Կիրառական երաժշտություն

Կիրառական երաժշտություն, գործնական երաժշտություն (գերմ.՝ Gebrauchsmusik[1], Funktionale Musik), ժանրեր և օպուսներ, որոնք նախատեսվում են որոշակի, այսպես կոչված, ոչ գեղարվեստական գործառույթներ կատարելու համար։

Հին կամ հնագույն (նաև բանահյուսական) մշակույթներում երաժշտությունը եղել է հիմնականում կիրառական բնույթի. գործածվել է ծիսական արարողություններում, կոլեկտիվ աշխատանքներում (աշխատանքային երգեր և այլն)։ Եվրոպական ավանդակա մշակույթում երաժշտությունը կիրառական խնդիրներ է լուծել եկեղեցական պաշտամունքում, նաև արարողություններում։

19-րդ դարից կիրառական երաժշտության մեջ գերակշռել են ժամանցային ժանրերը (սալոնային պարային երաժշտություն, շլյագեր, գնչուական ռոմանս և այլն)։ Ժամանցային պարային և ազդանշանային երաժշտությունից բացի՝ ժամանակակից կիրառակաան երաժշտությանն են պատկանում նաև թատրոնի ու կինոյի երաժշտության որոշ տեսակներ, որոնք, չլինելով ինքնուրույն գեղարվեստական երկեր, լուսաբանում են առանձնակի կարևորության խնդիրներ։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Lua error in Մոդուլ:Քույրհղումներ at line 164: attempt to concatenate local 'value' (a nil value).

Գրականություն խմբագրել

  • Heinrich Besseler, "Beiträge zur Stilgeschichte der deutschen Suite im 17. Jahrhundert", PhD diss. University of Freiburg, 1923.
  • Paul Hindemith, A Composer's World, Horizons and Limitations, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1952.
  • Paul Nettl. "Beiträge zur Geschichte der Tanzmusik im 17. Jahrhundert". Zeitschrift für Musikwissenschaftl 4 (1921–22): 257–265.
  • Arnold Schoenberg, Style and Idea, New York: Philosophical Library, 1950.
  • Stephen Hinton, The Idea of Gebrauchsmusik: A Study of Musical Aesthetics in the Weimar Republic (1919–1933) with Particular Reference to the Works of Paul Hindemith, New York: Garland, 1989. 978-0824020095.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է «Հայ երաժշտության հանրագիտարանից», որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։