Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (ֆիլմ)
Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (գերմ.՝ Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann), գերմանացի ռեժիսորներ Ֆոլկեր Շլյոնդորֆի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի 1975 թվականին նկարահանած կինոնկարն է։ Հենրիխ Բյոլի համանուն ստեղծագործության էկրանավորումն է։
 Die verlorene Ehre der Katharina Blum | |
|---|---|
| Երկիր |  Գերմանիա |
| Ժանր | դրամա[1], քրեական[1] և գրական ստեղծագործության էկրանավորում |
| Հիմք | Կատարինա Բլյումի կորած պատիվը |
| Թվական | 1975 և հոկտեմբերի 10, 1975[2] |
| Լեզու | գերմաներեն |
| Ռեժիսոր | Ֆոլկեր Շլյոնդորֆ[1] և Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա[1] |
| Սցենարի հեղինակ | Ֆոլկեր Շլյոնդորֆ, Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա և Հայնրիխ Բյոլ |
| Դերակատարներ | Անգելա Վինկլեր[3][4], Մարիո Ադորֆ[3][4], Dieter Laser?[3][4], Յուրգեն Պրոխնով[4], Heinz Bennent?[4], Hannelore Hoger?, Rolf Becker?[4], Harald Kuhlmann?, Herbert Fux?[4], Regine Lutz?, Werner Eichhorn?[4], Karl-Heinz Vosgerau?[4], Angelika Hillebrecht?, Horatius Haeberle?, Henry van Lyck?[4], Walter Gontermann?[4], Peter Franke?[4], Achim Strietzel?, Մարգարեթե ֆոն Տրոտտա[4] և Leo Weisse? |
| Օպերատոր | Jost Vacano? |
| Երաժշտություն | Hans Werner Henze? |
| Մոնտաժ | Peter Przygodda? |
| Նկարահանման վայր | Քյոլն |
| Տևողություն | 106 րոպե |
ՍյուժեԽմբագրել
Երիտասարդ գերմանուհի Կատարինա Բլյումը սիրահարվում է երիտասարդի, որը ինչպես պարզվում է ձախ հայացքների, RAF-ի համակիր ահաբեկիչ է։ Նրանք գիշերում են աղջկա բնակարանում։ Առավոտյան բնակարան է ներխուժում ոստիկանությունը, բայց երիտասարդը այլևս չկա։ Կատարինայի հետ կոպիտ են վարվում, ձերբակալում են։ Կառավարամետ լրագրողը սենսացիայի ակնկալիքով Կատարինայի մասին «դեղին մամուլի» ավանդույթներով վարկաբեկիչ հոդված է գրում։ Կինոնկարի վերջում Կատարինան սպանում է լրագրողին։
Գերմանիան վեպի ստեղծման ժամանակԽմբագրել
1970-ական թվականներին Գերմանիայում ձախակողմյան ահաբեկչական «Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF) ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։
Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «Bild-Zeitung» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի»։ Բյոլը 1972 թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ «Bild-Zeitung» թերթի «Կարմիր բանակի խմբակցության» տված գնահատականները որակեց «մերկ ֆաշիստական»[5].