Հայր Գարեգին, մենք երեքով…
«Հայր Գարեգին, մենք երեքով…», Հովհաննես Թումանյանի բանաստեղծություններից[1], գրվել է 1901 թվականի նոյեմբերի 19-ին։
| «Հայր Գարագին, մենք երեքով…» | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Հեղինակ | Հովհաննես Թումանյան |
| Բնագիր լեզու | հայերեն |
| Հրատարակվել է | 1901 թվական, նոյեմբերի 19 |
| Վիքիդարան | Հայր Գարեգին, մենք երեքով… |
Ստեղծման պատմություն խմբագրել
Ինքնագիրը պահվում է Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանի Թումանյանի ֆոնդի 92-րդ համարում, թվագրված՝ «19/XI, Թիֆլիս»։
Այն առաջին անգամ տպագրվել է Հովհաննես Թումանյանի երկերի լիակատար ժողովածուի I հատորի 504-505 էջերում՝ ինքնագրից։
1901 թվականի նոյեմբերի 5-ին, Ղ. Ալիշանի մահից հետո, Թիֆլիսյան հայ հոգևորականությունը հրաժարվել է նրա համար հոգեհանգիստ կատարել՝ պատճառաբենելով, որ բանաստեղծը կաթոլիկ է եղել, այլ ոչ թե գրիգոր-լուսավորչական։ Թումանյանը այս բանաստեղծությունը գրել է Ղ. Ալիշանի մահվան կապակցությանբ։
Հայր Գարեգինը սկզբում եղել է վարդապետ, ապա Կիլիկիայի կաթողիկոս (1867-1952), որն այդ ժամանակ նաև եղել է Թիֆլիսի թեմի առաջնորդի քարտուղար։ Թումանյանը ասելով «Մենք երեքով» նկատի ունի իրեն, իրավաբան և լրագրող Գևորգ Մելիք-Ղարագյոզյանին և Շիրվանզադեին, որոնք հայ ժողովրդի կաղմից ընտրված պատգամավորներ են, որոնք Թիֆլիսի թեմի առաջնորդին պետք է համոզեին, որ Ղ. Ալիշանի համար հոգեհանգիստ կատարվի։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Թումանյան, Հովհաննես (2018). Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1. Երևան: ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտ. էջ 663.