Հարսանեկան պալատ (Տոնական հանդիսությունների պալատ, վրաց.՝ ქორწინების სახლი), կառույց Թբիլիսի քաղաքում։

Տեսարժանություն
Հարսանեկան պալատ
ქორწინების სახლი
تفلیس Tbilisi თბილისი 38.jpg
ԵրկիրՎրաստան Վրաստան
Նախագծի հեղինակՎիկտոր Ջորբենաձե
Վաժա Օրբելաձե
Շինարարության սկիզբ1980
Շինարարության վերջ1985
Հայտնի բնակիչներԲադրի Պատարկացիշվիլի
Քարտեզ
Քարտեզ

ՊատմությունԽմբագրել

Շենքը կառուցվել է Թբիլիսիում 1980-1985 թվականներին[1] ճարտարապետներ Վիկտոր Ջորբենաձեի և Վաժա Օրբելաձեի նախագծմամբ[1]՝ տոնական հանդիսություններ անցկացնելու նպատակով։

Վրաստանի՝ ԽՍՀՄ կազմից դուրս գալուց հետո կառույցը պահանջարկ չուներ և մի քանի տարի լքված վիճակում էր գտնվում[1][2]։

2002 թվականին, երբ այն գնեց գործարար Բադրի Պատարկացիշվիլին, շենքը դարձավ բնակելի և ստացավ նաև «Արկադիա» անունը՝ տիրոջ պատվին։ 2008 թվականին, երբ մահացավ Պատարկացիշվիլին, նրան թաղեցին պալատի այգում[1][3]։

ՃարտարապետությունԽմբագրել

Հարսանեկան պալատի ճարտարապետական լուծումը հաճախ են համեմատում եկեղեցական ճարտարապետության հետ[4]։ Օրինակ՝ «Citizen K» ամսագրի գլխավոր խմբագիր Ֆրեդերիկ Շոբենն ասել է․

  Թբիլիսիի Հարսանեկան պալատը կարծես տաճար լինի մեկ այլ՝ երևակայական աշխարհից[1]։  


Փորձագետները նշում են Ջորբենաձեի և Օրբելաձեի ոճական լուծումների նմանությունը լը Կորբյուզիեի և Նիմեյերի մոդեռնիստական եկեղեցիների ճարտարապետությանը[1][4]։

Նշվում է նաև, որ պալատը կառուցելիս կիրառվել է նաև բիոնիկական ճարտարապետության լուծումներ[2]։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Дворец торжеств: дорога к Храму»։ Тбилисская неделя։ 2011-06-16։ Վերցված է 2016-04-19 (չաշխատող հղում)
  2. 2,0 2,1 М. Ю. Тюрин Новый подход к архитектурному проектированию дворца бракосочетаний в центральном районе города Челябинска // Наука ЮУрГУ: материалы 67-й научной конференции. Секции социально-гуманитарных наук. — Челябинск: Издательский центр ЮУрГУ, 2015. — С. 114—119.
  3. «Гродненский драмтеатр включили в список фантастических зданий бывшего СССР»։ Вечерний Гродно։ 2013-11-26։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-04-07-ին։ Վերցված է 2016-04-19 
  4. 4,0 4,1 «Будущее в прошлом»։ Инженерно-строительный институт СФУ։ 2014-04-30։ Վերցված է 2016-04-19