Մասնակից:Aghajanyan/Ավազարկղ
Vanity Fair, ամերիկյան հասարակական ամսագիր է,որը տպագրվել է 1913-ից 1936 թվականներին։ Դա բավականին հաջողակ էր, մինչև Մեծ Ճգնաժամը այն դարձրեց անշահութաբեր,և այն ձուլվեց Վոգին 1936թ․-ին։ 1980-ականներին վերնագիրը վերականգնվեց։
Պատմություն խմբագրել
Վոգ Կոնդրե Նաստը սկսեց իր բիզնեսը գնելով տղամարդկանց նորաձևության ամսագիր ՛՛Dress՛՛-ը 1913թ․-ին։ Նա վերանվանեց ամսագիրը ՛՛Dress and Vanity Fair՛՛ և տպագրեց 4 խնդիրները 1913թ․-ին[1][2][3] ։ Նասթը վճարեց $3000,որպեսզի իրավունք ունենար օգտագործել ՛՛Vanity Fair՛՛ վերնագիրը Միացյալ Նահանգներում[4], դրամաշնորհեց ՛՛The Standard and Vanity Fair՛՛ ամսագիրը,՛՛պարբերաբար հրատարակվող խաղասերների ու խաղացողների համար՛՛, հրատարակվում էր շաբաթական ՛՛the Standard and Vanity Fair Company,Inc՛՛-ի կողմից,որի տնօրենը Հարրի Մաունթֆորդն էր,ով նաև ՛՛White Rats՛՛ թատերական միության ընդհանուր տնօրենն էր։
Ամսագիրը մեծ հաջողության հասավ խմբագիր Ֆրանկ Քրոունինշիլդի շնորհիվ։ 1919թ․-ին Ռոբերտ Բենչլին առաջադրվեց մենեջեր-խմբագիր դառնալու համար։ Նա միացավ Դորոթի Պարկերին, ով ամսագիր էր եկել Վոգից և աշխատակազմի դրամատուրգի քննադատն էր։
Բենչլին ապագա հեղինակային իրավունքը վարձեց Ռոբերտ Շերվուդից, ով վերջերս էր վերադարձել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից։ Այս երեքը ՛՛Algonquin Round Table՛՛-ի հիմնական անդամներն էին,որոնք հանդիպել էին ՛՛Algonquin՛՛ հյուրանոցում ՝ նույն ՛՛West 44th street block՛՛-ում, հենց Կոնդրե Նաստի գրասենյակում։ Քրոունինշիլդը գրավեց դարաշրջանի լավագույն գրողներից որոշներին (Ալդոուս Հուքսլի, Էլիոտ, Ֆերենց Մոլնար, Գերտրուդ Ստեյն,և Ջունա Բարնես, բոլորը հանդես եկան նույն հարցով 1923թ․-ի հուլիսին)[5][6][7]։
1915թ․ այն տպագրեց գովազդների ավելի շատ էջեր, քան որևէ այլ ամերիկյան ամսագիր[8]։Այն շարունակեց զարգանալ 1920-ականներին[9]։
1925թ․-ից ՛՛Vanity fair՛՛-ը սկսեց մրցակցել ''The New Yorker''-ի հետ՝ որպես ամերիկյան վերին մշակույթի տարեգրություն։ Այն ներառում էր գրություն Թոմաս Վուլֆի, Էլիոտի և Վոդհաուսի կողմից, թատրոնի քննադատություններ Դորոթհի Պարկերի կողմից, և լուսանկարներ Էդուարդ Ստեյշենի կողմից։ Կլարա Բուզ Լուսը որոշ ժամանակ դրա խմբագիրն էր։Այնուամենայնիվ, պատահական սկսվեց Մեծ ճգնաժամը, և գովազդային եկամուտները նվազեցին, չնայած դրա տպաքանակը՝ 90000 օրինակով,հասել էր իր գագաթնակետին։Կոնդրե Նաստը 1935թ․-ի դեկտեմբերին հայտարարեց, որ ''Vanity Fair''-ը կմիաձուլվի ''Vogue''-ի հետ (տպաքանակը՝ 156,000) 1936թ․-ի մարտի համար[10]։
1983թ․-ի վերածնունդը խմբագրել
1983թ․-ին ''Vanity Fair''-ը Կոնդրե Նաստի հրապարակումների շնորհիվ վերածնվեց որպես փոփ մշակույթի, նորաձևության և քաղաքականության ամսագիր։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Crowninshield, Frank (3 March 1966). «Vanity fair»: 45 v. in 33 – via Hathi Trust.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ 1913-1922: HathiTrust has all issues through the end of 1922 in full view. (Some later volumes can be searched but not read online.)
- ↑ http://onlinebooks.library.upenn.edu/webbin/serial?id=vanityfair
- ↑ Vanity Fair is a year-long fair in John Bunyan's Christian allegory The Pilgrim's Progress, where visitors are tempted with every worldly vanity.
- ↑ Crowninshield, Frank (3 March 1966). «Vanity fair»: 45 v. in 33 – via Hathi Trust.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ 1913-1922: HathiTrust has all issues through the end of 1922 in full view. (Some later volumes can be searched but not read online.)
- ↑ http://onlinebooks.library.upenn.edu/webbin/serial?id=vanityfair
- ↑ Yagoda, 2000, p. 36.
- ↑ Articles, Old Magazine. «Old Magazine Articles». www.oldmagazinearticles.com.
- ↑ «Vanity Fair Merged With Vogue by Nast», New York Times, էջ 21, December 30, 1935«Conde Nast Publications To Combine Two Magazines», Wall Street Journal, էջ 2, December 31, 1935.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Aghajanyan/Ավազարկղ կատեգորիայում։ |