝ Ռուսաստանի բանակում), շուրջ 250 հազար ուկրաինացիներ պատերազմել են նաև Ավստրո-Հունգարիայի դրոշի ներքո։ Պատերազմը մեծ վնաս է հասցրել հատկապես ուկրաինական խաղաղ բնակչությանը, որոնց նկատմամբ հակառակորդ բանակներում կռվող էթնիկ ուկրաինացիները մեկը մյուսին դավաճանության մեջ մեղադրելով, զանգվածաբար իրականացրել են հաշվեհարդարներ[4]։ Իրադրությունը արմատապես փոփոխվել է Հոկտեմբերյան հեղափոխության արդյունքում Ռուսական կայսրության փլուզումից հետո, որի հիման վրա էլ սկզբնավորվել է Ուկրաինայի անկախության պատերազմը։ Բոլշևիկների իշխանության գալուն հետևած մի շարք ռազմական ընդհարումներում, որը ավելի ուշ հայտնի է դարձել Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ անունով, ուկրաինացիները կռվել են տարբեր պատերազմող կողմերում՝ կարմիր, սպիտակ, սև և կանաչ բանակների կողքին և դրանց դեմ։ Գործողություններին միջամտել են նաև արտաքին ուժերը՝ Գերմանիան, Լեհաստանը և Հունգարիան (միայն Անդրկարպատիայում):

1917 թվականին հունիսի 10-ին Ռուսաստանի հանրապետության թողտվությամբ Վոլոդիմիր Վիննիչենկոյի գլխավորած Ուկրաինայի կենտրոնական ռադան Համաուկրաինական ռազմական կոնգրեսում հռչակել է ուկրաինական ինքնավարությունը[5] Ռուսաստանի կազմում («առաջին ունիվերսալ»), որի հիման վրա էլ նույն տարվա աշնանը հռչակվել է Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետությունը։

Ուկրաինայի կենտրոնական ռադայի ընդունած ունիվերսալները
 
Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետության առաջին գլխավոր քարտուղարության կազմը
 Ուկրաինայի կենտրոնական ռադայի առաջին ոնիվերսալի համաձայն կազմավորվել է նաև ինքնավարության գլխավոր քարտուղարությունը՝ Վոլոդիմիր Վիննիչենկոյի գլխավորությամբ։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Բոլշևիկյան կուսակցության Կիևյան խմբակցությունը 1917 թվականի նոյեմբերի 8-ին ապստամբություն է հրահրել Կիևում՝ քաղաքում խորհրդային իշխանություն հաստատելու նպատակով, որը, սակայն, մատնվել է անհաջողության։ 1917 թվականի նոյեմբերի 20-ին ընդունված երրորդ ունիվերսալով «Ցենտրալնա ռադա»-ն հռչակել է Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետությունը՝ Վոլին, Կիև, Պոդոլիե, Չեռնիգով, Պոլտավա, Խարկով, Եկատերինոսլավ, Խերսոն, Տաուրիդա (առանց Ղրիմի թերակղզու) նահանգների ներառմամբ։ Ունիվերսալում նշվել է նաև, որ Վորոնեժի, Խոլմի և Կուրսկի նահանգների բնակիչները կարող են հանրաքվեի միջոցով միանալ Ուկրաինայի հանրապետությանը։ Երրորդ ունիվերսալը հռչակել է, որ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Ռուսաստանի հանրապետությունում կառավարության բացակայության պայմաններում «Ցենտրալնա ռադա»-ն կլինի Ուկրաինայի տարածքի բարձրագույն ղեկավար մարմինը՝ մինչև հանրապետական Ռուսաստանում կարգուկանոնի վերականգնումը։ Միևնույն ժամանակ, Ռադան Հոկտեմբերյան հեղափոխությունն անվանել է «քաղաքացիական պատերազմ» և հույս հայտնել քաոսի հանգուցալուծման ուղղությամբ։

1918 թվականի նոյեմբերի 1-ին հռչակվել է Արևմտյան Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետությունը՝ Լվիվ մայրաքաղաքով։ Լեհաստանը «սվիններով» է վերաբերել այս երկրի գոյությանը՝ մեծապես պայմանավորված արևմտյան Ուկրաինայի լեհ բնակչության ապստամբական կեցվածքով և արևմտաուկրաինական իշխանությունների հետ ունեցած տարաձայնություններով։ Թշնամաբար տրամադրված հարևան տերությունների պարբերական ասպատակությունների պայմաններում 1919 թվականի հունվարի 22-ին Կիևի Սուրբ Սոֆիայի տաճարի հարևանությամբ կնքվել է Զլուկիի ակտը (ուկրաիներեն՝ Акт Злуки) որով հակաբոլևշիկյան երկու ուկրաինական պետությունները՝ Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետությունը և Արևմտյան Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետությունը միավորվել են[6]։

Իր գոյության կարճ ժամանակահատվածում, սակայն, անկախ Ուկրաինան մշտապես եղել է պատերազմական գործողությունների կիզանուտում։ 1919 թվականին ստեղծված իրավիճակը, երբ Ուկրաինան միաժամանակ ենթարկվել էր բոլևիկների, սպիտակ շարժման ուժերի և լեհական գվարդիաների ռազմախուժմանը, ընդունված է անվանել «Ուկրաինական մահվա եռանկյունի», իսկ որոշ տեսաբանների կարծիքով՝ «քառանկյունի» (նկատի ունենալով նաև հարավում Ռումինիայի թշնամական կեցվածքը)։ Նույն տարում գրեթե ողջ Ուկրաինայի գրավումը Խորհրդային Ռուսաստանի կողմից, ստիպել է Ուկրաինայի վտարանդի կառավարությանը մի շարք զիջումների գնով դաշնակցել Լեհաստանի հետ։ 1919 թվականիի դեկտեմբերից մինչև 1920 թվականի մայիսն ընկած ժամանակահատվածում (առաջին ձմեռային արշավանք) լեհ-ուկրաինական միացյալ զորքերը հաջողել են ետ մղել բոլշևիկներին Ուկրաինայից և ազատագրել մայրաքաղաք Կիևը[7][8]։ Խորհրդա-լեհական պատերազմը Ուկրաինայի տարածքում վերջնականապես ավարտվել է 1920 թվականի մայիսին, երբ չնայած համառ լեհ-ուկրաինական դիմադրությանը՝ խորհրդային բանակը վերահսկողություն է սահմանել Կիևի նկատմամբ։

Արդյունքում՝ Լեհաստանի երկրորդ հանրապետությունը ձեռք է բերել արևմտաուկրաինական գավառները՝ Լվիվ կենտրոնով, բոլշևիկները զավթելով Ուկրաինայի կենտրոնական իշխանությունը՝ երկրում հաստատել են խորհրդային կարգեր և հիմնադրել Ուկրաինայի խորհրդային սոցիալիստական հանրապետությունը, Բուկովինան օկուպացվել է Ռումինիայի կողմից, իսկ Կարպատյան Ռուտենիան ինքնավար մարզի կարգավիճակով միացվել Չեխոսլովակիայի Հանրապետությանը[9]։ Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմի սկսվելուց ի վեր զոհ է դարձել ավելի քան 1,5 միլիոն ուկրաինացի, իսկ հազարավորները մնացել են անօթևան։ Ուկրաինայի արևելյան շրջանները նաև տուժել են 1921-1922 թվականների սովի արդյունքում[10][11]։

  1. ↑ Subtelny, Orest (2000). Ukraine: a History (3rd ed.). Toronto; Buffalo: University of Toronto Press. ISBN 978-08020-8-390-6.
  2. ↑ Strachan, Hew (2001). The first World War. Volume I: to war. Oxford. pp. 281–357. ISBN 0-19-820877-4.
  3. ↑ Subtelny, Orest (2000). Ukraine: A History. University of Toronto Press. էջեր 340–344. ISBN 978-0-8020-8390-6.
  4. ↑ Reid, Anna (1999). Borderland: A Journey Through The History of Ukraine. Colorado: Westview Press. ISBN 0-8133-3792-5.
  5. ↑ Станіслав Цалик (2017-06-10). «Блог історика: 1917 рік. Як Україна здобула автономію». www.bbc.com. BBC. Վերցված է 2021-09-14-ին.
  6. ↑ Nahylo, Bohdan (1999). The Ukrainian Resurgence. London: Hurst. էջ 8. ISBN 9781850651680. OCLC 902410832.
  7. ↑ Wayback Machine. Anatoliy Buravchenkov, “First Winter Campaign of the Ukrainian Army 1919–1920”. 7 August 2016.
  8. ↑ Petro Zlenko, “Winter Campaign. Bibliography“. 31 October 2020.
  9. ↑ «Ukraine – World War I and the struggle for independence». Encyclopædia Britannica. 20 May 2023.
  10. ↑ «The Famine of 1920–1924». The Norka – a German Colony in Russia. Արխիվացված է օրիգինալից 13 January 2015-ին. Վերցված է 4 March 2015-ին.
  11. ↑ «Famine of 1921–3». Encyclopedia of Ukraine. Վերցված է 3 March 2015-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:O%27micron/Ավազարկղ&oldid=9138375» էջից