Մասնակից:Ani Khachatryan11/Ավազարկղ

Էրիխ Մարիա Ռեմարկ (գերմ.՝ Erich Maria Remarque, սկզբնական-Erich Paul Remarque, 1898 հունիսի 22, Օսնաբրյուկ-1970 սեպտեմբերի 25, Լոկառնո)- 20-րդ դարի գերմանացի գրող, «Կորուսյալ սերնդի» ամենահայտնի ներկայացուցիչներից:

Կենսագրություն

Էրիխ Մարիա Ռեմարկը ծնվել է 1898թ. հունիսի 22-ին Օսնաբրյուկ քաղաքում: Ծնողները եղել են Պիտեր Մարիա Ռեմարկը (1867-1954) և Աննա Մարիա Ռեմարկը (1871-1917): 1904թ. ընդունվել է եկեղեցական դպրոց, իսկ 1912թ.-ին շարունակել է ուսումը կաթոլիկ մանկավարժական սեմինարում՝ ուսուցիչ դառնալու նպատակով: 1915թ.-ին շարունակել է կրթությունը Օսնաբրյուկի արքայական սեմինարում, որտեղ ծանոթացել է Ֆրից Խյորսեմայերի հետ, ով ոգեշնչման աղբյուր է հանդիսացել Ռեմարկի գրական գործունեության առաջացման և ծավալման համար1:

Ռեմարկի մանկության և կյանքի ընկեր Հանս-Գերդ Րեյբի կողմից կատարված հետազոտությունը հաստատել է այն փաստը, որ Ռեմարկն ունեցել է ֆրանսիական արմատներ: Նրա նախապապը՝ Յոհան Ադամ Ռեմարկը (1789թ.) ծնվել է ֆրանսիական Աախեն (Aachen) քաղաքում:

Սահմանին

Է. Մ. Ռեմարկը 1916թ. նոյեմբերին զորակոչվել է բանակ, իսկ 1917թ. հունիսի 12-ին տեղափոխվել է արևմտյան սահմանի 2-րդ գումարտակի պահեստային դիվիզիա, որը գտնվում էր Հեմ-Լենգլեթում: 1917թ. հունիսի 26-ին տեղափոխվել է 15-րդ պահեստային գունդ, որտեղ մասնակցել է Տորհոութ և Հոութուլսթ քաղաքների միջակայքում տեղի ունեցած մարտերին: 1917թ.-ի հուլիսի 31-ին վիրավորվել է նրա ձախ ոտքը, աջ ձեռքը և պարանոցը, ինչի հետևանքով պատերազմի մնացած տարիներն անցկացրել է Գերմանիայի զինվորական հոսպիտալում:

Պատերազմից հետո Ռեմարկը աշխատել է նախակրթարանում՝ Լոհն քաղաքում (նախկին Լինգեն, այժմ Բենթհեյմ տարածաշրջանում): 1920թ. մայիսից սկսել է աշխատանքը Կլեյն Բերսենում (նախկին Հյումլինգ, այժմ Էմսլանդի տարածաշրջանում), իսկ 1920թ.-ի օգոստոսից աշխատել է Նահնում, որը սկսած 1972թ.-ից համարվում է Օսնաբրյուկի մի մասը: Հիասթափվելով մանկավարժի աշխատանքից, 1920թ. նոյեմբերի 20-ին, սեփական ցանկությամբ թողել է մանկավարժությունը և սկսել աշխատել տարբեր մասնագիտություններով (գրադարանավար, հաշվապահություն, առևտուր, գերեզմանաքարերի վաճառք, դաշնամուրի ուսուցիչ և այլն): Առաջին անգամ վարձատրվող աշխատանքի է անցել Continental Rubber (գերմանական անվադողերի արտադրող) ընկերությունում՝ որպես գրագիր/տեխնիկական գրող: Այս տարիներից կուտակված տպավորություններն արտացոլվել են «Սև կոթող» (Der schwarze Obelisk, 1956) վեպում: 1921թ.-ին սկսել է աշխատել Echo Continental ամսագրում որպես խմբագիր: 1922թ.-ին տեղափոխվել է Հաննովեր, իսկ 1925թ.-ին՝ Բեռլին և հոկտեմբերի 14-ին ամուսնանել Իլզե Յուտտա (Ժաննա) Զամբոնայի հետ: Իլզեն տառապում էր թոքախտով և հանդիսացել է մի քանի վեպերի գլխավոր հերոսուհիների նախատիպը: Այս ամուսնությունը տևել է մի քանի տարի, և 4 տարի անց Իլզեն պահանջել է ապահարզան:

Գրական կյանք

Է. Մ. Ռեմարկը ի պատիվ քաղցկեղից մահացած մոր՝ Աննա Մարիայի (1917թ. սեպտեմբերի 9) պատվին Ռեմարկը տարիներ անց անվանափոխվել է՝ դառնալով Էրիխ Մարիա Ռեմարկ (իրական անունը եղել է Էրիխ Պաուլ Ռեմարկ)2: Ռեմարկն արել է իր առաջին գրական փորձերը դեռ 16 տարեկանում՝ գրելով փոքր էսսեներ, և պոեմներ: Այդ ժամանակաշրջանում գրվել է նաև «Երազների դասականը» (Die Traummbude) վեպի սկիզբը, որը հետագայում հասցվել է ավարտին և հրատարակվել 1920թ.-ին: 1927թ.-ին հրապարակել է «Կայարան հորիզոնի վրա» (Station am Horizont) վեպը, որը տպագրվել է «Sport im Bild» սպորտային ամսագրում, որտեղ նա աշխատում էր: Առաջին անգամ որպես գիրք հրատարակվել է 1998թ.-ին: 1929թ.-ին հրատարակվել է «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է» (Im westen nichts Neues) վեպը, որը նկարագրում էր պատերազմը 20-ամյա երիտասարդի տեսանկյունից: Դառնալով 20-րդ դարի ամենանշանավոր գործերից մեկը, այն խրախուսել է մի շարք վետերանների գրի առնել պատերազմի մասին իրենց հուշերը, ինչպես նաև ստեղծվել են մեծ քանակությամբ ներկայացումներ և ֆիլմեր: Դրանք ցուցադրվել են Գերմանիայում, ինչպես նաև Գերմանիայի դեմ կռված երկրներում, հատկապես Անգլիայում և ԱՄՆ-ում: Վեպը անմիջապես դարձավ բեսթսելլեր՝ գերազանցելով 1.5մլն վաճառքը: Հետագայում այն թարգմանվել է 36 լեզուներով, իսկ մեկ տարի անց նկարահանվել համանուն ֆիլմը, որն արժանացել է 2 Օսկար մրցանակի: 1931թ.-ին Ռեմարկը «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է» վեպի համար առաջադրվել է Գրականության Նոբելյան մրցանակի, սակայն չի ստացել այն, քանի որ որոշ պաշտոնյաների կարծիքով վեպը անպատվել է գերմանական բանակը և ժողովրդին: 1931թ.-ին հրատարակվել է «Վերադարձ» (Der Weg zurück) վեպը: Հրատարակված վերջին երկու վեպերը Հիտլերը համարել է հակապատերազմական: 1931թ.-ին, «Վերադարձ» վեպը հրատարակելուց հետո, Ռեմարկը գնել է Պորտո Ռոնկոյում (Շվեյցարիա) գտնվող մի ամառանոց՝ օգտագործելով հրատարակված գործերից ստացված կարողությունը:

Վերջին վեպերը հավանության չեն արժանացել նաև Ռեմարկի գրական կուռքեր Թոմաս Մանի և Ստեֆան Ցվայգի կողմից: Ոմանք պնդել են, որ Ռեմարկը ստեղծագործությունը գողացել է զոհված մարտական ընկերոջից:

1933թ. մարտին երկրում ավարտվել է զինվորական հեղափոխությունը և հաստատվել նացիստական դիկտատուրա: Աստիճանաբար, Ռեմարկին ավելի հաճախ են անվանել ազգի դավաճան և վաճառված հեղինակ: Դեռ ավելին, Նացիստական պրոպագանդայի նախարար Յոզեֆ Գեբելսի նախաձեռնությամբ Ռեմարկի գրքերը հայտարարվել են հակաազգային, արգելվել են ամբողջ Գերմանիայում, իսկ գրքերի բոլոր օրինակները հեռացվել գրադարաններից և արգելել դրանց վաճառքն ամբողջ երկրում: Երբ Գերմանիայում սկսել է արագանալ տոտալիտար հասարակարգի տարածումը, երկրի կառավարութան կողմից ձեռնարկվել են բնակչության մասսայական ձերբակալություններ, իսկ Ռեմարկը լքել է Գերմանիան՝ մշտական բնակություն հաստատելով Շվեյցարիայում: Հետագայում գերմանական իշխանությունը կասկածի տակ է դրել Ռեմարկի գերմանական ծագումը՝ հայտարարելով, որ նրա ազգանունը ունի ֆրանսիական ծագում և նրան կոչել «ֆրանսիական հրեա Կրամեռ»՝ պնդելով որ Ռեմարկը նրա գրական կեղծանունն է (Կրամեռ-Ռեմարկ բառի հակառակ տարբերակը): Եղել է նաև պնդում, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Ռեմարկի ծառայությունը չափազանցված է և իրականում նա այնքան ակտիվ չի եղել, ինչպես ներկայացվել է: Հետագայում այս պնդումները հերքվել են: 1938թ.-ին 3-րդ Ռայխը Ռեմարկին զրկել է գերմանական քաղաքացիությունից, իսկ 1939թ.-ին Ռեմարկը և իր նախկին կինը նորից ամուսնացել են, որպեսզի խուսափեն նրա արտաքսումից Գերմանիա: Այնուհետև նրանք Պորտո Ռոնկոյից մեկնել են ԱՄՆ: 1947թ.-ին Ռեմարկը և նրա կինը դարձել են ԱՄՆ-ի քաղաքացիներ: Նրանց ԱՄՆ տեղափոխվելուց անմիջապես հետո Եվրոայում սկսվել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը:

Ռեմարկը շարունակել է գրել պատերազմի դաշտում իր փորձառության մասին, իր մտքերն ամփոփելով «Երեք ընկեր» (1936, Drei Kameraden) վեպում: Հաջորդ վեպը եղել է «Սիրիր մերձավորիդ» (1939թ., Liebe denien Nachsten/Love Thy Neighbour), որն առաջին անգամ հրատարակվել է Collier's ամսագրում: Հրատարակված վեպը մեկ տարվա ընթացքում վերանայվել է Ռեմարկի կողմից, որից հետո նոր տարբերակը անգլերեն և գերմաներեն լեզուներով հրատարակվել է 1941թ.-ին: Հաջորդ նշանավոր վեպը եղել է «Հաղթական կամար» (1945, Arc de Triomphe), որի անգլերեն տարբերակը հրատարակվել է 1945թ.-ին, իսկ մեկ տարի անց հրատարակվել է նաև գերմաներեն օրինակը: Վեպը շուտով դարձել է բեսթսելլեր և վաճառված օրինակների թիվը գերազանցել է 5մլն: Ռեմարկի վերջին վեպը՝ «Ստվերներ դրախտում» (հրատարակված է հետմահու՝ 1971թ.-ին, Schatten im Paradies) գրվել է Նյու-Յորքում ապրելու տարիներին: Նրա բնակարանը և այդ շենքը մեծ ազդեցություն են ունեցել վեպում:

1943թ.-ին նացիստական կառավարության կողմից ձերբակալվել է Ռեմարկի քույր՝ Էլֆրիդ Շոլզը, ով մնացել էր Գերմանիայում իր ամուսնու և երկու երեխաների հետ: Նրան մեղադրել են հակահայրենասիրական մտքեր ունենալու մեջ, քանի որ ըստ նրա, Գերմանիան պատերազմում կրել էր պարտություն: Դատարանի նախագահ Ռոլանդ Ֆրեիսլերը ասել է նրան, - «Քո եղբորը մենք չենք կարող հասնել, սակայն դու չես կարող փախչել մեզանից:» ("Ihr Bruder ist uns leider entwischt—Sie aber werden uns nicht entwischen"): 1943թ.-ի դեկտեմբերի 16-ին Շոլզը գլխատվել է:

Մինչև պատերազմի ավարտը Ռեմարկը տեղյակ չի եղել քրոջ մահվան մասին, և իր «Կյանքի կայծ» (1952թ., Der Funke Leben) վեպը նվիրել է քրոջը, սակայն գերմանական տարբերակում սա բաց է թողնվել, քանի որ Ռեմարկը շատերի կողմից դեռ համարվել է ազգի դավաճան:

Կյանքի և ստեղծագործելու վերջին տարիներ

Ռազմական հեղափոխությունից և 3-րդ Ռայխի գաղափարախոսության վերացումից հետո, 1948թ.-ին Ռեմարկը Ամերիկայից վերադարձել է Շվեյցարիա, որտեղ էլ անցկացրել է կյանքի վերջին տարիները: «Հաղթական կամարը» և «Կյանքի կայծ» (Der Funke Leben) վեպերի միջև ընկած ժամանակահատվածը անվանել են Ռեմարկի երկար լռության տարիներ, որը տևել է 7 տարի: «Կյանքի կայծ» (Der Funke Leben) վեպը գերմաներեն և անգլերեն տարբերակներով հրատարակվել է 1952թ.-ին: «Կյանքի կայծ» վեպին զուգահեռ նա մշակել է նաև «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» վեպը (1954թ., Zeit zu leben and zeit zu sterben): Անգլերեն տարբերակն առաջին անգամ հրատարակվել է 1954թ.-ին և ունեցել է երկրորդ, ոչ պաշտոնական անվանում- «Սիրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը»: 1958թ.-ին Դուգլաս Սիրկը բեմադրել է «Սիրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» ֆիլմը, որը հիմնված էր Ռեմարկի վեպի վրա:

1955թ.-ին Ռեմարկը գրել է «Վերջին գործողությունը» (The Last Act, Der Letzte Akt) ավստրիական ֆիլմի սցենարը: Այն ներկայացրել է Ադոլֆ Հիտլերի կյանքի վերջին օրերը, որոնք նա անցկացրել է Բեռլինի Ռայխի գրասենյակի բունկերում: Ֆիլմը հիմնված է եղել Միքայել Մուսմաննոյի «Տասը օր մեռնելու համար» (1950թ.) գրքի վրա: 1956թ.-ին Ռեմարկը գրել է «Ամբողջական շրջանը» (Full Circle, Die Letzte Station) դրաման, իսկ անգլերեն թարգմանությունը հրատարակվել է 1974թ.-ին: Այն ցուցադրվել է Գերմանիայում, ինչպես նաև Բրոդվեյում (Broadway): «Վարկով կյանք» (Der Himmel kennt keine Günstlinge) վեպի հիման վրա նկարահանվել է ֆիլմ (1959թ.), իսկ գիրքը հրատարակվել է 1961թ.-ին: 1977թ.-ին Բոբի Դիրֆիլդը «Վարկով կյանք» վեպի հիման վրա նկարահանել է այլ ֆիլմ: « Գիշեր Լիսաբոնում» (Die Nacht von Lissabon) վեպը հրատարակվել է 1962թ.-ին և Գերմանիայում վաճառված օրինակների քանակը գերազանցել է 900,000-ը:

Ռեմարկի անվան համալսարանի առաջին տնօրենը եղել է պրոֆեսոր Տոնի Ջուդթը: Ներկայումս Ռեմարկի ձեռագրերը պահվում են Նյու Յորքի համալսարանի (New York University) Ֆեյլս գրադարանում (Fales Library):

2010թ.-ի նոյեմբերին փորձ է ձեռնարկվել հավաքելու $7մլն՝ Է. Մ. Ռեմարկի և Փոլեթ Գոդարի ամառանոցը գնելու նպատակով: Նախատեսվում է «Casa Monte Tabor»-ը դարձնել Ռեմարկի տուն-թանգարան:

Մահը

Ռեմարկը մահացել է սրտի կանգից 72 տարեկան հասակում, 1970թ. սեպտեմբերի 25-ին Լոկառնոյում, թաղվել է Ռոնկոյում, Տիչինո (Ticino), Շվեյցարիա: Գոդարը մահացել է 1990թ.-ին և թաղվել ամուսնու կողքին: Որպես նվիրատվություն նա կտակել է $20մլն ԱՄՆ դոլլար Նյու Յորքի համալսարանին (New York University- NYU) որպես օգնություն Եվրոպացի ուսանողներին: Նյու Յորքի համալսարանը, ի պատիվ Ռեմարկի կրում է նրա անունը:

Վեպեր

• (1920) Die Traumbude. Ein Künstlerroman; հայերեն թարգմանություն՝ «Երազների դասականը»
• (1928) Station am Horizont;; հայերեն թարգմանություն՝ «Կայարան հորիզոնի վրա»
• (1929) Im Westen nichts Neues; հայերեն թարգմանություն՝ «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է»
• (1931) Der Weg zurück;; հայերեն թարգմանություն՝ «Վերադարձ»
• (1936) Drei Kameraden; հայերեն թարգմանություն՝ «Երեք ընկեր»
• (1939) Liebe deinen Nächsten; հայերեն թարգմանություն՝ «Սիրիր մերձավորիդ»
• (1945) Arc de Triomphe; հայերեն թարգմանություն՝ «Հաղթական կամար»
• (1952) Der Funke Leben; հայերեն թարգմանություն՝ «Կյանքի կայծ»
• (1954) Zeit zu leben und Zeit zu sterben; հայերեն թարգմանություն՝ «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը»
• (1956) Der schwarze Obelisk; հայերեն թարգմանություն՝ «Սև կոթող»
• (1961) Der Himmel kennt keine Günstlinge (Geborgets Leben), հայերեն թարգմանություն՝ «Վարկով կյանք»
• (1962) Die Nacht von Lissabon; հայերեն թարգմանություն՝ «Գիշեր Լիսաբոնում»
• (1970) Das gelobte Land; հայերեն թարգմանություն՝ «Ավետյաց երկիր»
• (1971) Schatten im Paradies; հայերեն թարգմանություն՝ «Ստվերներ դրախտում»

Այլ աշխատանքներ

• (1931) Der Feind; հայերեն թարգմանություն՝ «Թշնամին» (1930–1931); կարճ պատմություններ
• (1955) Der letzte Akt; English հայերեն թարգմանություն՝ «Վերջին գործողությունը», սցենար
• (1956) Die letzte Station; հայերեն թարգմանություն՝ «Ամբողջական շրջանը »; ներկայացում
• (1988) Die Heimkehr des Enoch J. Jones; հայերեն թարգմանություն՝ «Էնոք Ջ. Ջոնսի վերադարձը»; ներկայացում
• (1994) Ein militanter Pazifist; հայերեն թարգմանություն՝ «Մի զինվորական պացիֆիստ»; հարցազրույցներ և էսսեներ

Հղումներ

1. Ռեմարկ, Է. Մ. (2019): Ռեմարկ, Էրիխ Մարիա: Վերցված է. https://www.encyclopedia.com/people/literature-and-arts/german-literature-biographies/erich-maria-remarque
2. «Արևմտյան ռազմաճակատում անփոփոխ է»: Վերցված է. https://www.cliffsnotes.com/literature/a/all-quiet-on-the-western-front/erich-maria-remarque-biography

Erich Maria Remarque (born Erich Paul Remark; 22 June 1898 – 25 September 1970) was a 20th Century German novelist. His landmark novel All Quiet on the Western Front (1928), about the German military experience of World War 1, was an international best-seller which created a new literary genre, and was subsequently made into the cinema film All Quiet on the Western Front (1930).

Early life

Erich Maria Remarque was born on 22 June 1898 into a working class Roman Catholic family in the German city of Osnabrück to Peter Franz Remark (b. 14 June 1867, Kaiserswerth) and Anna Maria (née Stallknecht; born 21 November 1871, Katernberg).

Research by Remarque's childhood and lifelong friend Hanns-Gerd Rabe proved that in fact Remarque had French ancestors—his great-grandfather Johann Adam Remarque, who was born in 1789, came from a French family in Aachen.

During World War I, Remarque was conscripted into the German Imperial Army at the age of 18. On 12 June 1917, he was transferred to the Western Front, 2nd Company, Reserves, Field Depot of the 2nd Guards Reserve Division at Hem-Lenglet. On 26 June 1917 he was posted to the 15th Reserve Infantry Regiment, 2nd Company, Engineer Platoon Bethe, and fought in the trenches between Torhout and Houthulst. On 31 July 1917 he was wounded by shell shrapnel in the left leg, right arm and neck, and after being medically evacuated from the field was repatriated to an army hospital in Germany where he spent the rest of the war recovering from his wounds, before being demobilized from the army.

After the war he continued his teacher training and worked from 1 August 1919 as a primary school teacher in Lohne, at that time in the county of Lingen, now in the county of Bentheim. From May 1920 he worked in Klein Berssen in the former County of Hümmling, now Emsland, and from August 1920 in Nahne, which has been a part of Osnabrück since 1972. On 20 November 1920 he applied for leave of absence from teaching. Remarque worked at a number of different jobs in this phase of his life, including librarian, businessman, journalist, and editor. His first paid writing job was as a technical writer for the Continental Rubber Company, a German tire manufacturer.

Writing career

Remarque in Davos, 1929

At the age of 16, Remarque had made his first attempts at writing; this included essays, poems, and the beginnings of a novel that was finished later and published in 1920 as The Dream Room (Die Traumbude). When he published All Quiet on the Western Front, he changed his middle name in memory of his mother and reverted to the earlier spelling of the family name to dissociate himself from his novel Die Traumbude. The original family name, Remarque, had been changed to Remark by his grandfather in the 19th century.

In 1927 he published the novel Station at the Horizon (Station am Horizont), which was serialised in the sports journal Sport im Bild for which Remarque was working (it was first published in book form in 1998).

All Quiet on the Western Front (Im Westen nichts Neues) (1929), his career defining work, was written in 1927, but Remarque was at first unable to find a publisher for it. Its text described the experiences of German soldiers during World War 1. It became on publication an international best-seller and a landmark work in 20th Century literature, inspiring a new genre of veterans' writings of the conflict, which led to a wide variety of war memoirs being commercially published, as well as dramatic representations of the war in theatre and cinema, not only in Germany but also in countries that had fought in the conflict against the German Empire, particularly England and the United States of America.

Riding on the tail of the success of All Quiet on the Western Front, a number of similar works followed from Remarque, in simple, emotive language, they described wartime and the postwar years in Germany. In 1931, after finishing The Road Back (Der Weg zurück), he bought a villa in Porto Ronco, Switzerland with the substantial financial wealth that his published works had brought him, planning to live both there and in France.

After Adolf Hitler seized governmental power in Germany in a paramilitary revolution in March 1933, and declared a dictatorship, on 10 May 1933, at the initiative of the Nazi propaganda minister Joseph Goebbels, Remarque's writing was publicly declared as "unpatriotic" and was banned in Germany, with copies being removed from all libraries and restricted from being sold or published anywhere in the country. With Germany rapidly descending into a totalitarian society, with mass arrests of elements of the population that the new governing order disapproved of, Remarque departed from Germany to live at his villa in Switzerland. Remarque's German background as well as his Catholic faith were also publicly attacked by the Nazis, who continued to decry his writings in his absence, proclaiming that anyone who would change the spelling of his name from the German "Remark" to the French "Remarque" could not be a true German. The Nazis further made the false claim that Remarque had not seen active service during World War 1. In 1938 Remarque's German citizenship was revoked by the III Reich, and in 1939, after he and his ex-wife were remarried to prevent her repatriation to Germany, they left Porto Ronco, Switzerland, for the United States just before the outbreak of World War 2 in Europe. They became naturalised citizens of the United States in 1947.

Remarque continued to write about the German experience of post-WW1. His next novel, Three Comrades (Drei Kameraden), spans the years of the Weimar Republic, from the hyperinflation of 1923 to the end of the decade. His fourth novel, Flotsam (in German titled Liebe deinen Nächsten, or Love Thy Neighbour), first appeared in a serial version in English translation in Collier's magazine in 1939, and he spent another year revising the text for its book publication in 1941, both in English and German. His next work, the novel Arch of Triumph, first published in 1945 in English, and the next year in German as Arc de Triomphe, was another instant best-seller and reached worldwide sales of nearly five million. His final novel was Shadows in Paradise; he wrote it while living at 320 East 57th Street in New York City. The apartment building "played a prominent role in his novel".

In 1943 the Nazis arrested his youngest sister, Elfriede Scholz, who had stayed behind in Germany with her husband and two children. After a trial at the notorious "Volksgerichtshof" (Hitler's extra-constitutional "People's Court"), she was found guilty of "undermining morale" for stating that she considered the war lost. Court President Roland Freisler declared, "Ihr Bruder ist uns leider entwischt—Sie aber werden uns nicht entwischen" ("Your brother is unfortunately beyond our reach — you, however, will not escape us"). Scholz was beheaded on 16 December 1943.

In exile Remarque was unaware of his sister Elfriede's fate until after the war, and would dedicate his 1952 novel Spark of Life (Der Funke Leben) to her, but the dedication was omitted in the German version of the book, reportedly because he was still seen as a traitor by some Germans.

Later years

Remarque in 1961

After the military defeat and end of the III Reich, in 1948 Remarque returned to Switzerland from America, where he spent the remainder of his life. There was a gap of seven years — a long silence for Remarque — between Arch of Triumph and his next work, Spark of Life (Der Funke Leben), which appeared both in German and in English in 1952. While he was writing The Spark of Life he was also working on a novel, Zeit zu leben und Zeit zu sterben (Time to Live and Time to Die). It was published first in English translation in 1954 with the not-quite-literal title A Time to Love and a Time to Die. In 1958, Douglas Sirk directed the film A Time to Love and a Time to Die in Germany, based on Remarque's novel. Remarque made a cameo appearance in the film in the role of the Professor.

In 1955, Remarque wrote the screenplay for an Austrian film, The Last Act (Der letzte Akt), about Hitler's final days in the bunker of the Reich Chancellery in Berlin, which was based on the book Ten Days to Die (1950) by Michael Musmanno. In 1956, Remarque wrote a drama for the stage, Full Circle (Die letzte Station), which played in both Germany and on Broadway. An English translation was published in 1974. Heaven Has No Favorites was serialised (as Borrowed Life) in 1959 before appearing as a book in 1961 and was made into the 1977 film Bobby Deerfield. The Night in Lisbon (Die Nacht von Lissabon), published in 1962, is the last work Remarque finished. The novel sold some 900,000 copies in Germany.

Death

Remarque died of a heart failure at the age of 72 in Locarno on 25 September 1970. His body was buried in the Ronco Cemetery in Ronco, Ticino, Switzerland. (Goddard died in 1990 and her body was interred next to her husband's. She left a bequest of US$20 million to New York University to fund an institute for European studies, which is named in honour of Remarque).

Personal life

Remarque and Paulette Goddard in Porto ronco, 1961

His first marriage was to the actress Ilse Jutta Zambona in 1925.

The marriage was stormy and unfaithful on both sides. Remarque and Zambona divorced in 1930, but in 1933 they fled together to Switzerland. In 1938 they remarried, to prevent her from being forced to return to Germany, and in 1939 they immigrated to the United States where they both became naturalised citizens in 1947. They divorced again on 20 May 1957, this time for good. Ilse Remarque died on 25 June 1975.

During the 1930s, Remarque had relationships with Austrian actress Hedy Lamarr, Dolores del Río and Marlene Dietrich. The affair with Dietrich began in September 1937 when they met on the Lido while in Venice for the film festival and continued until at least 1940, maintained mostly by way of letters, cables and telephone calls. A selection of their letters were published in 2003 in the book "Sag Mir, Dass Du Mich Liebst" ("Tell Me That You Love Me") and then in the 2011 play Puma.

Remarque married actress Paulette Goddard in 1958.

Legacy

The first Director of The Remarque Institute was Professor Tony Judt. Remarque's papers are housed at NYU's Fales Library.

In November 2010, efforts to raise CHF6.2M (US$7M), to buy and save the villa of Erich Maria Remarque and Paulette Goddard from almost certain demolition were underway. The intent was to transform the 'Casa Monte Tabor' into a museum and home to an artist-in-residence programme.

List of works

Note: the dates of English publications are those of the first publications in book form.

Novels

Im Westen nichts Neues, 1929 original version.

• (1920) Die Traumbude. Ein Künstlerroman; English translation: The Dream Room
• (written 1924, published 1998) Game
• (1928) Station am Horizont; English translation: Station at the Horizon
• (1929) Im Westen nichts Neues; English translation: All Quiet on the Western Front (1929)
• (1931) Der Weg zurück; English translation: The Road Back (1931)
• (1936) Drei Kameraden; English translation: Three Comrades (1937)
• (1939) Liebe deinen Nächsten; English translation: Flotsam (1941)
• (1945) Arc de Triomphe; English translation: Arch of Triumph (1945)
• (1952) Der Funke Leben; English translation: Spark of Life (1952)
• (1954) Zeit zu leben und Zeit zu sterben; English translation: A Time to Love and a Time to Die (1954)
• (1956) Der schwarze Obelisk; English translation: The Black Obelisk (1957)
• (1961) Der Himmel kennt keine Günstlinge (serialized as Geborgtes Leben); English translation: Heaven Has No Favorites (1961)
• (1962) Die Nacht von Lissabon; English translation: The Night in Lisbon (1964)
• (1970) Das gelobte Land; English translation: The Promised Land
• (1971) Schatten im Paradies; English translation: Shadows in Paradise (1972)

Other works

• (1931) Der Feind; English translation: The Enemy (1930–1931); short stories
• (1955) Der letzte Akt; English translation: The Last Act; screenplay
• (1956) Die letzte Station; English translation: Full Circle (1974); play
• (1988) Die Heimkehr des Enoch J. Jones; English translation: The Return of Enoch J. Jones; play
• (1994) Ein militanter Pazifist; English translation: A Militant Pacifist; interviews and essays

See also

Biography   Erich Maria Remarque

• Exilliteratur

Further reading

• Parvanová, Mariana (2010). "... das Symbol der Ewigkeit ist der Kreis". Eine Untersuchung der Motive in den Romanen von Erich Maria Remarque (գերմաներեն). München: GRIN-Verlag. ISBN 978-3-640-64739-2.
• Parvanová, Mariana (2009). E. M. Remarque in der kommunistischen Literaturkritik in der Sowjetunion und in Bulgarien (գերմաներեն). Remscheid: ReDiRoma Verlag. ISBN 978-3-86870-056-5.

External links

Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են

Ani Khachatryan11/Ավազարկղ հոդվածին

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ani Khachatryan11/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• Կաղապար:Helveticat
• Multilingual pages about Erich Maria Remarque
• Կաղապար:Find a Grave
• German Language Guide to the Remarque papers at NYU's Fales Library
• Կաղապար:Internet Archive author
• Կաղապար:PM20